Από όλα έχει ο κινηματογραφικός μπαξές την εβδομάδα… από θρησκευτικά χολιγουντιανά έπη, μέχρι ανεξάρτητες αμερικανικές εκπλήξεις και ψυχαναλυτικές βιογραφίες.
Το κινηματογραφικό 2014 τελειώνει καλά. Παρ’ ολίγον αριστούργημα η βιογραφία ενός παρανοϊκού μεγιστάνα από τον σκηνοθέτη του «Καπότε» και θεαματική η νέα «ανάγνωση» μίας ιστορίας της Παλαιάς Διαθήκης από τον Ρίντλεϊ Σκοτ. Γαλλικής προέλευσης είναι ένα ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ και μία τολμηρή ανασύνθεση της πιο γόνιμης περιόδου του Ιβ Σεν Λοράν. Για τα παιδιά και σε χριστουγεννιάτικους τόνους, ένας περουβιανός αρκούδος που επισκέπτεται το Λονδίνο.
Foxcatcher **** ½
Βιογραφική – Διάρκεια 134′ – ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Μπένετ Μίλερ
Παίζουν: Στιβ Κάρελ, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Μαρκ Ράφαλο, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Σιένα Μίλερ
Ανάγοντας σε πολιτική αλληγορία μία βιογραφία, ο Μπένετ Μίλερ, σκηνοθέτης του «Καπότε» (Όσκαρ αντρικής ερμηνείας για τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν), καταδύεται με ορθάνοιχτα μάτια στην παράνοια της μεγαλομανίας. Η ταινία του χώνει βαθιά το νυστέρι. Πολύ δίκαια έφυγε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας από το φετινό Φεστιβάλ Καννών.
Η αληθινή ιστορία του δισεκατομμυριούχου Τζον Ντι Ποντ και των χρυσών ολυμπιονικών στην ελεύθερη πάλη Μαρκ Σουλτζ και του μεγάλου αδελφού του Ντέιβ Σουλτζ, είναι γνωστή από ένα τραγικό γεγονός που απασχόλησε την κοινή γνώμη. Μία νοσηρή σχέση ξεκινά, όταν ο 26χρονος Μαρκ εγκαθίσταται στην έπαυλη του ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης εταιρείας χημικών στον κόσμο και αρχίζει σκληρή προπόνηση για τους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988.
Ως σύγχρονος αυτοκράτορας Κόμμοδος (που εκπαίδευε προσωπικά τους μονομάχους του), ο Ντι Ποντ ασχολείται καθημερινά με την προετοιμασία της ομάδας του, την οποία ονόμασε Foxcatcher, όπως το αχανές κτήμα του. Υποτιθέμενος στόχος του η αποκατάσταση – δια του δεύτερου χρυσού μεταλλίου που ελπίζει ότι θα κερδίσει ο Μαρκ – του χαμένου αθλητικού κύρους των ΗΠΑ.
Από την πλευρά του, ο νεαρός παλαιστής επιτρέπει στον μέντορά του να υποκαταστήσει τον πατέρα του, σε μία προσπάθεια να αυτονομηθεί από τον αδελφό του, που ανέλαβε αυτόν τον ρόλο, μετά τον χωρισμό των γονιών τους. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και ειδικά του Ντι Ποντ, που επιδιώκει με μία ολυμπιακή νίκη να αποστομώσει την αυταρχική του μητέρα (Βανέσα Ρεντγκρέιβ σε αναπηρικό καρότσι) η οποία θεωρεί την πάλη κατώτερο άθλημα, προτιμώντας το ευγενέστερο (!!!) κυνήγι αλεπούς με άλογα και σκυλιά. Και ο οποίος βρίσκει διέξοδο για την καταπιεσμένη λίμπιντό του σε ένα άθλημα που του δίνει την ευκαιρία να σφιχταγκαλιάζει γεροδεμένα αντρικά κορμιά. Και που μυεί τον προστατευόμενό του, ένα μεγάλο παιδί με παρθένο οργανισμό, στο αλκοόλ και την κοκαϊνη.
