Ο ηθοποιός Γιάννης Βόγλης, ο οποίος τις τελευταίες εβδομάδες νοσηλευόταν διασωληνωμένος στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου, πέθανε σε ηλικία 79 ετών.
Ο δημοφιλής ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου 1937. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στην παράσταση «Η άνοδος του Αρτούρο» το 1961, σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στην ταινία «Οι Υπερήφανοι», έγινε γνωστός από την ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», το 1966, ενώ σημαντική υπήρξε η ερμηνεία του στην ταινία «Κορίτσια στον ήλιο» του Βασίλη Γεωργιάδη, με την Αν Λόμπεργκ και σήμα κατατεθέν τη φράση «Στάσου, μύγδαλα».
Κατά τη διάρκεια της θεατρικής του σταδιοδρομίας, συνεργάστηκε με αξιόλογους ηθοποιούς όπως η Έλλη Λαμπέτη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Μάνος Κατράκης κ.ά. Εργάστηκε ως βασικό στέλεχος του ΚΘΒΕ. Φαίνεται να χρησιμοποίησε το όνομα John Miller, ενώ στο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου αναφέρεται και ως Ι. Γκόγκλης.
Υπήρξε μέλος του θιάσου «Ανατολή» κατά τη δεκαετία του ’80. Σημαντικές παραγωγές του ήταν οι «Καπετάν Μιχάλης», «Αλέξης Ζορμπάς», «Ελλάδα – Ρίτσος Μακριά Πορεία» (Πολυθέαμα), «Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ», «Αγαπημένε μου Παππού», «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου ενώ περιόδευσε στην Ελλάδα, την Κύπρο, τον Καναδά με μεγάλη επιτυχία.
Συνεργάστηκε με το Θέατρο «Πράξη» της Μπέτυς Αρβανίτη. Μερικά έργα στα οποία έπαιξε είναι: «Ο Φερνάντο Κραπ μου Έγραψε ένα Γράμμα», «Η Κυρία από τη Θάλασσα» σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, «Μια Πιθανή Συνάντηση», «Η Επιστροφή» του Χ. Πίντερ, κ.ά.
Είχε πάρει μέρος σε πολλές εκδηλώσεις ως αφηγητής, ενώ είχε ασχοληθεί, επίσης, και με τη σκηνοθεσία.
Την περίοδο 2000 – 2005 πήγε στην Κύπρο όπου υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής στους Οργανισμούς ΕΘΑΛ της Λεμεσού και του Θεάτρου «Σκάλα» της Λάρνακας. Σκηνοθέτησε παραγωγές όπως οι: «Βασίλης Τσιτσάνης», «Φονιάς», «Αδελφοί Καραμαζόφ» κ.ά.
Τον Οκτώβριο του 2009, επιλέχτηκε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας από το διοικητικό συμβούλιο του θεάτρου. Τον Δεκέμβριο του 2011 έκλεισε ο κύκλος ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.
Φιλμογραφία
«Ερόικα» (1960)
«Οι Υπερήφανοι» (1962)
«Η παγίδα» (1962)
«Πετώντας με τον άνεμο» (1963)
«Σταυραετοί» (1963)
«Ο κράχτης» (1964)
«Επιτάφιος για εχθρούς και φίλους» (1965)
«Βρώμικη πόλις» (1965)
«Καταιγίδα» (1965)
«Κατηγορώ τους ανθρώπους» (1965)
«Το φυλαχτό της μάνας» (1965)
«Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» (1965)
«Ξεχασμένοι ήρωες» (1966)
«Πετώντας με τον άνεμο» (1966)
«Έρωτες στη Λέσβο» (1967)
«Ο 13ος» (1967)
«Κορίτσια στον ήλιο» (1968)
«Οι άνδρες δε λυγίζουν ποτέ» (1968)
«Ραντεβού με μια άγνωστη» (1968)
«Ένας μάγκας στα σαλόνια» (1969)
«Ο μπλοφατζής» (1969)
«Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ» (1970)
«Οι γενναίοι του Βορρά» (1970)
«Φρενίτις» (1971)
«Αέρα Αέρα Αέρα» (1972)
«Ο βάλτος» (1973)
«Όργια σε τιμή ευκαιρίας» (1973)
«Κραυγή γυναικών» – A dream of passion (1978)
«Ελευθέριος Βενιζέλος 1910 – 1927» (1980)
«Πανικός στα σχολεία» (1982)
«Αντίστροφη μέτρηση» (1984)
«Γλυκεία πατρίδα» (1986)
«Το τάμα» (2000)
«Η άλλη πλευρά του ανέμου» – Beautiful people (2001)
«Πολύ μιλάς …. πολύ κλαις» (2007)
«Το σινεμά γυμνό» (2010)
«Στο ξέσπασμα του φεγγαριού» (2010)
Συλλυπητήριες ανακοινώσεις
Δήλωση υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού
«Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του ηθοποιού Γιάννη Βόγλη που διακρίθηκε για τις σπουδαίες ερμηνείες του στο θέατρο και τον κινηματογράφο αλλά και την πολιτική και κοινωνική του δράση. Χαρισματικός και στρατευμένος μέχρι τέλους στην τέχνη της υποκριτικής θα μείνει ζωντανός στη μνήμη όλων μας μέσα από τους ρόλους που ενσάρκωσε. Συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους».
