του Στάθη Κοκκορόγιαννη*
Δυστυχώς έχουν παγιωθεί πλέον οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η παγκόσμια τρομοκρατία. Μέθοδοι που στην σύλληψη και υλοποίηση αποτελούν τον ορισμό της ασύμμετρης απειλής και σκοπό έχουν να προκαλέσουν μεγάλο αριθμό αθώων θυμάτων. Με τον τρόπο αυτό δε, να δημιουργήσουν αίσθημα ανασφάλειας και τρόμου στον δυτικό κυρίως κόσμο, που ευθύνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για επεμβάσεις και θύματα στον Αραβικό κόσμο. Αλλά είναι το ισλάμ που φταίει; Είναι αυτό που γεννάει τους τρομοκράτες; Υπάρχει αιτία που η ιδέα του τζιχάντ, ντύνει ισλαμιστές με εκρηκτικά και σκοτώνει χωρίς λόγο και αιτία αθώους; Είναι μόνο Μουσουλμάνοι οι τρομοκράτες; Αν ναι τότε ξεχάσαμε τον Νορβηγό μακελάρη και τα 77 αθώα θύματα, που δεν ήταν μουσουλμάνος αλλά ναζιστής.
Το πρόβλημα λοιπόν, είναι πολυσύνθετο. Επομένως, δεν μπορεί να αναζητηθεί αξιόπιστη λύση, που αντιμετωπίζει μονοσήμαντα το θέμα. Προσεγγίσεις του τύπου, να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες, μπορεί να είναι και είναι σωστές. Αλλά επειδή απλά πρέπει να σταματήσουν και όχι επειδή θα λύσουν το πρόβλημα. Πιθανόν να μην το αμβλύνουν καν. Οι αιτίες είναι πολύ βαθύτερες.
Ας λάβουμε υπόψη ότι η δεκαετία Ομπάμα, περιόρισε σε μεγάλο βαθμό την παρουσία νατοϊκών κυρίως στρατευμάτων σε άλλες χώρες, αλλά οι τρομοκρατικές επιθέσεις με αθώα θύματα αυξήθηκαν σε αριθμό, σε σχέση με την περίοδο Μπους. Από την άλλη σαφώς το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί, επεμβαίνουν πάντα μεροληπτικά. Το συμφέρον του ισχυρού, υπερισχύει του δικαίου. Τα παραδείγματα απτά σε κάθε επέμβαση. Μετατόπιση συνόρων προς το μέρος του Ιράκ, στον πόλεμο του Περσικού με ταυτόχρονο εμπάργκο των εξαγωγών πετρελαίου του Ιράκ κ.ο.κ.
Αλλά είναι η αδικία που νιώθει ο Αραβικός κόσμος, η αιτία εξάπλωσης της τρομοκρατίας; Η ελευθερία-ισότητα-αδελφότητα βασικό σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης, ποτέ δεν υπήρξε μέρος της κουλτούρας του Αραβο-ισλαμικού κόσμου. Ανύπαρκτη σχεδόν αίσθηση της Δημοκρατίας, πόσο μάλλον που δεν έχουν ζήσει σε τέτοιο καθεστώς. Μπορούμε να λέμε λοιπόν και να είμαστε αξιόπιστοι, ότι ένας Γάλλος υπήκοος με Τυνήσια καταγωγή, σπέρνει τον θάνατο επειδή νιώθει ότι καταπιέζεται; Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πολλές πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις, προέρχονται μεν από ισλαμιστές αλλά έχουν και αθώα θύματα ισλαμιστές. Όπως, η επίθεση αυτοκτονίας σε γήπεδο στο Ιράκ τον περασμένο Μάρτιο, με 29 νεκρούς. Και πολλές άλλες.
Είναι οι διαφόρων τύπων ακραίες ιδεολογίες, που σχετίζονται ή όχι με θρησκείες και μπορούν εύκολα να παρερμηνευτούν, οι αιτίες που κάποιοι με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό γίνονται τρομοκράτες; Που ζώνονται εκρηκτικά, παίρνουν τα όπλα και πυροβολούν αδιακρίτως και οδηγούν φορτηγά πάνω στον κόσμο ή αεροπλάνα σε πύργους; Πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχουν απαντήσεις και λύσεις. Που να οδηγούν τουλάχιστον σύντομα, σε ύφεση των τρομοκρατικών επιθέσεων. Το γυαλί έχει ραγίσει. Οι διαφορές μεταξύ παικτών, που δεν είναι απολύτως καθορισμένοι και δεν μπορούν επομένως να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι αγεφύρωτες.
Αυτό που πιθανόν εμείς να μπορούμε να κάνουμε στη γειτονιά μας, είναι αυτό που πάντα κάνουμε έως τώρα. Διακριτική ουδετερότητα. Θα πει κάποιος, ποια ουδετερότητα, είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και των περισσότερων διεθνών οργανισμών, που όπως είπες πάντα δρουν μεροληπτικά «εκεί που δεν τους σπέρνουν». Ναι, αλλά πάντα υποστηρικτικά ή αμυντικά. Με μονάδες Υγειονομικού, Μηχανικού κλπ. Είναι χαρακτηριστικό, ότι με το τέλος του πρώτου και δεύτερου πολέμου του κόλπου, το Ιράκ δεχόταν συνδέσμους στη Βαγδάτη ως παρατηρητές, από 5 από τα 32 κράτη που αποτελούσαν την συγκεκριμένη αποστολή του ΟΗΕ. Ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Τα υπόλοιπα 4 ήταν της Λατινικής Αμερικής, που εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να έχουν σχέση με όσα συνέβαιναν στην Μέση Ανατολή. Η λέξη «Yunan” πάντα προφέρεται με σεβασμό από τους Άραβες. Άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι στην Ολυμπιάδα του 2004, δεν παρείχε ασφάλεια το περιβόητο χωρίς softwareC4I, ούτε το αερόστατο που έκοβε βόλτες πάνω από την Αθήνα. Οι παραδοσιακά καλές σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο, έπαιξαν τον καθοριστικότερο ρόλο. Τώρα η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που υλοποιείται, παράλληλα με την παρουσία της Ελλάδας στους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς, αυξάνουν σε μεγάλο βαθμό την ασφάλειά μας. Αλλά πρέπει να είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση, κανείς δεν ξέρει πότε και εάν η τρομοκρατία, χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.
* Ο Στάθης Κοκκορόγιαννης είναι Συνταγματάρχης Πυροβολικού ε.α.
Έχει υπηρετήσει ως Επιχειρησιακός Υποδιοικητής στο Πολυεθνικό Στρατηγείο Πολιτικοστρατιωτικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ (MULTINATIONALCIMICGROUP-MNCG) διευθύνοντας τη συμμετοχή του Στρατηγείου σε ανθρωπιστικές,ειρηνευτικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις υποστήριξης της ειρήνης, για υλοποίηση αναπτυξιακών προγραμμάτων στο Λίβανο, το Κόσσοβο και το Αφγανιστάν και ως Παρατηρητής του ΟΗΕ στον πόλεμο του Κόλπου (UNIKOM-UnitedNationsIrakKuwaitObservationMission).
