Μια σούπερ κινηματογραφική εβδομάδα είναι αυτή, με την καινούργια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας του Κρίστοφερ Νόλαν και το νέο κοινωνικό δράμα των αδελφών Νταρντέν να ξεχωρίζουν.
Ποιοτικά ανεβασμένο κινηματογραφικό επταήμερο με δύο εξαιρετικές ταινίες: ένα έπος επιστημονικής φαντασίας του Κρίστοφερ Νόλαν και ένα επίκαιρο κοινωνικό δράμα των αδελφών Νταρντέν. Ενδιαφέρον ένα αμερικανικό θρίλερ ανεξάρτητης παραγωγής και επηρεασμένη από τον Σκορσέζε μία γκανγκστερική περιπέτεια. Για τους μικρούς θεατές ένα animation της Ντίσνεϊ που μας παρουσιάζει νέους υπερήρωες.
Interstellar ****
Επιστημονικής φαντασίας – Διάρκεια 168’ – ΗΠΑ, Βρετανία
Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν
Παίζουν: Μάθιου ΜακΚόναχι, Αν Χαθαγουέϊ, Μάικλ Κέιν, Κέισι Άφλεκ, Τζέσικα Τσαστέιν, Γουές Μπέντλεϊ, Έλεν Μπέρνστιν
Interstellar σημαίνει «διαστρικός». Ο τίτλος περικλείει το βασικό θέμα: μία διαγαλαξιακή εξερεύνηση. Η Ώρα Μηδέν για τη Γη είναι πιο κοντά από ποτέ εξαιτίας της ραγδαίας καταστροφής της ατμόσφαιρας. Αναζητώντας εναγωνίως λύση, οι εγκέφαλοι της ΝΑΣΑ στέλνουν πέρα από τη στρατόσφαιρα μία ομάδα επιστημόνων, με σκοπό την ανακάλυψη πλανητών κατάλληλων για αποικισμό.
Κυβερνήτης ο Κούπερ, ικανότατος και πολυμήχανος πιλότος, με ερευνητικό πνεύμα και εξερευνητική διάθεση. Ένας διαστημικός Κολόμβος που κατευθύνει παράτολμα το σκάφος του προς το άγνωστο, μέσα από μαύρες τρύπες, ανοίγοντας νέους δρόμους. Κύριος εχθρός των μελών της αποστολής είναι ο χρόνος, καθώς μία ώρα στον γαλαξία όπου εισέρχονται ισοδυναμεί με επτά γήινους μήνες. Δεδομένου ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει για τον πλανήτη μας, η επιχείρηση θα πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν.
Αφόρητη η πίεση, κυρίως για τον Κούπερ που άφησε πίσω του ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Το δίλημμά του βασανιστικό: ή θα τα παρατήσει όλα και θα γυρίσει κοντά στα παιδιά του ή θα αγωνισθεί για να σώσει το ανθρώπινο είδος.
Εν τω μεταξύ, μέσα σε δύο γαλαξιακές ημέρες που είναι χρόνια για τους γήινους, η ανήλικη κόρη του, Μέρφι, έχει ενηλικιωθεί και εξελιχθεί σε λαμπρή αστροφυσικό που δίνει τη δική της μάχη στο κέντρο ερευνών της ΝΑΣΑ κάπου στις ΗΠΑ. H αγωνία χτυπάει κόκκινο, όταν ο πατέρας της προσπαθεί να της μεταφέρει στοιχεία απαραίτητα για τη διόρθωση μίας λανθασμένης μαθηματικής εξίσωσης, από την οποία κρέμεται η μοίρα της ανθρωπότητας. «Μαγική» η επικοινωνία τους μέσα από μία βιβλιοθήκη. Υπέροχα γυρισμένη ονειρική σκηνή που της αξίζει μία θέση στο παγκόσμιο κινηματογραφικό αρχείο.
Το σκηνοθετικό όραμα υλοποιείται με κλασική κινηματογράφηση και χωρίς κατάχρηση ψηφιακών εφέ. Συναρπαστική παράλληλη δράση σε Γη και Διάστημα, ακραίες δραματικές καταστάσεις, σουρεαλιστικά αστρικά τοπία που προκαλούν δέος και απογειωτικό μουσικό σφυροκόπημα του Χανς Ζίμερ.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν (σκηνοθέτης της τριλογίας του Σκοτεινού Ιππότη και των “Inception”, “Prestige” και “Memento”) εκτοξεύει στα ύψη την επιστημονική φαντασία, προσφέροντάς μας την εμπειρία ενός ασυνήθιστου κινηματογραφικού ταξιδιού. Θα μπορούσαμε ίσως να μιλήσουμε για αριστούργημα, αν το “Interstellar” -που βασίζεται σε θεωρίες του φυσικού Κιπ Θορν, σύμβουλου σεναρίου και συμπαραγωγού – , δεν κούραζε κάπως με την υπερβολικά μεγάλη του διάρκεια και δεν επεκτεινόταν σε πολλά επίπεδα.
