«Η ψυχή είναι ίδια για όλα τα πλάσματα, παρόλο που το σώμα είναι διαφορετικό» Ιπποκράτης.
«Η ψυχή είναι ίδια για όλα τα πλάσματα, παρόλο που το σώμα είναι διαφορετικό» Ιπποκράτης. Κάθε δευτερόλεπτο σφάζονται παγκοσμίως 1.680 ζώα εκτροφής, πάνω από 50 δισεκατομμύρια τον χρόνο, ενώ μόνο στις Η.Π.Α. θανατώνονται 27 εκατομμύρια την ημέρα, για να καταλήξουν στο τραπέζι του ανθρώπου.
Οι συνθήκες αυτής της εντατικής εκμετάλλευσης, όπως στα πτηνοτροφεία ή εκτροφεία βοοειδών, είναι άθλιες, και πέρα από τη βάναυση μεταχείριση των ζώων, απειλούν και την υγεία των ανθρώπων, αλλά και την περιβαλλοντική και τροφική αλυσίδα.
Η Λιάνα Αλεξανδρή, διευθύντρια της Ελληνικής Φιλοζωικής Εταιρείας, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «η υπερεκμετάλλευση για όλο και περισσότερο κέρδος οδηγεί κατ’ αρχάς στο βασανισμό και στη θανάτωση των παραγωγικών ζώων, τα οποία στη σύντομη ζωή τους δέχονται ορμόνες, φάρμακα και βιομηχανοποιημένες τροφές. Άμεσος αποδέκτης είναι ο άνθρωπος και η καταστροφή του περιβάλλοντος, γιατί τίποτα δεν χάνεται στη φύση και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται».
Τα στοιχεία της Φιλοζωικής συγκλονίζουν: 32 εκατομμύρια αλεπούδες, τσιντσιλά, μινκ, φώκιες, κάστορες, γάτες, σκύλοι και άλλα γουνοφόρα, θανατώνονται ετησίως με μεθόδους, όπως η ηλεκτροπληξία, η δηλητηρίαση και φρικτές μεθόδους γδαρσίματος, όσο είναι ακόμα ζωντανά.
Το ελληνικό γραφείο της Greenpeace ενημερώνει πως δισεκατομμύρια είδη ψαριών, καρχαριών, φαλαινών, δελφινιών, θαλασσίων χελωνών, αλλά και πουλιών εκτελούνται με απίστευτη βιαιότητα. Οι υδατοκαλλιέργειες απαιτούν μεγάλες ποσότητες άγριων ψαριών για ιχθυοτροφή και επιβαρύνουν τη θάλασσα με οργανικά απόβλητα και τοξικές ουσίες. Πολλά από τα πιο δημοφιλή ψάρια της ελληνικής κουζίνας βρίσκονται σε κίνδυνο, όπως τόνος, σολομός, ξιφίας, γλώσσα, κοκκινόψαρο, γαρίδες, μπακαλιάρος και γαλέος.
Οι επιπτώσεις της αγροτικής βιομηχανίας που σχετίζεται με την κτηνοτροφική παραγωγή ευθύνονται για το 18% των εκπομπών του φαινομένου του θερμοκηπίου, το 65% των εκπομπών νιτρώδους οξειδίου και το 37% του μεθανίου. Επίσης, η αγροτική ζωοπαραγωγή χρησιμοποιεί το 37% των φυτοφαρμάκων και το 50% των αντιβιοτικών παγκοσμίως.
Η κα Αλεξανδρή καταγγέλλει την πολιτική ηγεσία, η οποία, όπως λέει, «κάνει τα στραβά μάτια στη συστηματική βία που ασκείται στους συγγενείς μας στο ζωικό βασίλειο».
«Ο πολιτικός κόσμος και κατ’ επέκταση η κοινωνία διακατέχεται από απληστία. Κάθε μέρα οι άνθρωποι θέλουν να τρώνε κρέας και αδιαφορούν για το πώς αυτό θα φτάσει στο πιάτο τους. Τι κι αν μεγαλώνουν με αφύσικο τρόπο, σε κλουβιά και πεθαίνουν βασανιστικά;» Η νοοτροπία της απαξίωσης και ασέβειας των ζώων που ζουν τη δική τους κόλαση χαρακτηρίζεται «διαρκές έγκλημα» από την κα Αλεξανδρή. Αυτή η αντίληψη της σύγχρονης κοινωνίας υπογραμμίζεται και από τα χιλιάδες αδέσποτα που εγκαταλείπονται κάθε χρόνο στους δρόμους.
Εκτός από την τροφή και την ένδυση, εκατομμύρια ζώα προορίζονται για τη διασκέδαση των ανθρώπων, όπως στα τσίρκο, στους ζωολογικούς κήπους, και για πειράματα. Η κα Αλεξανδρή επισημαίνει πως 100 εκατομμύρια σπονδυλωτά και μη ζώα χρησιμοποιούνται για πειράματα κάθε χρόνο. Το οξύμωρο είναι πως η αμερικανική FDA (διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων) ανακοίνωσε το 2006 πως το 92% των φαρμάκων που πέρασαν από τα πειραματικά εργαστήρια ζώων απέτυχε σε κλινικά ανθρώπινες δοκιμές. Παρ’ όλα αυτά, τα πειράματα συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς.
