«Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου».
Πόσο επίκαιρη μοιάζει τόσες και τόσες φορές η φωνή αυτή του Μανώλη Αναγνωστάκη. Λασπόνερα πάνω στο μοιρολόι. Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το μοιρολόι αλλά είμαι βέβαιος ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία των ανθρώπων που ρήμαξε ο τόπος τους θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο. Τα ίδια και τα ίδια πάλι στον λασπότοπο της τραγωδίας. Οι ίδιοι και οι ίδιοι. Αυτοί που κυβέρνησαν τόσα χρόνια τη χώρα και δεν διαθέτουν το ελάχιστο φιλότιμο να σωπάσουν, την ελάχιστη ευαισθησία να αφήσουν την κραυγή των πονεμένων να φέρει την κάθαρση στη χώρα αυτή.
Αναζητώντας το εχθρό, τον εχθρό του λαού. Και αυτός δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί. Και το έκαναν στο πρόσωπο της νυν Περιφερειάρχη. Αθώωσαν όλους…. προηγούμενους και νυν κυβερνώντες. Έξυπνη επικοινωνιακή τακτική που τους βολεύει απόλυτα. Και τους εντός, που ξεκαθαρίζουν λογαριασμούς, που ως τώρα ψιθύριζαν στους διαδρόμους και, βεβαίως, τους εκτός που βρέθηκαν με κενή εστία και σκόραραν.
Εύκολος στόχος; Η στοχοποίηση, όμως, δεν διοχετεύει μόνον ανθρωποφαγία, δεν ξεκαθαρίζει μόνον λογαριασμούς με «συμβόλαια» ενέχει και πολλούς κινδύνους. Ο πιο σημαντικός από αυτούς είναι ότι συγκαλύπτει τα πράγματα και βγάζει λάδι τους πραγματικούς ενόχους. Και σε τελική ανάλυση μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα, να ήταν, δηλαδή, τόσο απλή η ευθύνη. Γρήγορα – γρήγορα θα καθαρίζαμε με τον ένοχο και όλα θα ήταν καλά. Δεν είναι, όμως, έτσι. Είναι πιο σύνθετα τα πράγματα. Και ο λαϊκισμός τα συσκοτίζει περισσότερο.
Ας βγούμε όμως από τα λασπόνερα και ας μιλήσουμε λίγο κανονικά. Οι καταστροφές, κατά την ταπεινή μου γνώμη, προκαλούνται από ακραία φυσικά φαινόμενα και το μέγεθος τους έχει να κάνει, αναμφίβολα με ταξικούς – κοινωνικούς προσδιορισμούς. Πως προσδιορίζεται αυτό; Πρώτον από τις υποδομές που αμβλύνουν το φαινόμενο και έπειτα από την πρόσβαση των ασθενέστερων στους μηχανισμούς διάσωσης. Με άλλα λόγια ένα πλημμυρικό φαινόμενο δεν θα επιφέρει το ίδιο μέγεθος καταστροφής σε μια φτωχογειτονιά και σε μια αντίστοιχη πλούσια. Εξάλλου κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θέλει να ζει σε ένα μπαζωμένο ρέμα, αν έχει τη δυνατότητα να χτίσει ένα κανονικό σπίτι.
Υποδομές λοιπόν και αντιπλημμυρικός σχεδιασμός είναι οι άμυνες του ανθρώπου στα ακραία φυσικά φαινόμενα, ώστε να μειωθεί το μέγεθος της καταστροφής.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα. Υπάρχει ή δεν υπάρχει αντιπλημμυρικός σχεδιασμός από τη νυν περιφερειακή διοίκηση της Αττικής; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν αντιπλημμυρικά έργα που θα αμβλύνουν το μέγεθος της καταστροφής; Θα εστιάσω στη χωρική ενότητα της αρμοδιότητας μου, στη Δυτική Αθήνα και σε πραγματικότητες που ο καθείς μπορεί να δει.
Τον πρώτο κιόλας μήνα από την ανάληψη της διοίκησης, τον Οκτώβριο του 2014 βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα ισχυρότατο φαινόμενο νεροποντής που δημιούργησε εκτεταμένες ζημιές σε όλη την περιοχή και σοβαρό κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή.
Έγινε κάτι; Στα σύνορα Ιλίου και Περιστερίου, περιοχή που είχε ιδιαίτερα πληγεί από τα τότε πλημμυρικά φαινόμενα ολοκληρώνεται ήδη το σημαντικό αντιπλημμυρικό έργο. Στο Κηφισσό, επίσης, ολοκληρώθηκε το έργο της αποκατάστασης των πρανών και του δρόμου. Και τα δύο έργα αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιρετικής επικινδυνότητας για υλικές και ανθρώπινες ζημιές στην περίπτωση ακραίου καιρικού φαινομένου.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε ένα χρόνο μετά, την ίδια ακριβώς περίοδο, τον Οκτώβριο του 2015, όταν πλημμύρισε το Χαϊδάρι. Εκεί ξεκινάει το έργο της κατασκευής του συλλεκτηρίου αγωγού ομβρίων επί της Λεωφόρου Αθηνών, προκειμένου να αποφευχθούν τα πλημμυρικά φαινόμενα που πλήττουν τις περιοχές του Χαϊδαρίου, του Περιστερίου και του Αιγάλεω. Το έργο θα συγκεντρώνει όλα τα νερά που κατεβαίνουν από το Ποικίλο Όρος και θα τα διοχετεύει στον Κηφισό.
Ταυτόχρονα ολοκληρώθηκε το σημαντικό αντιπλημμυρικό έργο της διευθέτησης του ρέματος της εσχατιάς, συνεχίζεται το αντιπλημμυρικό Αγίας Βαρβάρας – Γέφυρα Σαράφη και, τέλος, συνεχίζονται 17 μικρά αντιπλημμυρικά, προϋπολογισμού 30 εκ. περίπου. Η ολική αντιπλημμυρική μελέτη για τη Δυτική Αθήνα ύψους 5 εκ. και η μελέτη για τη συγκράτηση των νερών του Ποικίλου όρους συμπληρώνουν τον σχεδιασμό για τη Δυτική Αθήνα.
Είναι αρκετά αυτά; Θα κρίνουν οι πολίτες. Το γεγονός είναι ότι δεν έχουμε ακόμα ξεπεράσει το φόβο. Το τέταρτο φθινόπωρο είναι δυστυχώς ένα ακόμη φθινόπωρο φόβου, καθώς δεν έχουν αρθεί ακόμη οι αιτίες που συνετέλεσαν στις προηγούμενες καταστροφές. Τρέμουμε ακόμα, όταν γκριζάρει ο ουρανός. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό θα είναι το τελευταίο φθινόπωρο φόβου, αλλά και το πρώτο φθινόπωρο ελπίδας, Ώστε τα φθινόπωρα από εδώ και μπρος η Δυτική Αθήνα να κοιμάται ήσυχη όταν βρέχει.
Στο στόχο αυτό θα βοηθήσει πολύ μια άμεση νομοθετική ρύθμιση για την ταχύτερη ολοκλήρωση των διαδικασιών αδειοδοτήσεων, δημοπρατήσεων και απαλλοτριώσεων, που απαιτούν τα κρίσιμα αντιπλημμυρικά έργα.
Σπύρος Τζόκας
Αντιπεριφερειάρχης Αττικής
(Δυτικός Τομέας)