Η ηθική ευθύνη του πρωτοπόρου απέναντι στους συνανθρώπους του, η σχέση του χήρου με τα παιδιά του, η σημασία της παραδοσιακής γνώσης, η ερμηνεία της μεταφυσικής μέσω της επιστήμης, η παραποίηση της Ιστορίας, η αγάπη ως κινητήρια δύναμη της ζωής και άλλα θέματα αναπτύσσονται ασταμάτητα, με αποτέλεσμα να πλατειάζει η αφήγηση σε κάποια σημεία.
Μπορεί αυτό το φιλόδοξο και άνισο έπος να μην ξεπερνά το ανεπανάληπτο «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ – κάτι που ο Νόλαν ίσως ονειρευόταν- είναι όμως ένα εμπνευσμένο έργο με μνημειώδεις στιγμές. Παλλόμενος ανθρώπινος πυρήνας μίας κολοσσιαίας οπτικοακουστικής σύνθεσης που θα ήταν ψυχρή δίχως αυτόν, ένας Οδυσσέας του μέλλοντος.
Ο κεντρικός ήρωας, όχι τυχαία συνονόματος του υπαρκτού αστροναύτη Γκόρντον Κούπερ. Τον υποδύεται με θέρμη ο Μάθιου ΜακΚόναχι, ο περσινός βραβευμένος με Όσκαρ α’ ανδρικής ερμηνείας, σημαντικό κεφάλαιο του Χόλιγουντ.
Δύο ημέρες, μία νύχτα *** ½
(Deux jours, une nuit)
Δραματική – Διάρκεια 95’ – Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Νταρντέν και Λικ Νταρντέν
Παίζουν: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε, Πίλι Γκρουν, Κατρίν Σαλέ, Μπατίστ Σορνέν
Οι Βέλγοι αδελφοί Νταρντέν, οι κατεξοχήν κοινωνιολόγοι του ευρωπαϊκού κινηματογράφου επανέρχονται. Με θέμα, αυτή τη φορά, την υποτιθέμενη μη αποδοτικότητα των υπαλλήλων, την οποία προφασίζονται οι επιχειρηματίες προκειμένου να μειώσουν το προσωπικό τους.
Η Σάντρα, που εργάζεται σε βελγική εταιρεία φωτοβολταϊκών, είναι θύμα αυτής της τακτικής. Μόλις τελειώνει η αναρρωτική της άδεια λόγω κατάθλιψης, οι συνάδελφοί της καλούνται να ψηφίσουν υπέρ ενός μπόνους που δικαιούνται για τις υπερωρίες τους ή υπέρ της παραμονής της στη δουλειά. Το σκεπτικό του διευθυντή είναι ότι η Σάντρα δεν του είναι απαραίτητη, αφού η παραγωγή διεκπεραιώθηκε κατά την απουσία της με ένα άτομο λιγότερο. Όπως ήταν αναμενόμενο, η πλειοψηφία ψηφίζει υπέρ των επιπλέον χιλίων ευρώ, καταδικάζοντας τη νέα γυναίκα σε απόλυση.
Μία δεύτερη ψηφοφορία αποφασίζεται ύστερα από παρέμβαση μίας εργαζόμενης και εδώ αρχίζει ένα υπαρξιακό θρίλερ. Η Σάντρα έχει στη διάθεσή της ένα σαββατοκύριακο για να πείσει τους συναδέλφους της να παραιτηθούν από το μπόνους. Ένα εφιαλτικό γουικέντ για την ηρωίδα, που θυσιάζει την αξιοπρέπειά της, χτυπώντας πόρτες και ικετεύοντας. Κάποιοι πείθονται, κάποιοι όχι, κάποιοι άλλοι είναι αναποφάσιστοι. Ράκος ψυχικό η Σάντρα, πίνει αντικαταθλιπτικά για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Η συμπαράσταση του συζύγου της και κάποιων φίλων δεν της αρκεί.
