Ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τους καθ΄ύλην αρμόδιους και το Δήμαρχο Αθηναίων, έστειλε η Λαμπρινή Μουστάκα, μητέρα του Νικόλα, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο στα βράχια του Φιλοπάππου το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου.
Η Λαμπρινή Μουστάκα στην επιστολή της υποστηρίζει ότι ο Νικόλας απέχοντας για αρκετό καιρό από την ελληνική πραγματικότητα, «δεν γνώριζε την επικινδυνότητα αυτού του χώρου, η οποία δημιουργήθηκε και συντηρείται και με δική σας συνενοχή».
Απευθυνόμενη στον πρωθυπουργό αναρωτιέται μήπως θα έπρεπε «η Πολιτεία, αντί να διαθέτει την μισή αστυνομική δύναμη προς φύλαξη του πολιτικού μας προσωπικού και των οικογενειών τους, να διαθέτει ισχυρότερη αστυνομική δύναμη στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο;
Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία να διαθέσει κάποια κονδύλια από τα χρήματα των βαρέως φορολογουμένων πολιτών της, όχι μόνον στους κατά την κοινή γνώμη παχυλούς μισθούς σας και στις φιέστες για τα Κούλουμα, αλλά και για να περιστοιχίσει με κιγκλιδώματα ασφαλείας όλο αυτό το πλατό το οποίο εμφανίζεται ως φαιό νταμάρι και καταλήγει σε αβύσσους και στο οποίο μπορεί κάποιος να γλιστρήσει ανά πάσα στιγμή ακόμα και μη δεχόμενος την επίθεση που δέχθηκε ο Νικόλας;».
Η κ. Σταμάτη καταλήγει στην επιστολή της προς τον πρωθυπουργό σημειώνοντας ότι «τον Νικόλα μου, κ. Πρωθυπουργέ, τον καλοδέχθηκε η Σκωτία, προσφέροντάς του αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση και τον τίμησε, όπως και ο ίδιος τιμούσε με την συμπεριφορά του την χώρα καταγωγής του ως πρεσβευτής σε ξένο κράτος».
Τον γιο μου, κ. Πρωθυπουργέ, πρόσθεσε «τον φιλοξένησε και τον προστάτεψε το βραχώδες και απόκρημνο, αλλά παράλληλα προστατευμένο από την Πολιτεία, κάστρο του Εδιμβούργου και τον σκότωσε η ίδια του η Πατρίδα με την δική σας συνενοχή και εγκληματική αμέλεια».
Ολόκληρη η επιστολή της Λαμπρινής Μουστάκα
Προς:
Tον Πρωθυπουργό
κ. Αλέξη Τσίπρα
Τους αρμόδιους Υπουργούς
Τον Δήμαρχο Αθηναίων
«Κύριε Πρωθυπουργέ,
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και πάντα ένιωθα περήφανη γι αυτό. Το μνημείο του Φιλοπάππου το είχα επισκεφθεί σε παλαιότερες εποχές, τότε που υπήρχε η δυνατότητα, αλλά και η ασφάλεια, να περιηγηθείς τον υπέροχο λόφο των Μουσών και να θαυμάσεις από ψηλά περιμετρικά κάθε γωνιά της όμορφης πόλης μας.
Ο γιος μου Νικόλας, γέννημα-θρέμμα και αυτός της Αθήνας, δεν είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί το Μνημείο. Είχε επισκεφθεί αρκετές φορές τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και τα Μνημεία του Θησείου, αλλά οι περιηγήσεις του νοτίως του αρχαιολογικού χώρου είχαν περιορισθεί μέχρι τον πεζόδρομο που οδηγεί στον ΄Αγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη.
Στα 21 του χρόνια, ακολουθώντας και αυτός τους χιλιάδες συνομηλίκους του, που διωγμένοι από την ίδια τους την πατρίδα, έπαιρναν τον δρόμο της ξενιτιάς για ένα «καλύτερο αύριο», εγκαταστάθηκε στην Σκωτία, όπου τον καλοδέχθηκαν, τον προστάτεψαν και τον γέμισαν με αυτοπεποίθηση και σιγουριά για το μέλλον. «Η Σκωτία είναι το μέλλον», έλεγε, «η προοπτική». «Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές». Τώρα, λοιπόν, δεν είναι ούτε για διακοπές.
Πράγματι, αυτό το καλοκαίρι βρέθηκε στην Ελλάδα για διακοπές, μόνο που αυτή την φορά είχε την ατυχία να ανεβεί στον Λόφο του Φιλοπάππου θέλοντας να δείξει από ψηλά σε φίλη του, μια κοπέλα από την Πορτογαλία, τις ομορφιές της πόλης που τόσο αγάπησε.
Λάθος του; ΝΑΙ. ΜΟΙΡΑΙΟ. Γιατί ο Νικόλας, απέχοντας για αρκετό καιρό από την ελληνική πραγματικότητα, δεν γνώριζε την επικινδυνότητα αυτού του χώρου, η οποία δημιουργήθηκε και συντηρείται και με δική σας συνενοχή.
