Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωπαϊκές συμμετοχές του Ατρόμητου με αντιπάλους επιπέδου Ντουνάισκα Στρέντα, στη φετινή περιπέτεια τα λόγια και η αισιοδοξία ήταν στον μικρότερο βαθμό από ποτέ. Κόντρα στη Σαράγεβο και λόγω του εξαιρετικού συνόλου του Γιώργου Παράσχου τότε, όλα φάνταζαν ιδανικά και τελικά η πρόκριση χάθηκε από τις ίδιες του τις επιλογές ενώ με την Ντιναμό Μπρεστ, πάλι λόγω του ποιοτικού ρόστερ, μερικοί ούτε που… έβλεπαν τους Λευκορώσους με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αυτές οι εμπειρίες σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Νταμίρ Κάναντι και την «φτωχή» εικόνα των φιλικών, είχαν ρίξει πολύ τους τόνους σε βαθμό απαισιοδοξίας για το πρώτο ματς στη Σλοβακία. Αποδείχθηκε ότι αυτό ακριβώς ήταν και το το μυστικό της επιτυχίας στο πρώτο παιχνίδι. Ταπεινότητα, προσήλωση στο πλάνο και συγκέντρωση ήταν τα στοιχεία που έφεραν ακόμα ένα ευρωπαϊκό διπλό και σε δεύτερη μοίρα έρχονται ο κάθε Ούμπιντες, ο κάθε Γούτας, ο κάθε Μανούσος, ο κάθε Αναστασίου, το κάθε 4-4-2. Με άλλα λόγια, εντός ομάδας υπήρχε η σωστή νοοτροπία που απαιτείται σε τέτοιας ιδιαιτερότητας παιχνίδια, κάτι στο οποίο συνέβαλε ο Γιάννης Αναστασίου, με την απόφασή του να «μαντρώσει» εντός ξενοδοχείου τους πάντες γύρω από την ομάδα πριν από το παιχνίδι.
Η δουλειά έγινε. Το 1-2 ήταν πιο πιθανό να γίνει 1-3 και να μιλάμε για μία… παρέλαση του Ατρόμητου από τη Σλοβακία, μόλις στο πρώτο του επίσημο ματς, χωρίς καν να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Ένα ακόμα γεγονός που πιστώνεται ο νέος προπονητής των Περιστεριωτών ήταν ότι δεν έμεινε… κολλημένος στο 4-3-3 που δοκίμαζε καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, αντίθετα έδειξε ευελιξία και μπόρεσε να προσαρμόσει ένα πλάνο, με δεδομένο ότι η ομάδα του και οι παίκτες του θέλουν ακόμα χρόνο.
Άνθρωποι που βρίσκονται εντός ομάδας και γνωρίζουν πώς λειτουργεί το πράγμα πολύ καλύτερα από δημοσιογράφους και όλο τον κόσμο, κάνουν λόγο για μία πολύ καλύτερη εικόνα που θα βγει με τον καιρό και συγκεκριμένα από τη στιγμή που θα βρουν ρυθμό ποδοσφαιριστές που είχαν μεγάλο πρόβλημα ρυθμού αγώνων, όπως ο Γούτας, ο Κατράνης, ο Χαρίσης, ο Βέλλιος και ο Ουγκράι, δηλαδή η μισή ενδεκάδα.
Και πάμε τώρα στο παιχνίδι του Περιστερίου. Σε καμία περίπτωση η πρόκριση δεν έχει κριθεί κι αυτό είναι το πρώτο που είπε ο Γιώργος Μανούσος με τη λήξη της αναμέτρησης. Ο σκόρερ του δεύτερου τέρματος στη Σλοβακία ήταν ο παίκτης που το πάθημα με την Ντιναμό Μπρεστ το πήρε πολύ πιο βαριά σε σχέση με πολλούς συμπαίκτες του πέρυσι, επειδή έτσι είναι η ιδιοσυγκρασία του. Αυτό που ζει είναι ένα όνειρο και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουν και οι υπόλοιποι γύρω του και αυτό δείχνουν μέχρι τώρα.
Τι παραπάνω πρέπει να έχει, λοιπόν, ο Ατρόμητος εκτός από τα βασικά στοιχεία νοοτροπίας που έδειξε και στην πρώτη αναμέτρηση; Αγάπη από την πόλη και στήριξη από τον κόσμο του. Όσοι βρεθήκαμε στη Ντουνάισκα Στρέντα, ένα χωριό των μετά βίας 25.000 κατοίκων, εκτός από το ότι ζηλέψαμε το υπέροχο νεόκτιστο γήπεδο τους, μείναμε άφωνοι με τη στήριξη που έδειξαν προς την ομάδα τους, που δεν είναι απλά η ομάδα τους, αλλά το σύμβολο και η βιτρίνα του τόπου τους.
Θα είχε ακούσει ποτέ κανένας ή θα μάθαινε κανείς την πόλη Ντουνάισκα Στρέντα αν δεν υπήρχε η ίδια η ομάδα, έστω και στα προκριματικά του Europa League; Ποτέ είναι η απάντηση. Η φίλαθλη παιδεία που υπάρχει στα περισσότερα μέρη του κόσμου (όχι απλά της Ευρώπης) επιτάσσει πρώτα την αγάπη προς τον τόπο, στα μέρη που έχεις μεγαλώσεις, στις γειτονιές που πρωτοκλώτσησες μία ξεφτισμένη μπάλα με τους φίλους σου, στο γήπεδο που ήταν δίπλα στο σπίτι σου. Στην Ελλάδα η αγάπη για τη νίκη -ακόμα και με κάθε κόστος- έρχεται πάνω από κάθε φανέλα και αυτό αποδεικνύεται πολλάκις από τον τρόπο αντιμετώπισης μίας τέτοιας… επιτυχίας.
Καλώς για μερικούς, κακώς για άλλους, ο Ατρόμητος των 2,5 εκατ. ευρώ μπάτζετ και του λίγου κόσμου ανταγωνίζεται ευθέως πλέον τους «μεγάλους». Αυτό που χρειάζεται είναι η αγάπη από τον ίδιο του τον τόπο, αρχής γενομένης κόντρα στη Ντουνάισκα Στρέντα την Πέμπτη, μιας ομάδας που δεν ελληνική και σαφώς κανείς δεν την υποστήριζε από μικρό παιδί.
Για αυτό τον λόγο, Περιστεριώτη, την Πέμπτη δεν παίζει ο Ατρόμητος. Την Πέμπτη παίζει η πόλη σου, η γειτονιά σου, που αυτή τη στιγμή η βιτρίνα της είναι ο Ατρόμητος. Θες να ακουστεί για λίγο στην Ευρώπη και να γίνει για μία μέρα ένα πρωτοσέλιδο;
Τον τρόπο τον ξέρεις και μπορείς (όχι πρέπει) να τον κάνεις πράξη την Πέμπτη… Εκεί, Γιαννιτσών, Κρέσνας και Μπιζανίου.
Υ.Γ.: Επειδή η τρέλα για τις μεταγραφές παραμένει και είναι σεβαστή, με πρόκριση εκτός από τη δεδομένη ενίσχυση με ένα αριστερό μπακ, καθώς το ρόστερ έχει μείνει με μοναδικό αριστεροπόδαρο τον Κατράνη, υπάρχει στόχος για την περαιτέρω ενίσχυση της μεσοεπιθετικής γραμμής. Κι όταν λέμε στόχος, εννοούμε… ξεκάθαρος στόχος.