Το θέαμα αυτού του ταλαίπωρου πλάσματος που καταρρέει σταδιακά είναι συγκλονιστικό. Όμως οι Νταρντέν προχωρούν πιο πέρα από το προσωπικό πρόβλημα, θίγοντας το σοβαρότατο θέμα της εξασθένησης της συναδελφικής αλληλεγγύης σε καιρούς οικονομικής κρίσης. Τρομοκρατημένοι από το φάσμα της ανεργίας, εξουθενωμένοι από τον αγώνα της επιβίωσης, αναγκασμένοι να κάνουν δύο δουλειές για να εξοφλήσουν τα δάνειά τους, οι εργαζόμενοι υιοθετούν το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» ως κυρίαρχο σύνθημα.
Οι δημιουργοί της ταινίας, στοχαστές βαθιά συνειδητοποιημένοι, κάνουν τη θλιβερή διαπίστωση ότι η πάλη των τάξεων τείνει να καταργηθεί, αφού ο καθένας κοιτάζει τον εαυτούλη του αντί να υποστηρίζει τον αδικούμενο συνάδελφο. Έχει όμως χαθεί και η στοιχειώδης ανθρωπιά; Σε αυτή εναποθέτει τις ελπίδες της η Σάντρα.
Με αφορμή τη δοκιμασία της, η ταινία περιγράφει το σύγχρονο ευρωπαϊκό δράμα σε όλες του τις διαστάσεις, την οικονομική, την κοινωνική, την ηθική και την ανθρώπινη. Απλά και ξεκάθαρα, χωρίς ρητορείες, με τη γνωστή μαρξιστική διαλεκτική των Νταρντέν. Την άποψή τους προωθεί η Μαριόν Κοτιγιάρ, με την σπαρακτική της ερμηνεία, απόλυτα πειστική ως πάσχουσα λαϊκή κοπέλα, θύμα των οικονομικών περικοπών που αποτελούν πραγματική απειλή για πολλούς από εμάς.
Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα ** ½
(Blue ruin)
Θρίλερ – Διάρκεια 91’ – ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Τζέρεμι Σολνιέ
Παίζουν: Μέικον Μπλερ, Ντέβιν Ράτρεϊ, Έιμι Χάργκριβς, Κέβιν Κόλακ
Ο Ντουάιτ κοιμάται μέσα σε μία σαραβαλιασμένη Πόντιακ, τρέφεται με κλεμμένα χάμπουργκερ και μπαίνει λαθραία σε ξένα σπίτια για να κάνει ντους. Ένας απόκληρος με όλη τη σημασία της λέξης. Μαθαίνουμε για το τραυματικό παρελθόν του, όταν αποφυλακίζεται ο άνθρωπος που δολοφόνησε τους γονείς του, πριν από είκοσι χρόνια.
Ο Ντουάιτ παίρνει την εκδίκησή του με ένα σκουριασμένο μαχαίρι, μέσα σε μία άθλια τουαλέτα. Σύντομα θα βρει μπροστά του την οικογένεια του άνδρα που σκότωσε. Άτομα επικίνδυνα και ενωμένα μεταξύ τους σαν γροθιά. Ο Ντουάιτ τους κηρύσσει έναν άνισο πόλεμο. Αιματηρή περιπέτεια εκδίκησης αλλά και μελαγχολική μπαλάντα για έναν χαμένο από χέρι περιθωριακό.
Μία παρεϊστικη ταινία, φτιαγμένη με ελάχιστα χρήματα, πολύ μεράκι και αρκετό ταλέντο. Ο Τζέρεμι Σολνιέ έκανε την παραγωγή με μία χούφτα δολάρια, χρησιμοποιώντας το πατρικό του σπίτι και τη σακαράκα του πατέρα του.
Πρωταγωνιστής ο καλύτερος φίλος του. Πρώτη αποκάλυψη: ο 30χρονος σκηνοθέτης και σεναριογράφος που δίνει ένα πολύ πρωτότυπο δείγμα γραφής. Δεύτερη αποκάλυψη: ο άσημος ηθοποιός Μέικον Μπλερ, ως αρχικά απωθητικός αντιήρωας που τελικά μας κερδίζει. Στέρεο σημείο εκκίνησης το σενάριο που τηρεί άψογα τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ του θρίλερ, της μαύρης κωμωδίας και του οικογενειακού δράματος.
