«Θεέ μου, σε τι κοινωνία ζούμε;» αυτό είναι το ερώτημα που βρίσκεται στο μυαλό πολλών ανθρώπων αυτές τις μέρες.
Την εβδομάδα που μας πέρασε διαβάσαμε ότι πατέρας κάρφωσε με μαχαίρι τον γιό του, μητέρα σκότωσε την κόρη της, με συμβόλαιο θανάτου εκτελέστηκε ένα ζευγάρι συμπολιτών μας μπροστά στα παιδιά τους, άγνωστοι πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν διάσημο ποινικολόγο και άλλα πολλά γεγονότα που είτε τα μαθαίνουμε ή δεν βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας. Γεγονότα που καθημερινά μας αφήνουν άναυδους.
Τα ερωτήματα, πολλά και βασανιστικά. Πώς έχει καταντήσει αυτή η κοινωνία; Πως ένας γονιός κάνει κάτι τέτοιο στο παιδί τoυ; Πόση αξία τελικά έχει η ανθρώπινη ζωή σήμερα; Με τι καρδιά συμβαίνουν όλα αυτά;
Αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα χρήζουν άμεσης απάντησης και πλήρους διερεύνησης, ούτως ώστε όσοι εμπλέκονται, είτε έμμεσα είτε άμεσα, σε αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα, να οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης και να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Την ίδια ώρα, όμως, οφείλουμε κι εμείς τα ΜΜΕ να είμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί, ηθελημένα ή άθελά μας, όταν δημοσιοποιούμε λεπτομέρειες οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν με κάποιον τρόπο στην ταυτοποίηση των ανθρώπων, ταυτόχρονα ταυτοποιούμε και τους συγγενείς, στιγματίζοντάς τους για πάντα, ασχέτως του ότι αυτά που έζησαν θα τους ακολουθούν και θα τους βασανίζουν για μία ζωή.
Ο ρόλος των ΜΜΕ πρέπει να περιορίζεται στην απλή παρουσίαση των στοιχείων της υπόθεσης, χωρίς σε καμία περίπτωση να φωτογραφίζουν πρόσωπα που οδηγούν στην ταυτοποίηση των εμπλεκομένων σε αυτή. Γιατί, εάν ταυτοποιούμε -επιμένω άθελά μας ή ηθελημένα- πρόσωπα, αποτρέπουμε κι άλλα θύματα από του να αποκαλύψουν τον Γολγοθά που βιώνουν. Και δυστυχώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, υπάρχουν κι άλλα τέτοια θύματα που δεν έχουν την τόλμη να μιλήσουν ή φοβούνται πως, εάν μιλήσουν, θα στιγματιστούν και απ’ όπου κι αν περνούν θα τα δακτυλοδείχνουν.
Συνεπώς, πρέπει και οφείλουμε να επιδεικνύουμε την απαραίτητη σοβαρότητα που επιβάλλει, άλλωστε, και το λειτούργημά μας. Εν κατακλείδι, ευχόμαστε και ελπίζουμε, παρότι είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, ο Θεός να φροντίσει να επουλωθούν οι βαθιές πληγές αυτών των ανθρώπων και να μην επιτρέψει σε άλλες μητέρες ή πατέρες «τέρατα» να κακοποιούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τα παιδιά τους.
Ας ελπίσουμε ότι η κοινωνία μας θα δει τα κακώς κείμενα και θα τα διορθώσει για να μην υπάρξουν άλλες άσχημες ειδήσεις!
