Συνεδριάζει το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) της Ισπανίας προκειμένου να αποφασίσει τι στάση θα κρατήσει εν όψει της νέας εντολής σχηματισμού κυβέρνησης στον Μαριάνο Ραχόι.
Πάντως, στις τάξεις των σοσιαλιστών η γκρίνια -και όχι μόνο- είναι έντονη. Ήδη, το σοσιαλιστικό κόμμα της Καταλονίας (PSC) βρίσκεται σε τροχιά ρήξης με το κόμμα, εκφράζοντας ανοικτά την αντίθεσή του στην αποχή, ώστε ο Ραχόι να γίνει τελικά πρωθυπουργός.
Ήδη, υπήρξαν επαφές των στελεχών από τη Μαδρίτη με στελέχη από τη Βαρκελώνη, προκειμένου να πέσουν οι τόνοι, παραμένει όμως άγνωστο αν τα 19 μέλη του PSC στην Κεντρική Επιτροπή θα ψηφίσουν κατά της πρότασης που διαμορφώνεται και η οποία είναι να υπάρξει αποχή στη β’ ψηφοφορία, ώστε τελικά να σχηματιστεί κυβέρνηση μειοψηφίας του Λαϊκού Κόμματος.
Αυτός άλλωστε είναι και ο μόνος τρόπος να μην γίνουν οι τρίτες εκλογές, περί τα μέσα Δεκεμβρίου. Ουσιαστικά ο χρόνος για την προκήρυξη εκλογών δεν έχει σταματήσει να μετρά αντίστροφα, καθώς αν δεν βρεθεί λύση μέχρι τις 31 Οκτωβρίου, η Βουλή διαλύεται.
Οι σοσιαλιστές της Καταλονίας «φωνάζουν» προς τη Μαδρίτη ότι ο λόγος για τον οποίο η Καταλονία θέλει να φύγει από την Ισπανία είναι οι πολιτικές του Μαριάνο Ραχόι, κατά συνέπεια θα ήταν λάθος να ξαναγίνει πρωθυπουργός.
Ωστόσο, αν το PSOE τοποθετηθεί και πάλι κατά του Ραχόι και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, η ζημιά για το ιστορικό κόμμα θα είναι μάλλον μεγαλύτερη, τουλάχιστον αυτό εκτιμούν οι «βαρώνοι» που έριξαν (κατά μία ερμηνεία) τον Πέδρο Σάντσεθ από την ηγεσία: κατά πάσα πιθανότητα θα χάσει τη δεύτερη θέση από τους Podemos και το μέλλον του θα είναι πλέον ζοφερό.
Το βράδυ του Σαββάτου μερίδα οπαδών του PSOE συγκεντρώθηκε υπό βροχή στα γραφεία του κόμματος, φωνάζοντας συνθήματα κατά του Λαϊκού Κόμματος και υπενθυμίζοντας τη φράση του Πέδρο Σάντσεθ «το ‘όχι’ σημαίνει ‘όχι’»…
Ο βασιλιάς Φίλιππος Στ’ θα έχει νέο γύρο επαφών με τους πολιτικούς αρχηγούς από τη Δευτέρα με πιθανότερο πλέον σενάριο να δώσει και πάλι εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι.
Εκείνος θα παρουσιαστεί στην Βουλή, «ξεπαγώνοντας» τη συμφωνία με τους Ciudadanos, η οποία άθροισε 170 έδρες (επί συνόλου 350).
Εφόσον το PSOE αποφασίσει στη συνεδρίαση της Κυριακής να ψηφίσει αποχή, ο Ραχόι θα πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής στην β’ ψηφοφορία, όπου απαιτείται σχετική πλειοψηφία.
Ενδεχομένως για να χρυσωθεί το χάπι, επισημαίνεται αρμοδίως ότι ακόμα και αν ο Ραχόι γίνει πρωθυπουργός, θα είναι σε κυβέρνηση μειοψηφίας, άρα η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής θα είναι απέναντί του.
Bεβαίως στην Ισπανία η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, για παράδειγμα, έχει αρκετές δυσκολίες, αφού πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένη υποψηφιότητα για την πρωθυπουργία.
Με λίγα λόγια, δεν αρκεί η πλειοψηφία της Βουλής να ρίξει τον Ραχόι (αν τεθεί ζήτημα), πρέπει παράλληλα να βρεθεί και κοινός υποψήφιος για τη διαδοχή του. Και εκεί το ζήτημα γίνεται αρκετά περίπλοκο.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος: Η κίνηση αυτή θα είναι «βούτυρο στο ψωμί» των Podemos (που έτσι κι αλλιώς έχουν πάρει ψηφοφόρους του PSOE), οι οποίοι θα κατηγορήσουν τους Σοσιαλιστές ότι επέτρεψαν στο Λαϊκό Κόμμα να συνεχίσει να κυβερνά.
Αλλά και το επιχείρημα ότι η Βουλή είναι στην πλειοψηφία της κατά του Ραχόι έχει αντίλογο: το Λαϊκό Κόμμα ελέγχει το προεδρείο και την Γερουσία. Κατά συνέπεια, ακόμα και αν κινηθεί κατά της κυβέρνησης σε κάποιο νομοσχέδιο, η συντριπτική πλειοψηφία της Γερουσίας θα μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη των πραγμάτων.
Η ουσία είναι ότι όλα αυτά είναι καινούργια για την Ισπανία της Μεταπολίτευσης, αφού για πρώτη φορά -εκτός απροόπτου- θα αποκτήσει κυβέρνηση μειοψηφίας.
Μια κυβέρνηση που θα κληθεί να χειριστεί άμεσα δύο ζητήματα: τις απαιτήσεις των Βρυξελλών για νοικοκυρεμένα οικονομικά και την απόφαση των Καταλανών να διοργανώσουν δημοψήφισμα για την απόσχιση.
