Η Ηρώ Μπέζου είναι η 13η νικήτρια του θεατρικού βραβείου «Μελίνα Μερκούρη» για την ερμηνεία της στην παράσταση «Το Φιντανάκι» του Παντελή Χορν σε σκηνοθεσία Ανέστη Αζά στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
«Ειλικρινά δεν το περίμενα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό το βραβείο. Θα ήθελα να το μοιραστώ με δύο ανθρώπους που έχουμε συμπορευτεί μαζί όλα αυτά τα χρόνια, τον Χάρη Φραγκούλη και τον Γιάννη Παπαδόπουλο. Δεν έχω αποσαφηνίσει την έννοια της βράβευσης ειδικά στη δική μας τέχνη, το θέατρο. Αλλά αν κάτι έχει σημασία, είναι ότι η πλειοψηφία των μελών της κριτικής επιτροπής είναι ηθοποιοί και είναι πολύ κολακευτικό και συγκινητικό να σε τιμούν συνάδελφοι» είπε η Ηρώ Μπέζου παραλαμβάνοντας την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη από την περσινή νικήτρια του βραβείου Ιωάννα Κολλιοπούλου.
Στην τελετή απονομής που πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Μ. Μερκούρη στην Πλάκα, ο Δημήτρης Λιγνάδης αναφέρθηκε στον θεσμό του βραβείου: «Θα θέλαμε αυτό το βραβείο εκτός από την τέρψη να επιφέρει και μία ωφέλεια . Να γίνει τροφή για την εξέλιξη του θεάτρου και να δημιουργεί μία παρακαταθήκη για το μέλλον. Μύθος γίνεσαι με την αξία σου, τη λάμψη και την προσπάθειά σου. Αυτό είναι κάτι που μας δίδαξε η Μελίνα και πρέπει να το θυμόμαστε».
Για τη Μελίνα Μερκούρη μίλησαν ο Γιάννης Φέρτης και η στενή συνεργάτης της, Μανουέλα Παυλίδου. Ο Γιάννης Φέρτης θυμήθηκε την πρώτη του συνεργασία με τη Μελίνα Μερκούρη, όταν ο ίδιος ήταν 20 χρονών, στο «Γλυκό πουλί της νιότης» που ανέβασε ο Κουν. «Γίναμε αμέσως φίλοι και αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ότι με αντιμετώπιζε λες και ήμασταν το ίδιο. Είκοσι χρόνια αργότερα, συνεργαστήκαμε ξανά στο ίδιο έργο με σκηνοθέτη τον Ζυλ Ντασέν. Ήταν μία αξιαγάπητη και πανέξυπνη γυναίκα, την οποία αγαπούσα πολύ» είπε ο ηθοποιός.
«Στη Μελίνα δεν έδιναν ρόλους για το σινεμά γιατί είχε πολύ μεγάλο στόμα, δεν φωτογραφιζόταν καλά και επιπλέον έκλειναν τα μάτια της όταν έπεφταν οι προβολείς. Αλλά τελικά της έκανε ο Κακογιάννης ένα δοκιμαστικό για τη “Στέλλα” και είδε ότι είχε κάτι το μοναδικό. Σύντομα όμως τη μοναδικότητα της προσωπικότητάς της, τη γνώρισε όλος ο κόσμος. Αρκούσε να τη δεις να διασχίζει τον δρόμο αγκαλιάζοντας τον Ντασέν και πίσω της να ανεμίζει η μακριά της κάπα. Έτσι την πρωτοείδα ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι το 1971 μαζί με δυο φίλους μου όταν σπούδαζα στο Παρίσι» ανέφερε η Μανουέλα Παυλίδου και πρόσθεσε: «Η Μελίνα ενδιαφερόταν αληθινά για τους ανθρώπους γύρω της όχι με τη γενναιοδωρία μιας σταρ αλλά με τη φυσικότητα μιας πολύ ακριβής φίλης. Η αστική της καταγωγή δεν την εμπόδισε να έχει πηγαία λαϊκότητα και η συντηρητική της αγωγή δεν ανέστειλε τολμηρές επιλογές ζωής. Η μεγάλη της επιτυχία δεν σκίασε την ανεξαρτησία της. Ακόμα και στον θάνατο συμπεριφέρθηκε με τον δικό της τρόπο».
Η τιμητική διάκριση στη μνήμη της Μελίνας Μερκούρη συνεκτιμά τη μέχρι τώρα σκηνική παρουσία των νέων ταλαντούχων ηθοποιών και τις υποκριτικές επιδόσεις τους. Το βραβείο ανέρχεται σε 3.000 ευρώ και η τιμώμενη ηθοποιός κρατά για ένα χρόνο την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη, την οποία παραδίδει στην ομότεχνή της που διακρίνεται την επόμενη χρονιά.
Την επιτροπή του βραβείου αποτελούν οι: Μάγια Λυμπεροπούλου (επίτιμη πρόεδρος), Δηώ Καγγελάρη, Ματίνα Καλτάκη, Δημήτρης Λιγνάδης, Μιχαήλ Μαρμαρινός και Ρένη Πιττακή.
Υποψήφιες ήταν επίσης για το βραβείο η Ευαγγελία Καρακατσάνη για την ερμηνεία της στο έργο «Το Τραμ με το όνομα Πόθος», που σκηνοθέτησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, η Σίσσυ Τουμάση για την ερμηνεία της στο έργο «Η Αγριόπαπια» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου στο Θέατρο Πορεία και η Έλλη Τρίγγου για την ερμηνεία της στο έργο «Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» σε σκηνοθεσία Θάνου Σαμαρά στο Μπάγκειον.
