Ο Ρίτσαρντ Φλόριντα, η γυναίκα του και τα παιδιά του πέρασαν το μεγαλύτερο διάστημα της καραντίνας στο διαμέρισμά τους στο Miami Beach.
του Simon Kuper
Όταν επέστρεψαν στο Τορόντο, η πόλη είχε αλλάξει. Αν μέχρι τότε δεν υπήρχε περίπτωση να του στείλουν προϊόντα στο σπίτι, τώρα οι παραγγελίες του φτάνουν σε μισή ώρα.
Ο Φλόριντα δεν είχε σκεφτεί ποτέ στο παρελθόν τις πανδημίες, παρόλο που γεννήθηκε το 1957, στη μεγάλη έξαρση της γρίπης. Στη διάρκεια της καραντίνας, διάβασε πώς οι πανδημίες αλλάζουν τις πόλεις και συμπέρανε ότι οι επιπτώσεις είναι περιορισμένες, αλλά υπαρκτές. Η Νέα Υόρκη, για παράδειγμα, άνθησε μετά τη γρίπη του 1918-19. Ο Φλόριντα πιστεύει στη «δημιουργική τάξη» και θεωρεί ότι οι πόλεις θα ανθήσουν μετά τον κορωνοϊό, με νεαρότερους πληθυσμούς, περισσότερες κατοικίες και λιγότερα γραφεία και καταστήματα.
«Το 40% της εργατικής δύναμης δουλεύει σήμερα από απόσταση. Οι μισοί θα συνεχίσουν να δουλεύουν έτσι. Πιστεύω ότι στον τομέα των γραφείων θα γίνει σφαγή».
Σύμφωνα με τον Φλόριντα, οι πρώην υπάλληλοι γραφείου που θα εγκαταλείψουν τις πόλεις είναι μεσήλικες με παιδιά, που έχουν χτίσει τη ζωή τους. Τώρα έχουν ανάγκη από χώρο. Τo πιθανότερο είναι ότι θα αγοράσουν μικρά διαμερίσματα κοντά στα παλιά τους γραφεία, όπου θα εγκαταστήσουν τα γραφείο τους. Όπου κι αν πάνε, οι κομμωτές, οι υδραυλικοί και τα μπαρ πρέπει να ακολουθήσουν.
Οι αμερικανικές πόλεις που θεωρούνταν άλλοτε «δεύτερης κατηγορίας» έχουν μεταμορφωθεί μετά το 2000. Πολλές τέτοιες πόλεις έχουν σήμερα καλύτερα εστιατόρια και συναυλιακούς χώρους από τις πόλεις «πρώτης κατηγορίας». Λιγότερο ευλογημένοι τόποι όμως, όπως το Ντιτρόιτ, θα υποφέρουν.
Ο Φλόριντα θεωρεί ότι η έξοδος από τις αμερικανικές πόλεις, με τα μέτρια σχολεία τους και τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους, θα είναι μεγαλύτερη σε σχέση με πόλεις όπως το Τορόντο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν περιμένει μεγάλες μετακινήσεις. Το Zoom, μάλιστα, μπορεί να καταστήσει πόλεις με μεγάλη κίνηση όπως το Λος Αντζελες πιο ελκυστικές, καθώς λιγότεροι κάτοικοι θα παίρνουν πλέον τα αυτοκίνητά τους.
Ο ίδιος, αν ήταν 23 ετών, θα πήγαινε γραμμή στη Νέα Υόρκη. Κατά την άποψή του, οι νέοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να συρρέουν στις πόλεις για να διασκεδάζουν και να κάνουν τις προσωπικές επαφές που χρειάζονται για τις καριέρες τους. Κάποτε ρώτησε τον σκηνοθέτη Πίτερ Τζάκσον πώς και εγκαταστάθηκε στο Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας. «Δεν μπορούσα να ξεκινήσω εκεί από την αρχή», του είπε εκείνος. «Έπρεπε να πάω πρώτα στο Λος Άντζελες, γιατί εκεί βρίσκεται το δίκτυο.» Οι νέοι θα πρέπει επίσης να περάσουν χρόνο σε γραφεία για να εξοικειωθούν με την επιχειρησιακή κουλτούρα.
Ορισμένοι μεγάλοι χώροι γραφείων όμως θα αδειάσουν και θα μετατραπούν σε κατοικίες, λέει ο Φλόριντα. «Το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη δεν θα καταρρεύσουν, αλλά οι τιμές της στέγης θα αναπροσαρμοστούν. Το κύμα των διαδηλώσεων για τις φυλετικές και ταξικές αδικίες προσφέρει μια ευκαιρία για πιο ανθρώπινες πόλεις.» Αυτό δεν σημαίνει βέβαια αναγκαστικά ότι αυτή η ευκαιρία θα αξιοποιηθεί.
(*) Ο Σάιμον Κούπερ είναι αρθρογράφος των Financial Times
Πηγές: ΑΜΠΕ, Financial Times