Σε μία συγκλονιστική σκηνή που τα λέει όλα, ο Μαρκ με το εσώρουχο μόνο, γονατίζει στα πόδια του αφέντη, σαν σκυλί. Τη μόνο καθαρή σκέψη μέσα στη γενική θολούρα των ψυχολογικών προβολών και των συναισθηματικών εξαρτήσεων την έχει ο Ντέιβ, που κάποτε προσλαμβάνεται ως προπονητής από τον Ντι Ποντ. Τα δύο αδέλφια αναθερμαίνουν τη σχέση τους κάτω από το ζηλόφθονο βλέμμα του ιδιοκτήτη της Foxcatcher που νιώθει να κλονίζεται. Η έκρηξη της μανίας του θα είναι αντάξια ενός Ρωμαίου μονάρχη.
Ο κωμικός Στιβ Κάρελ, ανατριχιαστικός ως ημιπαράφρων μεγιστάνας, ένα ανθρώπινο βαμπίρ με πελώρια δύναμη και ούτε ίχνος ψυχής, αποκαλύπτει μία αναπάντεχα βαθιά δραματική φλέβα. Στοιχηματίζουμε ότι θα έχει σύντομα στο τσεπάκι υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Στους αντίποδές του, ο Μαρκ Ράφαλο, ζεστός, τρυφερός αλλά και με πυγμή, μεγάλος αδελφός με μεγάλη καρδιά, μοιράζεται τις πιο συγκινητικές σκηνές με τον Τσάνινγκ Τέιτουμ, εκπληκτικό στον ρόλο του Μαρκ Σουλτζ που θέτει πολύ ψηλά τον πήχη και αυτοτιμωρείται όταν δεν τον αγγίζει. Γύρω από αυτό το αλλόκοτο τρίγωνο, κτίζεται ένα Ιερόν Παλάτιον, με παρακοιμώμενους και σφραγιδοφύλακες, με απαράβατους κανόνες και αυστηρούς περιορισμούς, με γυμναστήριο ολυμπιακών προδιαγραφών, χρυσή φυλακή για τους δύο αθλητές. Ακόμα και τεθωρακισμένο του στρατού διαθέτει ο Ντι Ποντ, ένα τανκ χωρίς πυροβόλο, σύμβολο της παρανοϊκής του υπερεξουσίας.
Ο Μπένετ Μίλερ, μετρ του δωρικά λιτού ύφους, χρησιμοποιεί μουντά χρώματα και σχετικά βραδείς αλλά ποτέ βαρετούς ρυθμούς που εντείνουν την εσωτερική φόρτιση, δημιουργώντας μία απατηλή ηρεμία, αφού η διαρκής απειλή στη ματιά του Ντι Ποντ δείχνει ένα καζάνι που βράζει. Στην ουσία, ο σκηνοθέτης ρυθμίζει μία ωρολογιακή βόμβα. Τραβά το χαλί αργά και επιδέξια κάτω από τα πόδια των ηρώων, πετυχαίνοντας ένα αδιόρατο στην αρχή αλλά διαρκώς κλιμακούμενο σασπένς.
Μέγας δάσκαλος ηθοποιών, ικανός ενορχηστρωτής ταλαντούχων συνεργατών (από τον διευθυντή φωτογραφίας ως τον συνθέτη, τον καλλιτεχνικό διευθυντή και τον σκηνογράφο), συναρπαστικός αφηγητής με ξεχωριστή αίσθηση της δραματουργίας και της εικόνας, μας δίνει μία υψηλότατης ανάλυσης μικρογραφία της παρηκμασμένης αμερικανικής αυτοκρατορίας. Μίας αυταπάτης που διαιωνίζεται πλέον μόνο μέσα σε κάποια αρρωστημένα μυαλά, κολλημένα σε περασμένα μεγαλεία.
