Την ανάγκη να υπάρξει μια εθνική προσπάθεια από τα κόμματα για τα μείζονα προβλήματα της χώρας επεσήμανε ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας στο «Ράδιο Θεσσαλονίκη».
«Οι ευθύνες είναι ιστορικές. Εάν η Ελλάδα βγει από τη Σένγκεν θα γίνει αποθήκη των ψυχών των μεταναστών και αυτές είναι καταστάσεις που δεν θα αλλάξουν» είπε ο επικεφαλής του Ποταμιού.
Ερωτηθείς για τις προϋποθέσεις που βάζει Το Ποτάμι ώστε να λάβει μέρος σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, είπε: «Για την κυβέρνηση προτεραιότητα είναι ο διορισμός μετακλητών υπαλλήλων, ενώ για το Ποτάμι όχι» ενώ συνέχισε λέγοντας: «Το μείζον σήμερα είναι το προσφυγικό και το ασφαλιστικό. Επίσης, προτεραιότητα είναι οι δείκτες εξαγωγών. Το γεγονός πως οι εξαγωγές δεν αυξάνονται οφείλεται, κυρίως, στην πολιτική ανασφάλεια».
Αναφερόμενος στο συνέδριο του Ποταμιού στις 26, 27 και 28 Φεβρουαρίου, τόνισε πως «θα είναι ένα συνέδριο γιορτή και πολιτικών αποφάσεων».
Πρόσθεσε πως θα λάβουν μέρος 1300 σύνεδροι, με στελέχη από όλη την Ελλάδα. Εκεί, συνέχισε, θα γίνει η εκλογή προέδρου και γραμματέων, «θα εκλεγούν όλα τα όργανα και θα δυναμώσουμε την πρότασή μας για τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα».
Σύμφωνα με τον κ. Θεοδωράκη, οι κ. Τσίπρας και ο κ. Μητσοτάκης, οι ηγέτες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας, πρέπει να καταλάβουν ότι η χώρα βαδίζει σ’ ένα ναρκοπέδιο. «Θέλει μεγάλη προσοχή. Χρειάζονται μεγάλες συμμαχίες, ομοψυχία, πράγματα που δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή στην ελληνική κοινωνία και δεν θα υπάρξουν εάν το ένα κόμμα γυρνάει την πλάτη στο άλλο».
«Επειδή τα προβλήματα της χώρας είναι πολλά και μεγάλα, και κάθε μέρα διογκώνονται, εμείς λέμε ότι αν σκεφτόντουσαν λίγο παραπάνω τη χώρα και λίγο λιγότερο το κόμμα τους θα κατέληγαν ότι εδώ χρειάζεται εθνική προσπάθεια. Αυτό λεει το Ποτάμι. Είναι πολύ απλό και αυτό λένε όλοι οι Έλληνες» σημείωσε και πρόσθεσε:
«Το πρόβλημα δεν είναι οι 153. Οι 153 μπορεί να μείνουν ή να γίνουν 155 ή 151. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η χώρα θα κυβερνηθεί; Το πρόβλημα δεν είναι η αριθμητική υπεροχή της κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι είναι εναντίον όλων. Το σημάδι απουσίας της διακυβέρνησης είναι ότι όλοι είναι εναντίον όλων».
