του Τάσου Καραμήτσου – Πρώτο Θέμα
Η είδηση του κλεισίματος της Ηλεκτρονικής Αθηνών έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία μόνο για τους άσχετους, τα κανάλια και φυσικά τους αδαείς υπουργούς και βουλευτές της κυβέρνησης, όσους εξ αυτών, δηλαδή, δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία σήμερα.
Η συγκεκριμένη αλυσίδα ηλεκτρικών ειδών ως ελληνική εταιρεία μη υποστηριζόμενη από ξένα κεφάλαια έκλεισε γιατί ήταν πιο ευάλωτη από τους ανταγωνιστές της. Τη γονάτισε η κρίση από το 2010 και την έκλεισαν τώρα τα capital controls.
Η Ηλεκτρονική Αθηνών δεν εξαγοράστηκε από κάποια ξένη πολυεθνική, όπως ας πούμε ο Κωτσόβολος από την Dixons, και φυσικά δεν άντεξε και τον ανταγωνισμό από άλλες, όπως η γερμανική Media Markt που έχει αυθύπαρκτη παρουσία στην Ελλάδα. Το θέμα δεν το τοποθετώ ιδεολογικά υπέρ των Ελλήνων, αλλά άκρως ρεαλιστικά. Ετσι είναι δυστυχώς, όποιος δεν έχει κεφαλαιακή στήριξη πεθαίνει στην κρίση.
Προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Το τελευταίο εξάμηνο έκλεισαν εργοστάσια και απέλυσαν κόσμο εταιρείες όπως η ΦΑΓΕ, η ΒΙΣ, η ΙΜΑΣ, η Softex, η Χαλυβουργική, η Χαλυβουργία κ.λπ.
Είναι αλήθεια ότι μετά τα capital controls η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά στην αγορά. Είναι ψέμα ότι η κατάσταση αυτή δημιουργήθηκε μόνο από τα capital controls, όπως λένε στην αντιπολίτευση, αλλά ψέμα είναι, και μάλιστα τεράστιο, ότι οι εξελίξεις των τελευταίων δέκα μηνών, η ατέρμονη διαπραγμάτευση, τα capital controls και η αβεβαιότητα στην οικονομία δεν ευθύνονται για τα λουκέτα.
Οσο θα κυριαρχούν η λογική της εγκληματικής ασχετοσύνης από κυβερνητικά στελέχη και της δίχως ιστορικό προηγούμενο σε χώρα της Ευρωζώνης ιδεοληψίας, τόσο το φαινόμενο του λουκέτου στην αγορά θα λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.
Θα κλείνουν μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις, θα κόβονται δουλειές και μισθοί, και εργαζόμενοι θα παραμένουν απλήρωτοι για μήνες.
Ουδείς επιχειρηματίας πιστεύει σήμερα ότι η Ελλάδα θα ξαναμπεί σε ρυθμούς ανάπτυξης και μάλιστα της τάξεως του 2,7% του ΑΕΠ το 2017, όπως λέει το ΔΝΤ, ενώ για το 2016 είναι βέβαιο ότι θα είμαστε και πάλι σε ύφεση. Η ύφεση σε μια οικονομία για δέκατη συνεχή χρονιά λειτουργεί καταστροφικά με γεωμετρική πρόοδο. Τα νούμερα πια δεν έχουν σημασία, αφού μπροστά μας είναι ένα τσουνάμι από λουκέτα, απολύσεις και κοινωνική έκρηξη παντού.
Με άλλα λόγια, μια κυβέρνηση δεν κάνει κάτι με το να βρίζει τους εργοδότες που κλείνουν τις δουλειές τους, ούτε ξορκίζοντας τη διαπλοκή ή τον Τόμσεν, που απολαμβάνει το καφεδάκι του κάπου στη Νέα Υόρκη. Και να μαστιγώσεις στην πλατεία Συντάγματος τους «κακούς» εργοδότες που έκλεισαν τα μαγαζιά τους (μπορεί και να το σκέφτονται κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ) δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Κάθε μήνα πιστεύουν στον Τσίπρα όλο και λιγότεροι Ελληνες και αυτό αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις, που είναι εμφανώς πειραγμένες, όπως ήταν και στις τελευταίες ημέρες Σαμαρά.
Επομένως, αυτός πρέπει να καταλάβει, αν μπορεί πλέον, ότι είναι η ώρα ή να δράσει και να αντιδράσει στην παρανοϊκή αυτή άγνοια που διακατέχει την κυβέρνησή του, ή να πάει στο σπίτι του, να μάθει το μάθημά του ως υπεύθυνος πρωθυπουργός, και να ξαναγυρίσει όποτε τον συγχωρέσει η κοινή γνώμη.
