Πόσες πιθανότητες υπήρχαν να αποσπάσει κάτι θετικό από βαθμολογικής άποψης ο Ατρόμητος στο «Γ. Καραϊσκάκης», τη στιγμή που ο Ολυμπιακός προερχόταν από τρεις συνεχόμενες ήττες και ο Πανιώνιος τον είχε πλησιάσει στους τρεις βαθμούς;
Απολύτως καμία… Ακόμα και με τον Βασίλη Βούζα στον πάγκο τους οι «ερυθρόλευκοι» δεν γινόταν να χάσουν αυτό το ματς για πολλούς και διάφορους λόγους, που ο καθένας τους ιεραρχεί με όποια σειρά θεωρεί εκείνος ως την πλέον πραγματική. Το ζητούμενο, άλλωστε, για τους Περιστεριώτες δεν ήταν η νίκη αυτή καθ’ αυτή (και οι ίδιοι γνώριζαν αγωνιστικές και εξωαγωνιστικές δυσκολίες), αλλά να προκύψουν συμπεράσματα για παιχνίδια που έπονται, είναι υψηλότατων απαιτήσεων και θα καθορίσουν στο πού τελικά θα τερματίσει η ομάδα του Σα Πίντο στο τέλος της σεζόν.
Ποια ήταν αυτά; Πρώτα απ’ όλα, οι «κυανόλευκοι» πράγματι παρατάχθηκαν στο ματς, όπως του έπρεπε. Δηλαδή, χωρίς άγχος, μην έχοντας να χάσουν το παραμικρό, κόντρα σε μια ομάδα πιο ποιοτική, που έπαιζε στην έδρα της και πιθανό στραβοπάτημα θα της προκαλούσε εσωστρέφεια άνευ προηγουμένου πριν από ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό ματς.
Εμφανίστηκε για ακόμα ένα παιχνίδι ότι υπάρχει πραγματικό πρόβλημα στη συμπεριφορά των στατικών φάσεων, αφού παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κόρνερ στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν δικαιολογείται αρχικά η αναποφασιστικότητα του Γκορμπούνοφ του να βγει ή να μην βγει στη συγκεκριμένη φάση και επιπλέον το «κόλλημα» του αλάνθαστου το τελευταίο διάστημα, Ζησόπουλου, αφήνοντας τον Ντα Κόστα να πιάσει την κεφαλιά σαν να βρίσκεται σε προπόνηση στο Ρέντη.
Παρ’ όλα αυτά, ο Ατρόμητος μπορούσε να βρει γκολ. Θα μπορούσε, αλλα εκεί μπαίνουν οι εξωγενείς παράγοντες που αναφέραμε. Ο α’ βοηθός, Καμπούρης, έχει χάσει και τη φάση με τον Λημνιό που είναι έτοιμος να μπει στην περιοχή και να δημιουργήσει μια επικίνδυνη κατάσταση, αλλά και του Τόνσο στο 45′ που είναι μισό γκολ, όσο βέβαια κι αν προσπαθεί ο επικοινωνιακός μηχανισμός να πείσει ότι ο Αργεντινός ήταν εκτεθειμένος. Είναι ο ίδιος μηχανισμός που θεωρεί ότι αν δινόταν φάουλ αντί για κόρνερ στη φάση του 1-0, θα γινόταν επίσης γκολ, με απόλυτα ποδοσφαιρικά κριτήρια. Αλλά, είπαμε… Δεν υπάρχει κανένας λόγος ο Ατρόμητος να ασχοληθεί άλλο με αυτό το ματς, αφού μιλάμε για Ελλάδα το αποτέλεσμα ήταν δεδομένο, είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο.
Οφείλει ο Ατρόμητος σε αυτή τη φάση που διανύει να κρατήσει τα θετικά στοιχεία, τη σωστή νοοτροπία και επιπλέον την αγωνιστική άνοδο που σημειώνουν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές του, όπως ο Πλατέλλας (η συνεισφορά του είναι ήδη πολύ περισσότερη από του Στόιτσεφ), ο Λημνιός (κάθε αγώνα και καλύτερος), ο Κατράνης που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που φέρει η θέση του βασικού, αλλά και το ότι δένει το δίδυμο στον άξονα με Μανιάτη και Ούμπιντες.
Τα ευχάριστα νέα προκύπτουν από το ερχόμενο ματς. Το γήπεδο το βράδυ του ερχόμενου Σαββάτου θα ξαναγεμίσει για το πιο ιδιαίτερο ματς κάθε σεζόν για τον Ατρόμητο. Όλοι ξέρουν τη σημασία των αγώνων με την ΑΕΚ, έπειτα από εκείνον τον τελικό Κυπέλλου που δεν σφυρίχτηκε ποτέ η λήξη και που δεν έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει και που δεν έπρεπε να μετρήσει ποτέ το 1-0 της ΑΕΚ, το οποίο ήταν οφσάιντ τουλάχιστον 1 μέτρο.
Το ντέρμπι της «Ένωσης» με τον ΠΑΟΚ ήταν ακριβώς αυτό που θα ήθελαν σε θεωρητικό επίπεδο οι «κυανόλευκοι». Μία ΑΕΚ που έχει επιβληθεί ξεκάθαρα, η ψυχολογία είναι στο ζενίθ και επιπλέον πέτυχε και μια τριάρα, που όσο να ‘ναι ηχεί διαφορετικά από το φτωχό 1-0. Μέχρι τότε βέβαια μεσολαβούν αρκετές μέρες και υπάρχει χρόνος για ανάλυση.
