Συγκινητική επιστολή των δασκάλων και των μαθητών του 27ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου για τον αείμνηστο δάσκαλο και Περιστεριώτη Κώστα Παπλωματά:
18 Γενάρη 2015.
Ανήμερα του Αγίου Αθανασίου.Η μέρα τελειώνει.Τα φώτα της γιορτής σβήνουν.Μαζί τους σβήνει στην άσφαλτο και μια ζωή.Η ζωή ενός υπέροχου ανθρώπου,φωτισμένου δάσκαλου,αγωνιστή για μια καλύτερη παιδεία για τα παιδιά μας,φίλου,πολύτιμου συνεργάτη.Το μαύρο μαντάτο πέφτει σαν κεραυνός.Η απώλεια μεγάλη. Η θλίψη απέραντη.Η σκληρή πραγματικότητα ανελέητη,ένα απέραντο κενό.
Γινόμαστε όλοι φτωχότεροι.Ο τόπος μας,το Περιστέρι χάνει ένα από τα καλύτερα παιδιά του.Τα σχολεία μας,ο σύλλογός μας η παιδεία μας όλα δέχονται ένα μεγάλο πλήγμα.Έφυγε αυτός που με το χαμόγελο του έσβηνε τις αντιθέσεις,έβρισκε τις λύσεις,αγωνιζόταν για όλους.Η ήρεμη δύναμη,έτσι τον λέγαμε.Ήταν ο αγαπημένος δάσκαλος των παιδιών,ο αγωνιστής ,ο πιο αγαπητός συνάδελφος,η πηγή της ενημέρωσης,ο καλός φίλος,η ψυχή της παρέας.Ακολουθούν ώρες βουβές,ώρες θλίψης.Κυλούν οι μέρες,οι μήνες.Πνιγμένοι στις φροντίδες της καθημερινότητας,στον αγώνα της επιβίωσης σε μια πατρίδα που οδηγεί τα παιδιά της στο δρόμο της ξενιτειάς,που σβήνει τις ελπίδες και τα όνειρα σκεφτόμαστε πόσο δίκιο είχες φίλε όταν μας έλεγες ότι έρχονται δύσκολα χρόνια.Κάθε φορά που ακούμε ένα δυσάρεστο νέο που δυσκολεύει τη δουλειά και τη ζωή μας θυμόμαστε τα λόγια σου.Πόσο λείπουν άνθρωποι σαν εσένα σ’αυτόν τον έρημο τόπο!
18 Γενάρη 2016.
Οι μνήμες ζωντανεύουν και μας πληγώνουν ξανά τις μέρες αυτές του Γενάρη.Μας λείπεις φίλε,καλέσυνάδελφε.Σε θυμούνται και οι μαθητές σου,παρόλο που λένε πως τα παιδιά ξεχνούν εύκολα.Σε θυμούνται με αγάπη.Μας λείπει η πολύτιμη παρουσία σου,η θετική σου ενέργεια ,το κουράγιο που δεν έχανες ποτέ.Θα σε θυμόμαστε όλοι γιατί το χνάρι που άφησες σ’αυτόν τον κόσμο δε σβήνει με τη σκόνη που σωρεύει ο χρονος.Γιατί είναι βαθειά χαραγμένο στην ψυχή μας.Να είσαι καλά εκεί που είσαι.Το φως της ψυχής σου θα φωτίζει το ίδιο κι εκεί όπως εδώ.
Καλή αντάμωση φίλε!
Οι συνάδελφοι και οι μαθητές του 27ου κάπου στο Περιστέρι…