Η έξοδος: Θεοί και Βασιλιάδες ***
(Exodus: Gods and Kings)
Βιβλική – Διάρκεια 150′ – Βρετανία, ΗΠΑ, Ισπανία
(και σε 3D)
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Παίζουν: Κρίστιαν Μπέιλ, Τζόελ Ίτζερτον, ΄Ααρον Πολ, Σιγκούρνι Ουίβερ, Μπεν Κίνγκλσεϊ, Τζον Τορτούρο
Ένας κινηματογραφικός Μωυσής ριζικά διαφορετικός από τον πειθήνιο εκτελεστή των θεϊκών προσταγών που υποδύθηκε ο Τσάρλτον Ίστον στις «Δέκα εντολές» του Σεσίλ ντε Μιλ. Ένας ορθολογιστής με έντονη κοσμική υπόσταση. Άξιος στρατηλάτης με ανεπτυγμένη πολιτική σκέψη και σκληρή ανταγωνιστική σχέση με τον Φαραώ Ραμσή. Υπερήφανος Αιγύπτιος πρίγκιπας που πείθεται απρόθυμα για την εβραϊκή του καταγωγή. Αμφισβητεί τον ένα και μοναδικό Θεό των Εβραίων ώσπου ένα σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι τον κάνει να δει μία φλεγόμενη βάτο και δίπλα της ένα δωδεκάχρονο αγόρι που του δίνει την εντολή να οδηγήσει τετρακόσιες χιλιάδες σκλάβους στη Χαναάν. Όταν η Αίγυπτος στενάζει από τις απανωτές πληγές του Φαραώ, ο Μωυσής -που έχει ήδη οργανώσει αντάρτικο κατά του παλατιού- συμπάσχει με τον αιγυπτιακό λαό για τις δοκιμασίες του.
Αναθεωρητική ανάγνωση της Παλαιάς Διαθήκης, με έμφαση στον ρεαλισμό, ανάλογη με αυτή του «Νώε» που είδαμε στις αρχές του χρόνου. Οι φρικτές συμφορές που εξαπολύει ένας ανελέητος και εκδικητικός Ιεχωβάς ενάντια σε ενόχους και αθώους θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως φυσικές καταστροφές – με εξαίρεση τον μεταφυσικό αφανισμό όλων των πρωτοτόκων. Όσο για το άνοιγμα των υδάτων της Ερυθράς Θάλασσας, με τον τρόπο που αναπαρίσταται, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένα τσουνάμι, οφειλόμενο σε ηφαιστειακές εκρήξεις στην ευρύτερη περιοχή, γύρω στο 1400 π.Χ. (Αυτές που ισοπέδωσαν και τη Σαντορίνη). Ο εντολοδότης Θεός δε, σύμφωνα με τη σκηνή-κλειδί στο όρος Χορίβ, είναι πιθανώς ένα όραμα, μία παραίσθηση, ένα αποτέλεσμα διανοητικής διαταραχής.
Ο δηλωμένος αγνωστικιστής Ρίντλεϊ Σκοτ δεν έχει αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού, όμως δεν αποκλείει την επέμβασή του στο πλέον κοσμοϊστορικό βιβλικό γεγονός, εάν αυτός υπάρχει. Ιδιοφυής σκηνοθέτης με την εμπορικότητα πάντα κατά νουν επιλέγει τη μέση οδό, προκειμένου να διατυπώσει μία πιο «ανανεωτική» άποψη, χωρίς να χάσει τη θρησκευόμενη πελατεία του.
Η αρχικά ενδιαφέρουσα ματιά κλίνει προς το Χόλιγουντ όσο οδηγούμαστε προς την Έξοδο και τελικά αυτό που απολαμβάνουμε είναι εκείνο που ο Σκοτ ξέρει να κάνει καλύτερα από τον καθένα: ένα επικό υπερθέαμα που συνδυάζει άψογα τα τελευταίας γενιάς ψηφιακά εφέ, τη θαυμάσια αναπαράσταση εποχής (εντυπωσιακό το κτίσιμο των Πυραμίδων) και τις έντονες δραματικές συγκρούσεις. Όπως έκανε, δηλαδή, στον σαφώς καλύτερο «Μονομάχο», μία ιστορία εκδίκησης χωρίς θεϊκές παρεμβάσεις αλλά με καταλυτικό συναίσθημα που εδώ απουσιάζει.