Η διευθύντρια της Φιλοζωικής Εταιρείας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και θεωρεί υποκρισία το να θυμόμαστε τα ζώα μόνο κάθε 4 Οκτώβρη, από τα δημοσιεύματα και την επόμενη ημέρα να τα ξεχνάμε. «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα και να αναλάβουμε δράση. Να μη φοράμε γούνες, να μην πηγαίνουμε σε ζωολογικούς κήπους και τσίρκο, να μην τρώμε κάθε μέρα κρέας και αυτό που θα επιλέγουμε να είναι από φάρμες που σέβονται τα ζώα».
Σε πολιτικό επίπεδο, λέει, μόνο οι μαζικές πιέσεις φέρνουν λύσεις. Για παράδειγμα, μετά την εκστρατεία που ξεκίνησε η «Φιλοζωική» με οργανώσεις του εξωτερικού το 1995, κλείσανε 200 σφαγεία στην Ελλάδα. Ο λόγος ήταν ότι τα ζώα θανατώνονταν χωρίς αναισθητικό, με αποτέλεσμα να ανεβάζουν τα επίπεδα αδρεναλίνης λόγω τους στρες που βιώνουν και να εκκρίνουν τοξίνες που περνούν και στον άνθρωπο που τα καταναλώνει. Πρόσφατο ενθαρρυντικό γεγονός αποτελεί, όπως επισημαίνει, η απαγόρευση των ταυρομαχιών στην Καταλονία, έπειτα από παγκόσμιες δράσεις και απαιτήσεις.
Για την Ελλάδα, τα στοιχεία που υπάρχουν είναι από ελλιπή ως ανύπαρκτα. Τα αδέσποτα εμφανίζονται σε μία και μοναδική καταγραφή του 1992, του τότε Υπουργείου Γεωργίας, με 300.000 ζώα πανελλαδικά. Για τα γουνοφόρα που θανατώνονται δεν υπάρχουν στοιχεία, παρά μόνο πως στην Ελλάδα υπάρχουν 35 μονάδες γουνοφόρων ζώων με παραγωγή που ανέρχεται σε περίπου 600.000 γουνοδέρματα.
Τα τελευταία συγκεντρωτικά στοιχεία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τα ζώα που οδηγούνται σε σφαγεία φτάνουν έως το 2009 και δίνουν το αριθμό 136.307.237 κεφαλών βοοειδών, κατσικιών, κουνελιών, πουλερικών, προβάτων και χοιρινών για τη συγκεκριμένη χρονιά σε όλη την Ελλάδα. Για το 2010 η εικόνα του εγχώριου ζωικού κεφαλαίου, σύμφωνα με τα στοιχεία των υπηρεσιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, έχει ως εξής: στον κλάδο της αιγοπροβατοτροφίας ο αριθμός των ζώων ανέρχεται σε περίπου 12.000.000, της βοοτροφίας σε περίπου 635.000, ενώ στον κλάδο της χοιροτροφίας ο αριθμός των χοιρομητέρων φτάνει περίπου τις 100.000. Αντίστοιχα, στον κλάδο της πτηνοτροφίας o αριθμός των πουλερικών ανέρχεται σε περίπου 32 εκατομμύρια όρνιθες κρεατοπαραγωγής και σε περίπου 10,5 εκατομμύρια όρνιθες αυγοπαραγωγής.
Μία απαισιόδοξη νότα στην ήδη ζοφερή εικόνα είναι η συρρίκνωση των φιλοζωικών σωματείων. Τα προγράμματα άγριας ζωής και απειλούμενων ειδών σταμάτησαν να επιδοτούνται στην Ελλάδα, ενώ πολλές από τις 130 φιλοζωικές οργανώσεις, άρχισαν σιγά -σιγά να βάζουν «λουκέτο», λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης φαίνονται και σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς τα φιλοζωικά σωματεία μειώνουν ολοένα και περισσότερο τις παροχές τους προς τα ζώα.
Τέλος, η κα Αλεξανδρή εκφράζει την αγανάκτησή της, γιατί δεν εφαρμόστηκε ποτέ ο νόμος 3170/03 που αφορά σε προγράμματα για την ανάπτυξη τη ζωοφιλίας σε μαθητές. «Συνεπώς, κανένα παιδάκι που δεν ζει σε περιβάλλον ζωόφιλων συγγενών δεν θα έχει καμία δυνατότητα να μάθει σε τι κόσμο ζει, πως βασανίζονται άλλα είδη και την ανάγκη που υπάρχει ο άνθρωπος από μικρός να συμβάλει στην απάλειψη του πόνου τους» τονίζει.