Η συγκάλυψη **
(The drop)
Γκανγκστερική – Διάρκεια 106’ – ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Ρόσκαμ
Παίζουν: Τομ Χάρντι, Νούμι Ραπάς, Τζέιμς Γκαντολφίνι, Ματίας Σενέρτς
Οι πάντες υποτιμούν τον Μπομπ, που σερβίρει ποτά στο μπαρ του ξάδελφού του Μαρβ, στο Μπρούκλιν. Ύστερα από μία ληστεία, ο Μπομπ συνειδητοποιεί ότι το μαγαζί ανήκει σε Τσετσένους γκάνγκστερ, οι οποίοι κρύβουν προσωρινά εκεί μεγάλα χρηματικά ποσά. Όταν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες ζητούν από τον Μπομπ και τον Μαρβ να τους επιστρέψουν τα χρήματα που κλάπηκαν, οι δύο άνδρες βρίσκονται σε δραματικό αδιέξοδο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μπομπ διεκδικεί τη γυναίκα που αγαπά από έναν ψυχοπαθή ανταγωνιστή.
Σκοτεινό νέο-νουάρ, βασισμένο σε βραβευμένο στο Σαν Σεμπάστιαν σενάριο του Ντένις Λαχέιν, συγγραφέα των «Σκοτεινό ποτάμι» και «Το νησί των καταραμένων».
Νωχελικοί αφηγηματικοί ρυθμοί, υποβλητική ατμόσφαιρα και έντονες εκρήξεις βίας. Εμφανής η επιρροή του Μάρτιν Σκορσέζε σε αυτό το γκανγκστερικό θρίλερ που είναι κυρίως μία σπουδή χαρακτήρων.
Στην ύστατη κινηματογραφική εμφάνιση του, ο πρόωρα χαμένος Τζέιμς Γκαντολφίνι επαναλαμβάνει την ερμηνεία του στο τηλεοπτικό “Sopranos”. Την ταινία σηκώνει στους ώμους του ο Βρετανός Τομ Χάρντι («Σε λάθος χρόνο»), εκπληκτικός ως ήσυχος άνθρωπος που ο έρωτας και η απειλή μεταμορφώνουν σε επικίνδυνο αντίπαλο.
Οι υπερέξι **
(Big hero 6)
Animation – Διάρκεια 103’ – ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Ντον Χολ, Κρις Ουίλιαμς
Με τις φωνές των: Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Παναγιώτη Αποστολάτου, Στέλιου Ψαρουδάκη, Νεφέλης Τουλιάτου, Φοίβου Ριμένα, Δάφνης Μανούσου
Πέντε παιδιά και ένα φουσκωτό ρομπότ απαρτίζουν τη νέα ομάδα υπερηρώων της εταιρείας Ντίσνεϊ. Αρχηγός ο τετραπέρατος Χίρο, αυθεντία στη ρομποτική. Κολλητός του ο Μπέιμαξ, προγραμματισμένος ως νοσοκόμος, που με την κατάλληλη προσαρμογή μετατρέπεται σε πολεμική μηχανή. Στόχος των Υπερέξι ένας μυστηριώδης επιχειρηματίας, υπεύθυνος για τον θάνατο του αδελφού του Χίρο.
Μία δόση δραματάκι σε ένα δυναμικό μείγμα περιπέτειας και χιούμορ για παιδιά σχολικής ηλικίας. Τα μικρότερα θα δυσκολευτούν ίσως να κατανοήσουν τη ρομποτική τεχνολογία και τη χρήση των διαφόρων γκάτζετ. Πανέμορφα ρεαλιστικού τύπου σχέδια, επηρεασμένα από τα ιαπωνικά κόμικ manga και θεαματική δράση που θα εντυπωσιάσει και τους μεγάλους.
We Are The Best!
Τρεις νεαρές μαθήτριες σχηματίζουν μια πανκ μπάντα στη Σουηδία του ’80. Σε συνέχεια των «Δείξε μου Αγάπη», «Μαζί» και «Λίλια για Πάντα», το «We are the Best!» είναι η έβδομη ταινία του Λούκας Μούντισον όπου παρουσιάζει την Μπόμπο, την Κλάρα και τη Χέντβιγκ, τρεις μικρές επαναστάτριες στη Στοκχόλμη των 80s. Οι τρεις κοπέλες παρά τις διαφορές τους βρίσκουν το κοινό τους στοιχείο στη μουσική και φτιάχνουν μια μπάντα χωρίς να έχουν μουσικά όργανα, θέλοντας να αποδείξουν ότι η πανκ μουσική δεν έχει πεθάνει και ότι εκείνες είναι «οι καλύτερες», σε μια προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης από τους μεγάλους και το σχολείο. Πρόκειται για μια ξεχωριστή ταινία για την εφηβεία και τη γυναικεία φιλία όπου ο Μούντισον καταφέρνει να απεικονίσει την αθωότητα εκείνων των χρόνων χωρίς τη συγκαταβατικότητα των ενηλίκων απέναντι στους εφήβους.