Ο επιφανής άγνωστος ** ½
(Un illustre inconnu)
Θρίλερ – Διάρκεια 117′ – Γαλλία
Σκηνοθεσία: Ματιέ Ντελαπόρτ
Παίζουν: Ματιέ Κασοβίτς, Μαρί Ζοζέ Κροζ, Ερίκ Καραβακά, Ντιέγκο Λε Μαρτρέ, Σιόμπαν Φίνεραν
Πρώτη σκηνή: ο κεντρικός ήρωας σκοτώνεται όταν το σπίτι του ανατινάζεται από έκρηξη φιάλης υγραερίου. Ακολουθεί αναδρομή στο παρελθόν του Σεμπαστιάν Νικολά, υπαλλήλου σε κτηματομεσιτικό γραφείο. Γνωρίζουμε μια προσωπικότητα… δίχως προσωπικότητα. Ο Σεμπαστιάν είναι ένας ασήμαντος άνθρωπος, δίχως προσωπική ζωή και ενδιαφέροντα, που προκειμένου να νιώσει ότι υπάρχει, δανείζεται τις ζωές των πελατών του. Πρώτα μεταμφιέζεται, παίρνοντας ακόμα και τα χαρακτηριστικά τους με προσθήκες που τον κάνουν ίδιο και απαράλλακτο με αυτούς. Έπειτα, μπαίνει στα σπίτια τους και μιμείται τις συνήθειές τους, όταν εκείνοι λείπουν. Ζει μέσα από αυτούς, στην κυριολεξία. Μία σπάνια μορφή ψυχοπάθειας που δίνει στον ασθενή την αίσθηση της δημιουργικής ύπαρξης.
Ο Σεμπαστιάν πετυχαίνει το αριστούργημά του, όταν γίνεται πιστό αντίγραφο ενός διάσημου μουσικού, που έχει επιλέξει την πλήρη απομόνωση. Όχι μόνο παίρνει τη μορφή του Ντε Μοντάλτ, αλλά και επεμβαίνει στη ζωή του με δικά του σενάρια.
Περισσότερο διαβολικό αποδεικνύεται το σενάριο αυτού του ψυχολογικού θρίλερ με την αγωνιώδη εξέλιξη και τη μεγάλη ανατροπή-μπούμερανγκ του φινάλε. Η πορεία της ψύχωσης του μανιακού σωσία καταγράφεται με κομψό ύφος και μέσα σε υποβλητική ατμόσφαιρα από τον σκηνοθέτη και συνσεναριογράφο Ματιέ Ντελαπόρτ.
Όμως χωρίς τον Ματιέ Κασοβίτς στον πρωταγωνιστικό ρόλο θα είχαμε απλώς μία έξυπνη ιστορία και μία ψυχρή κατασκευή υψηλής αισθητικής. Με μία σε βάθος «ψαγμένη» ερμηνεία, ο Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης αποδίδει τέλεια το δράμα του Σεμπαστιάν, μεταμορφώνοντας έναν αρχικά απωθητικό ψυχοπαθή σε δυστυχισμένο μοναχικό άτομο που κερδίζει τη συμπόνια μας, ακόμα και τη συμπάθειά μας.
Πάντινγκτον ** ½
(Paddington)
Παιδική κωμωδία – Διάρκεια 95′ – Βρετανία, Γαλλία
Σκηνοθεσία: Πολ Κινγκ
Με τους: Χιου Μπόνβιλ, Νικόλ Κίντμαν, Σάλι Χόκινς, Τζιμ Μπρόουντμπεντ
Με τις φωνές των (στις μεταγλωττισμένες κόπιες): Γιάννη Τσιμιτσέλη, Πέτρου Δαμούλη, Φώτη Πετρίδη, Χρύσας Διαμαντοπούλου, Μάντυς Λάμπου, Κώστα Δαρλάση
Ένας αρκούδος με άπταιστη γνώση της αγγλικής κινείται άνετα ανάμεσα σε ανθρώπους, που δεν δείχνουν να εκπλήσσονται ιδιαίτερα από την παρουσία του. Ως γνήσιοι Βρετανοί αντιδρούν ψύχραιμα και κάποιοι από αυτούς υιοθετούν τον αγγλολάτρη Πάντινγκτον που ήρθε στο Λονδίνο από τα περουβιανά δάση. Κάποιοι άλλοι σχεδιάζουν να τον εξοντώσουν και να τον βαλσαμώσουν.
