Το άναρχο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που διαμορφώθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 δεν μπόρεσε να εξυγιανθεί ποτέ. Η έλευση της ψηφιακής εποχής ήταν μια ευκαιρία να ξεκινήσουν όλα από την αρχή, αυτήν τη φορά περισσότερο ορθολογικά και χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Τίποτα όμως προς το παρόν δεν δείχνει ότι τελικά αυτό θα συμβεί.
Το άναρχο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που διαμορφώθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 δεν μπόρεσε να εξυγιανθεί ποτέ. Η έλευση της ψηφιακής εποχής ήταν μια ευκαιρία να ξεκινήσουν όλα από την αρχή, αυτήν τη φορά περισσότερο ορθολογικά και χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Τίποτα όμως προς το παρόν δεν δείχνει ότι τελικά αυτό θα συμβεί.
Η ψηφιακή τηλεόραση που ξεκίνησε πριν μερικούς μήνες την πορεία της μέσω της Digea αποτέλεσε και αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη, ικανή να αλλάξει προς το καλύτερο τα δεδομένα στα τηλεοπτικά δρώμενα, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα. Η άριστη ποιότητα εικόνας και ήχου, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα της εύκολης διάχυσης του σήματος σε κάθε γωνιά της Ελλάδος είναι παράγοντες που μπορούν να δώσουν ώθηση στην τηλεθέαση με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για τους τηλεθεατές, όσο και για τους διαφημιζόμενους. Όλα αυτά όμως με την προϋπόθεση ότι η ανάπτυξη της ψηφιακής τηλεόρασης θα στηριχθεί σε μια σαφή, ουσιαστική και ρεαλιστική νομοθεσία που δεν θα επιτρέπει παρερμηνείες και κωλυσιεργίες. Κι αυτή σήμερα απουσιάζει.
Η ΕΡΤ ήταν ο πρώτος ραδιοτηλεοπτικός φορέας που ξεκίνησε τις ψηφιακές εκπομπές, πριν τρία περίπου χρόνια, με το λανσάρισμα τριών τηλεοπτικών καναλιών, του Σινέ+, του Prisma+, του Sport+, αλλά και του ΡΙΚ. Οι εκπομπές γίνονταν με βάση την τεχνολογία MPEG2, η οποία δείχνει πλέον ξεπερασμένη. Γι’ αυτό και η Digea -ο ιδιωτικός φορέας των 7 ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών με πανελλαδική εμβέλεια (ANT-1, Αlpha, Alter, Μακεδονία TV, Star, Σκάι, Mega), υπεύθυνος για την ψηφιακή τους εξέλιξη-, όταν ξεκίνησε τις εκπομπές της πριν ένα περίπου χρόνο επέλεξε το πιο προηγμένο σύστημα MPEG4.
Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνουν οι εμπλεκόμενοι ήταν να συμφωνήσουν στον τύπο της ψηφιακής εκπομπής, ο οποίος θα έπρεπε να είναι κοινός. Και επειδή το MPEG4 είναι ο πλέον εξελιγμένος τύπος, θα έπρεπε να τον υιοθετήσουν όλοι. Κάτι που δεν συνέβη. Έτσι, όταν η ΕΡΤ ξεκίνησε τις ψηφιακές εκπομπές της με το MPEG2 γέμισε η αγορά με αποκωδικοποιητές MPEG2, τους οποίους αγόρασαν χιλιάδες νοικοκυριά. Όταν όμως η Digea ξεκίνησε με το MPEG4, τα νοικοκυριά αυτά αναγκάστηκαν να… πετάξουν τους «παλιούς» αποκωδικοποιητές και να αγοράσουν καινούργιους, τύπου MPEG4. Για άλλη μια φορά λοιπόν, το θύμα ήταν ο πολίτης.
Το κακό όμως δεν σταματά εδώ. Ενώ μέχρι πρότινος η ΕΡΤ είχε συμφωνήσει να υιοθετήσει το MPEG4, πριν μερικές ημέρες έβγαλε στον ψηφιακό «αέρα» τα δικά της κανάλια με… MPEG2! Παράλληλα, έβγαλε στον «αέρα» και τους ραδιοφωνικούς της σταθμούς, κάτι όμως που αναφέρεται στον μεταβατικό χάρτη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης και δεν έπρεπε να συμβεί τόσο εσπευσμένα. Έτσι δημιουργεί ένα «κακό» τετελεσμένο που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει.
Το ζήτημα είναι ότι για άλλη μια φορά δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για απλά πράγματα, για θέματα που έπρεπε να έχουμε λύσει εδώ και 4-5 χρόνια. Κι αν υπάρχει ασυνεννοησία ακόμα και σε τόσο δύσκολες εποχές, σε τι μπορούμε να ελπίζουμε στο μέλλον; Η ψηφιακή εποχή είναι εδώ και δεν μπορεί να περιμένει. Όποιος δεν το έχει καταλάβει, θα αυτοαναιρεθεί από τα ίδια τα γεγονότα. Ελπίζουμε οι παραπάνω εξελίξεις να είναι απλώς τα πρώτα βήματα ενός μωρού που προσπαθεί να σταθεί όρθιο. Και σύντομα να δώσουν τη θέση τους σε στέρεα, αποφασιστικά και ρεαλιστικά βήματα.
