Η πόλη μας είναι σήμερα μια από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα αλλά τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά στο Περιστέρι το 1929.
Το Περιστέρι εκείνη την εποχή όπως είναι λογικό δεν είχε καμία σχέση με την τρωρινή και στις εφημερίδες του τότε παρουσιαζόταν ως ένα πολυπληθές χωριό της Αθήνας.
Έτσι αποκαλούσαν την πόλη μας που αριθμούσε περίπου 15 χιλιάδες κατοίκους με το ρεπορτάζ της εποχής να έχει ιδιαίτερες λεπτομέρειες και ενδιαφέρον.
Στη φωτογραφία που σας παρουσιάζουμε παραπάνω, βλέπετε το κεντρικό σημείο του Περιστερίου. Όπως ήταν τότε, το 1929. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας “Ακρόπολις” είναι άκρως κατατοπιστικό για το πως ήταν η περιοχή τότε. Με 15 χιλιάδες κατοίκους, χαρακτηριζόταν ως “μεγάλο χωριό”. Και θα διαβάσουμε περί των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων στο “Άνω και Κάτω Περιστέρι” (όπως το διαχωρίζει).
Πάμε να δούμε όμως μερικά ιστορικά στοιχεία, πρώτα.
Από το 1924 και μετά, λοιπόν, με την άφιξη των προσφύγων, το Περιστέρι έγινε μια πολυπληθής συνοικία. Με όλα τα προβλήματα που είχαν τότε οι συνοικίες της Αθήνας, όπως θα διαβάσετε παρακάτω.
Εις τα ενδότερα του Περιστερίου, οι περιγραφές γίνονται περισσότερο λεπτομερείς.
Βεβαίως οι κάτοικοι του Περιστερίου, είτε οι γηγενείς είτε οι πρόσφυγες ήταν εργάτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Που όμως εργάζονταν στην Αθήνα και επιβαρύνονταν από τα συγκοινωνιακά έξοδα. Οι 1.500 εξ αυτών απασχολούνται στο μοναδικό εργοστάσιο (ταπητουργίας) που υπήρχε τότε στο Περιστέρι.
Παρότι ο ρεπόρτερ παρατήρησε πληθώρα αυτοκινήτων στην κεντρική πλατεία, οι κάτοικοι εξήγησαν ότι ειδικά το χειμώνα η συγκοινωνία παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα. Να γιατί:
Πάμε και σε ένα θετικό: Το 1929 το Περιστέρι είχε πολύ καλό ηλεκτροφωτισμό. Και μάλιστα δωρεάν!
Σε αντίθεση με τον φωτισμό, το νερό ήταν είδος πολυτελείας και… σπάνιο στο Περιστέρι του 1929. Δεν υπήρχε ούτε μία βρύση
Τα σπίτια που έμεναν οι πρόσφυγες ήταν παράγκες ξύλινες ή φτιαγμένες από ξεραμένη λάσπη ενώ είχαν τσίγκινη σκεπή. Υπήρχαν όμως και τα “γερμανικά σπίτια” που περιγράφονται παρακάτω.
Όσο για τα γενικότερα ζητήματα; Ιδού περισσότερες πληροφορίες για τις εκκλησίες, τα σχολεία (…) και κάμποσες αναφορές σε παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας (από τότε)
Το ρεπορτάζ όμως έκλεισε με κάτι ευχάριστο. Με έναν παιδικό σταθμό που είχε αποκτήσει πρόσφατα το Περιστέρι.
Πηγή: nikosgrafei.blogspot.com με πληροφορίες από την εφημερίδα “Ακρόπολις” (Απρίλιος 1929)
