αρέμβαση-βόμβα για την πολιτική του διαδόχου του στο ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου ετοιμάζει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σε ομιλία του σε συνέδριο που θα γίνει σήμερα στο Βερολίνο.
Παρέμβαση-βόμβα για την πολιτική του διαδόχου του στο ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου ετοιμάζει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σε ομιλία του σε συνέδριο που θα γίνει σήμερα στο Βερολίνο με θέμα «Η Ελλάδα σε κρίση. Προοπτικές στον ευρωπαϊκό δρόμο».
Σε κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα με τα βασικά σημεία της ομιλίας που θα δώσει ο κ. Σημίτης ο πρώην πρωθυπουργός «αδειάζει» τον Γιώργο Παπανδρέου χαρακτηρίζοντας το Μνημόνιο «πολιτικά μοιραίο λάθος» που επέτεινε την ύφεση:
«Το Μνημόνιο συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση. Οι συντάκτες του Μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος. Η παράλειψη είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση».
Στην ομιλία του με τίτλο «Ελλάδα, quo vadis;» ο πρώην πρωθυπουργός θα αναφερθεί και στα μείζονα πολιτικά ζητήματα που ανέκυψαν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας αλλά και στις αιτίες της κρίσης: «Η αλληλεγγύη είναι ένας όρος που δεν είναι αρεστός σε ορισμένες χώρες της Ένωσης. Κατά την κυρίαρχη άποψη στην πρακτική της ΟΝΕ η επίλυση του προβλήματος των διαφορών επιπέδου ανταγωνιστικότητας Βορρά και Νότου απαιτεί κυρίως προώθηση αλλαγών στις αγορές εργασίας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται και στήριξη των οικονομιών του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς το Βορρά. […] Η ΟΝΕ οφείλει να εντάσσει στο σχεδιασμό τόσο τους πιο ισχυρούς με τις δυνατότητές τους όσο και τους πιο αδύνατους με τις αδυναμίες τους. Να λαμβάνει υπόψη του τις ανισότητες και να αποτιμά το γεγονός ότι οι αναπτυγμένες χώρες δεν επιβαρύνονται μόνο αλλά αποκομίζουν και σημαντικά κέρδη χάρη στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες τους και τις εξαγωγές τους».
Ο ίδιος προτείνει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση τη διαμόρφωση «ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης των ανισοτήτων μεταξύ του ανεπτυγμένου κεντρικού πυρήνα της ευρωζώνης και της λιγότερο ανεπτυγμένης περιφέρειάς της» και ξεκαθαρίζει ότι εάν δε συμβεί κάτι τέτοιο, «θα υπάρξουν και στο μέλλον επαναλαμβανόμενες κρίσεις».
Η πρόταση, τέλος, του κ. Σημίτη για την έξοδο από την κρίση προβλέπει την χάραξη μιας πορείας «οικονομικής διακυβέρνησης και μιας πολιτικής ενοποίησης. Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει με σοβαρότητα και επιμονή να επιδιώξουμε. Το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ένωσης, η παρεκτροπή που ανέτρεψε ένα καλά σχεδιασμένο εγχείρημα. Ήταν ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες της μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης, την ανάγκη ενός νέου προσδιορισμού της».