Απολαυστική ως απόλυτα κακιά ταριχεύτρια του μουσείου Φυσικής Ιστορίας, η Νικόλ Κίντμαν μοιράζεται τους πνευματώδεις διαλόγους με το υπόλοιπο λαμπρό καστ. Αξιολάτρευτος ο Αρκούδος (ήρωας δημοφιλέστατου παιδικού βιβλίου, τηλεοπτικών σειρών και μιούζικαλ), θα κλέψει σίγουρα καρδιές. Αρμονικό το «πάντρεμα» του γνήσιου (και αυτοσαρκαστικού) βρετανικού χιούμορ με την παραμυθένια ατμόσφαιρα και την απογειωτική δράση. Ευδιάκριτη η υπογραφή των παραγωγών του Χάρι Πότερ στα πλούσια μέσα παραγωγής και την τελειομανία. Η καλύτερη επιλογή για όλη την οικογένεια.
Saint Laurent: η χρυσή εποχή **
(Saint Laurent)
Βιογραφική – Διάρκεια 150′ – Γαλλία, Βέλγιο
Σκηνοθεσία: Μπερτράν Μπονελό
Παίζουν: Γκασπάρ Ουλιέλ, Λουί Γκαρέλ, Λεά Σεντού, Ζερεμί Ρενιέ, Αμιρά Κασάρ
Μανία των Γάλλων με τον Ιβ Σεν Λοράν! Η δεύτερη μέσα σε ένα χρόνο βιογραφία του θρυλικού μόδιστρου δίνει μία πιο ακραία εκδοχή της θυελλώδους ζωής του. Ειρωνικός προφανώς ο τίτλος της ταινίας (σε ελληνική μετάφραση «Άγιος Λοράν»). Τζέκιλ και Χάιντ του ταιριάζει καλύτερα. Μετρ της υψηλής ραπτικής το πρωί, πρωταθλητής της ακολασίας το βράδυ. Ψωνιστήρια στα πάρκα, όργια σε γκαρσονιέρες, ναρκωτικά με συνοδεία αλκοόλ.
Αυτά είναι μόνο η επιφάνεια μίας εξαιρετικά δραματικής περίπτωσης. Και δύσκολα εξηγήσιμης. Ο Σεν Λοράν τα έχει όλα -χρήματα, φήμη, νιάτα, προοπτική- εκτός από την ευτυχία. Μήπως η πλήξη είναι η αιτία της αυτοκαταστροφικότητάς του, όπως γράφει κι αυτός σε ένα νεανικό του ποίημα; Ίσως φταίει το απωθημένο του να γίνει μεγάλος ζωγράφος, ιδέα που του καλλιέργησε η μητέρα του. Ποιος ξέρει;
Η ταινία δεν δίνει σαφή απάντηση, απλά τον παρατηρεί από απόσταση, όπως ακριβώς παρατηρεί κι εκείνος τη ζωή του. Σα να είναι ξένος σε αυτήν. Στιλάτη σκηνοθεσία, εξαιρετική απόδοση των παριζιάνικων σίξτις και σέβεντις, πολύ καλές ερμηνείες (ο Ουλιέλ βγάζει την αντιφατικότητα ενός παραχαϊδεμένου παιδιού, υπερευαισθησία και κυνισμό) όμως εξαντλητική διάρκεια. Ντεφιλέ και πάλι ντεφιλέ, χαζοξενύχτια πάνω σε χαζοξενύχτια, κλάμπινγκ στο κλάμπινγκ. Σχεδόν δυόμισι ώρες.