Επισκεπτόμενη μετά τον τραγικό χαμό του παιδιού μου τον χώρο για να αποθέσω λίγα λουλούδια, έγινα μάρτυς εικόνων, που μόνο θλίψη, απογοήτευση, αλλά και οργή με γέμισαν. Επιπροσθέτως, αν και συνοδευόμουν από αρκετά συγγενικά μου πρόσωπα, ένιωθα ανά πάσα στιγμή επαπειλούμενη από κάθε μορφής εγκληματική ενέργεια, αν και ήταν μέρα μεσημέρι.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία, αντί να διαθέτει την μισή αστυνομική δύναμη προς φύλαξη του πολιτικού μας προσωπικού και των οικογενειών τους, να διαθέτει ισχυρότερη αστυνομική δύναμη στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο;
Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία να διαθέσει κάποια κονδύλια από τα χρήματα των βαρέως φορολογουμένων πολιτών της, όχι μόνον στους κατά την κοινή γνώμη παχυλούς μισθούς σας και στις φιέστες για τα Κούλουμα, αλλά και για να περιστοιχίσει με κιγκλιδώματα ασφαλείας όλο αυτό το πλατό το οποίο εμφανίζεται ως φαιό νταμάρι και καταλήγει σε αβύσσους και στο οποίο μπορεί κάποιος να γλιστρήσει ανά πάσα στιγμή ακόμα και μη δεχόμενος την επίθεση που δέχθηκε ο Νικόλας;
Μήπως θα έπρεπε όλος αυτός ο χώρος πέριξ του Μνημείου του Φιλοπάππου να φωτίζεται επαρκώς μονίμως, και όχι μόνον όταν τον επισκέπτεται ο Obama;
Μήπως οι εικόνες των παραπηγμάτων και των πρόχειρων καταυλισμών, αλλά και των σκισμένων ρούχων, των παρατημένων μέσα στους θάμνους, θα έπρεπε να απουσιάζουν;
Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία, αντί να καλοδέχεται προσφέροντας «γη και ύδωρ» στα πάσης λογής εγκληματικά και επικίνδυνα με άγρια ένστικτα στοιχεία, να προνοεί πρωτίστως για την ασφάλεια των ίδιων της των πολιτών τους οποίους αφαιμάσσει καθημερινά, εγκαταλείποντάς τους παράλληλα στα χέρια αδηφάγων συμμοριών, για τις οποίες η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει λιγότερη σημασία από την αξία ενός κινητού, ή μιας χρυσής αλυσίδας;
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Έχετε συνειδητοποιήσει ποια χώρα υπηρετείτε;
Η Αθήνα μας είναι η αρχαιότερη και ιστορικότερη πόλη στον ευρωπαϊκό χώρο και πόλος έλξης επισκεπτών που έχουν ως όνειρο ζωής να επισκεφθούν την Ακρόπολη, ένα χώρο τον οποίο έχετε εγκαταλείψει, όπως άλλωστε και όλη την όμορφη πατρίδα μας, έρμαιο στην δράση συμμοριών και κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων, οι οποίες δραστηριοποιούνται και λυμαίνονται τους επισκέπτες ακόμα και μέρα μεσημέρι.
Οι πολιτισμένες χώρες, κύριε Πρωθυπουργέ, φροντίζουν, όταν υπάρχει τέτοια φυσική επικινδυνότητα, να περιστοιχίζουν τον χώρο με κιγκλιδώματα ασφαλείας, να τοποθετούν αντιολισθητικές πλάκες στα μονοπάτια, να κλειδώνουν όλες τις προσβάσεις μετά την δύση του ηλίου και κυρίως, να φωτίζουν επαρκώς τον χώρο, έργο το οποίο εσείς έχετε παραχωρήσει στο ρομαντικό φως της πανσελήνου!
Εσείς, κυρία Υπουργέ Τουρισμού,
Μήπως θα έπρεπε σε συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς να φροντίσετε εκ των προτέρων για όλα αυτά και, πριν προσκαλέσετε τους επισκέπτες σε αυτή την χώρα, να τους εξασφαλίσετε τουλάχιστον την ασφάλεια των προσωπικών τους αντικειμένων, αλλά και της ίδιας τους της ζωής;
Μήπως, αντί να επαίρεστε κάθε χρόνο για την αύξηση του αριθμού των τουριστών, να τους ενημερώνετε ότι εδώ μέσα στην καρδιά της Αθήνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνουν βορρά «μελαμψών»(;) κακοποιών, όπως αυτών που επιτέθηκαν στον Νικόλα μου;
Τον Νικόλα μου, κ. Πρωθυπουργέ, τον καλοδέχθηκε η Σκωτία, προσφέροντάς του αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση και τον τίμησε, όπως και ο ίδιος τιμούσε με την συμπεριφορά του την χώρα καταγωγής του ως πρεσβευτής σε ξένο κράτος.
Τον γιο μου, κ. Πρωθυπουργέ, τον φιλοξένησε και τον προστάτεψε το βραχώδες και απόκρημνο, αλλά παράλληλα προστατευμένο από την Πολιτεία, κάστρο του Εδιμβούργου και τον σκότωσε η ίδια του η Πατρίδα με την δική σας συνενοχή και εγκληματική αμέλεια.
Λαμπρινή Μουστάκα
Η Μητέρα του Νικόλα»
