Δεν κατάφερε να τελειώσει το σχολείο ή να δώσει Πανελλήνιες Εξετάσεις στα 18 της…
Έκανε οικογένεια και δούλεψε, όμως το πάθος για γνώση όσο περνούσαν τα χρόνια, γινόταν μεγαλύτερο.
Έτσι, αφού έγινε μαθήτρια του πολύτιμου και σημαντικού Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Περιστερίου, τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Το επόμενο βήμα ήταν να δώσει Πανελλήνιες Εξετάσεις και να πετύχει!
Σπουδαίο παράδειγμα επιμονής και θέλησης!
«Τελείωσα το Δημοτικό σχολείο στο Κομπότι της Άρτας, όπου γεννήθηκα. Από ‘κει και ύστερα ξεκίνησα να δουλεύω… Οι συνθήκες της εποχής δεν μου επέτρεψαν… “περισσότερο” σχολείο. 16 χρονών ήρθα στην Αθήνα. Η πρώτη μου γειτονιά, μέχρι που παντρεύτηκα και εγκαταστάθηκα στο Περιστέρι, ήταν ο Λόφος του Στρέφη στα Εξάρχεια».
Κάνοντας αυτή τη μικρή αναδρομή στο παρελθόν, σταματάει για λίγο και χαμογελάει, ενώ η συγκίνηση που είναι έκδηλη στο πρόσωπό της, φανερώνει τη χαρά της για την επιτυχία της.
«Στα 16 μου χρόνια αισθάνθηκα ότι εκείνο που ήθελα πραγματικά να κάνω ήταν, να μάθω, να αποκτήσω γνώσεις, να μορφωθώ. Και πάλι όμως δεν τα κατάφερα. Εκεί λοιπόν “το όνειρο κοιμήθηκε”… Ο σύζυγός μου Γιάννης και τα τρία μου παιδιά, Δέσποινα, Βαγγέλης και Ιλιάνα ήταν πλέον ολόκληρη η ζωή μου».
Όμως για την 58χρονη μητέρα και γιαγιά, η ιδέα να κυνηγήσει το παιδικό της όνειρο, δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό της.
«Όταν το 2011 κατέθεσα τα χαρτιά μου για να συνταξιοδοτηθώ, σκέφτηκα πως ήταν πλέον η ώρα να κάνω αυτό που πραγματικά ήθελα. Να συνεχίσω το σχολείο από το σημείο που το άφησα. Ξεκίνησα λοιπόν τη φοίτησή μου στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας του Περιστερίου, το έργο του οποίου πρέπει να σας πω, είναι ανεκτίμητης αξίας».
Η κ. Κόρδα μιλάει με τα καλύτερα λόγια για το ΣΔΕ Περιστερίου και τους εκπαιδευτικούς του, που σαν πραγματικοί ήρωες στηρίζουν και συμπαραστέκονται στους μαθητές τους, βήμα-βήμα σε κάθε τους προσπάθεια.
Μετά το Λύκειο, η 58χρονη γυναίκα, έχοντας την αμέριστη στήριξη των υπέροχων δικών της ανθρώπων, αλλά και το πείσμα της, κατάφερε αυτό που φάνταζε αδύνατο. Να εισαχθεί στην Ανώτερη Εκπαίδευση και να κάνει πραγματικότητα και αυτόν το στόχο.
«Δεν περιγράφονται με λόγια τα συναισθήματα που νιώθω. Ακόμα δεν το πιστεύω. Γι’ αυτό και σε ανθρώπους που δεν κατάφεραν να πάρουν τις γνώσεις που ήθελαν ή και να σπουδάσουν ακόμη, αυτό που τους λέω είναι να μην διστάσουν ούτε δευτερόλεπτο, χωρίς δεύτερη σκέψη».
Όσο για τη δική της συμβουλή σε όσους βρεθούν σε ανάλογη θέση με την ίδια:
«Μη σταματάτε να ονειρεύεστε και ποτέ δεν είναι αργά!».