Ο Κήπος του Γιάλομ
Ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του διάσημου ψυχοθεραπευτή, ο οποίος έχει δεκάδες χιλιάδες φανατικούς αναγνώστες στη χώρα μας. Το ντοκιμαντέρ της Σαμπίνε Γκίσιγκερ μιλά για τη ζωή και τη σκέψη του Ίρβιν Γιάλομ. Πρόκειται για μια ταινία που, μέσα από εξομολογήσεις του ίδιου του ψυχοθεραπευτή, αποκαλύπτει καινούργιες, άγνωστες πτυχές της προσωπικότητάς του και, σύμφωνα με την ίδια τη σκηνοθέτιδα, «θα εμπνεύσει τους θεατές να σκεφτούν για τον εαυτό τους και τη δική τους ύπαρξη»…
Λευκός Θεός
Η θριαμβεύτρια ταινία του τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα στο περασμένο Φεστιβάλ Κανών έρχεται από την κοινωνικοπολιτικά θερμή Ουγγαρία. Το αλληγορικό δράμα του Κορνέλ Μουντρούσκο καυτηριάζει με εμπνευσμένο τρόπο τη ραγδαία άνοδο των νεοναζί αλλά και την ψήφιση μιας σειράς αντιδραστικών νόμων στην πάλαι ποτέ κομουνιστική ευρωπαϊκή χώρα. Η Λίλι, κόρη χωρισμένων γονιών, θα αναγκαστεί να μείνει για ένα διάστημα με τον πατέρα της όταν η μητέρα της πηγαίνει στο εξωτερικό για να δουλέψει. Ένας νόμος που επιβάλλει πρόστιμο σε όσους έχουν ημίαιμα σκυλιά «βγάζει» το κατοικίδιό της στο δρόμο. Η 13χρονη θα ξεκινήσει μια περιπλάνηση στους δρόμους της Βουδαπέστης για να βρει τον αγαπημένο της Χάγκεν, αλλά τελικά θα γίνει μάρτυρας μιας τετράποδης επανάστασης.
Κοινός Παρανομαστής
Για τον κυρ Πλάτωνα (Αντώνης Αντωνίου ) η γυναίκα είναι κάτι το ιερό. Για τον Δημήτρη (Ρένος Χαραλαμπίδης ) το εισιτήριο για μια όμορφη ζωή. Για τον Αλέξανδρο (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ) μια πλατωνική ιδέα. Και για τον Νίκο (Βλαδίμηρος Κυριακίδης ) ένα δόλιο πλάσμα. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψεις ότι ο «κοινός παρονομαστής» της τυχαίας συνάντησης και της συζήτησης των τεσσάρων αντρών σε ένα καφενείο είναι η γυναίκα. Ο νεοφώτιστος σκηνοθέτης Σωτήρης Τσαφούλιας θίγει με κωμικο-δραματικό τρόπο τη διαφορετικότητα των απόψεων που μπορεί να εκφραστούν πάνω στο ίδιο θέμα, οι οποίες ωστόσο συνέκλιναν στην απόφαση της κριτικής επιτροπής του φετινού Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Κύπρου να τον τιμήσει ως πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη.
Ο Χειμώνας
Ταινία φαντασίας και «στοιχειωμένης» ατμόσφαιρας του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα. Το φιλμ ακολουθεί έναν ρομαντικό συγγραφέα από το Λονδίνο πίσω στο εγκαταλελειμμένο πατρικό του σπίτι, σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό της Ελλάδας. Κατατρεγμένος από τους πιστωτές του και περιτριγυρισμένος από φαντάσματα του παρελθόντος, ο Νίκος πρέπει να ξεδιαλύνει το μυστήριο γύρω από το θάνατο του πατέρα του και να επανακτήσει επαφή με την πραγματικότητα.
Καλάβρυτα – Άνθρωποι και Σκιές
Καλάβρυτα. Δεκέμβριος 1943. Εκτέλεση ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού από 14 χρονών και πάνω. Πυρπόληση όλων των σπιτιών. Αντίποινα, όπως είπαν οι Γερμανοί, για τη θανάτωση 80 στρατιωτών τους από τους αντάρτες. Τι σημαίνει η λέξη αντίποινα; Και τι η λέξη καταστροφή; Γιατί εμείς; Περισσότερο από ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ πάνω στη φρίκη, μια ταινία συλλογικό-πορτρέτο των επιζώντων που προσπαθούν, 70 χρόνια τώρα, να καταλάβουν ποιοι είναι και τι πραγματικά τους συνέβη.
