Σε κλίμα αβεβαιότητας…

Οι εκπρόσωποι του Περιστερίου, Αργύρης Πεδουλάκης και Δημήτρης Παπανικολάου, με τις τοποθετήσεις τους δημιούργησαν αίσθηση:

«Είναι διαφορετικά τα πράγματα τώρα πια από το 2003 που με ρωτάτε.

Ζούμε σε μια άλλη εποχή τώρα. Αν πούμε ότι για όλα φταίει η κρίση, θα είναι λάθος.

Εμείς που ζούμε καθημερινά τα προβλήματα των ομάδων, που δεν είμαστε στα γραφεία, οι παίκτες και οι προπονητές, ξέρουμε το πρόβλημα.

Το ελληνικό μπάσκετ είναι στην εντατική. Κρατιέται διότι έχει την υστεροφημία του. Εχει τεχνογνωσία και όλοι έρχονται γι αυτό.

Επρεπε να μας καλέσετε κ. πρόεδρε (σ.σ. Β. Οικονομίδη) τον Μάιο. Παίκτες, προπονητές, δημοσιογράφους αυτούς που ζουν το μπάσκετ εκ των έσω.

Ως Περιστέρι θέλουμε την επιστροφή στις ρίζες: την παραγωγή νέων παιδιών, τα οποία θα βρίσκουν την Ιθάκη τους μέσα από το μπάσκετ.

Αν έρθουν και τα αποτελέσματα για την ομάδα, έχει καλώς. Δε θα παγιδευτούμε, όμως, σε αυτό. Εχουμε αυτογνωσία.

-Τώρα είμαστε στο χτίσιμο. Αυτό το κομμάτι από άτομα προσπαθούμε να το κάνουμε σύνολο.

Εχει πολύ μάθημα η προπόνησή μας. Ενα θέμα είναι η προπόνηση του μυαλού. Κάποια παιδιά το έχουν κάνει, κάποιοι άλλοι θέλουν χρόνο για να το καταφέρουν.

Στην αρχή εμείς βάζουμε βάσεις. Το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος, όχι 100, 200 μέτρα. Εμείς θέλουμε να τερματίσουμε.

-Εχουμε το μικρότερο μπάτζετ, μετά τον Ηλυσιακό. Είμαστε ευχαριστημένοι με τα παιδιά που αποκτήσαμε.

-Η διοίκηση επί της ουσίας δεν άλλαξε, επί τον Τύπο άλλαξε. Είναι οι άνθρωποι που προέρχονται από τον Ερασιστέχνη και τραβούν το φορτίο όλα αυτά τα χρόνια. Γίνεται τεράστια προσπάθεια για να μπορεί να είναι λειτουργικός ο Σύλλογος και να έχει υστεροφημία.

-Η δουλειά μας στο μπάσκετ είναι μύηση. Ο κόσμος του Περιστερίου γνωρίζει μπάσκετ. Είναι ο δήμος όπου το μπάσκετ στέκεται ισότιμο με το ποδόσφαιρο.

Δεν μπορείς να καλείς τον κόσμο να έρθει. Δεν είναι γάμος ή βάφτιση το μπάσκετ. Ο τρόπος που θα παίξεις θα καλέσει τον κόσμο.

«Δεν ακουστήκαν αλήθειες. Η καλύτερα, ακουστήκαν κάποιες αλήθειες και υποκρισίες. Τα προβλήματα είναι χρόνια πριν την κρίση.

Με την λέξη κρίση κουκουλώνουμε τα πάντα και αφήνουμε τους πάντες απλήρωτους.

Βλέπουμε ομάδες όπως το Μαρούσι που είναι εδώ ο Γιάννης Γκαγκαλούδης και δεν ξέρουμε αν είναι κατ’ επιλογήν ή αν είναι ο μόνος παίκτης της ομάδας.

Βλέπουμε ότι τα παιχνίδια Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού δεν θα τελειώσουν. Την ίδια στιγμή τιμωρούμε τα… τσιμέντα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

Δεν τιμωρείς τον χούλιγκαν, τιμωρείς το μπάσκετ έτσι. Τους υπεύθυνους πρέπει να τιμωρούμε και όχι τα ντουβάρια.

Ολοι ξέρουν ότι πάμε σε απεργία. Και κάποιες ομάδες ευνοούν αυτή την κατάσταση επειδή δεν είναι έτοιμες. Πάμε προς απεργία, αλλά να κάνω έκκληση στον ΠΣΑΚ να μην ξεκινήσει απεργία, διότι τον πεσμένο δεν τον πατάς. Λίγοι νοιάζονται. Σε περίπτωση όμως που γίνει θα απεργήσω και εγώ.

Θέλουμε να τελειώσει, όπως τελειώσει το πρωτάθλημα και τα υπόλοιπα να πάνε στο τέλος.

Τι θα γίνει όμως αν υπάρχει φόβος και βία;

Στο Περιστέρι είναι τυχερά τα νέα παιδιά της ομάδας που μπορούν να μάθουν κάποια πράγματα. Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή μου που ενώ ήμουν 99% έτοιμος να σταματήσω μου άναψε τα λαμπάκια και με έκανε να συνεχίσω. Θα προσπαθήσω να δώσω ότι μπορώ…».