Ο υπεύθυνος του Τομέα Πολιτισμού της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Άλλος ένας καλλιτέχνης με ισχυρά “χνάρια” στο καλλιτεχνικό στερέωμα έφυγε από κοντά μας, ο μεγάλος μας πρωταγωνιστής Γιάννης Βόγλης. Χαρισματικός ηθοποιός, διατηρούσε ανεξίτηλη την στόφα του αυθεντικού καλλιτέχνη που δεν λοξοδρομεί, αλλά παραμένει σταθερά προσηλωμένος και προσανατολισμένος στην τέχνη του. Λάμπρυνε με την παρουσία του το ποιοτικό θέατρο που υπηρέτησε για χρόνια, ενώ αξέχαστες θα μείνουν και οι κινηματογραφικές του ερμηνείες.Η αγάπη του Γιάννη Βόγλη για την τέχνη του δεν τον άφησε να ‘αποστρατευτεί’ ποτέ. Έφυγε πάνω στο ‘σανίδι’, όπως και οι περισσότεροι ηθοποιοί της γενιάς του.
Τον αποχαιρετούμε με θλίψη, αλλά και με ένα μεγάλο ‘ευχαριστώ’ για όσα προσέφερε. Στην οικογένεια του εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια».
Το Ποτάμι σε ανακοίνωσή του αναφέρει: «Ο Γιάννης Βόγλης που μας άφησε σήμερα δεν ήταν μια τυπική περίπτωση υπηρέτη της Τέχνης. Ενσάρκωσε μεγάλους ρόλους στο Θέατρο και τον Κινηματογράφο και υπηρέτησε την Τέχνη του χωρίς εκπτώσεις. Αλλά δεν σνόμπαρε και το καλό μαζικό σινεμά. Γιατί όπως είχε πει και ο ίδιος, σαν γνήσιος εργάτης της Τέχνης, χρειάστηκε να ξεπληρώσει και τα προσωπικά του χρέη.
Μας αφήνει παρακαταθήκη εκτός από το Χρέος προς την Τέχνη και τη διακριτική, πιστή και ανυστερόβουλη στράτευσή του στις μεγάλες αξίες της Δημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς. Δε νομίζουμε ότι ο ίδιος θα έκανε διακρίσεις ανάμεσα στους ρόλους που ερμήνευσε. Αλλά θα μας επέτρεπε ίσως να ξεχωρίσουμε αυτόν του Δημήτρη Μαρκουζή στην Αντίστροφη Μέτρηση. Του ανυποχώρητου στις αξίες του καθηγητή που επιστρέφει μετά από χρόνια στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την πατρίδα του και το λαό του. Και που το σύστημα που δεν ανέχεται τους άξιους τον πολεμά – πόσο τραγικά επίκαιρο. Στους οικείους του απευθύνουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια».
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του Γιάννη Βόγλη, του ηθοποιού που υπηρέτησε και τίμησε το θέατρο και τον πολιτισμό για δεκαετίες. Ξεχώρισε με τις ερμηνείες του τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Υπήρξε για μία πενταετία (1973 – 1977) βασικό στέλεχος του ΚΘΒΕ.