Έντονη οσκαρική γεύση έχει το κινηματογραφικό μενού αυτής της εβδομάδας, το οποίο περιλαμβάνει έναν ακραίο αγώνα επιβίωσης και εκδίκησης, την πορεία ενός περίπλοκου γκουρού της τεχνολογίας, το βίαιο ξέσπασμα τριών εφήβων, τη μεταμόρφωση ενός αδύναμου κοτόπουλου και το μεγάλο ηθικό δίλημμα ενός ψεύτη.
«Η επιστροφή»
Ο – βραβευμένος με Όσκαρ – Μεξικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου, μετά την τεράστια οσκαρική επιτυχία του «Birdman», επιστρέφει δυναμικά με μία πολύ δυνατή περιπέτεια, με τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τομ Χάρντι, Ντόμναλ Γκλίσον, Ουίλ Πούλτερ, Λούκας Χάας και Πολ Άντερσον. Εμπνευσμένη από αληθινή ιστορία, η ταινία απέσπασε 3 Χρυσές Σφαίρες και ηγείται στην κούρσα για τα φετινά 88α βραβεία Όσκαρ, συγκεντρώνοντας 12 υποψηφιότητες: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Α΄ ανδρικού ρόλου για τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Β΄ ανδρικού ρόλου για τον Τομ Χάρντι, κουστουμιών, μακιγιάζ, μοντάζ, μοντάζ ήχου, φωτογραφίας, καλλιτεχνικής διεύθυνσης, σχεδιασμού παραγωγής και οπτικών εφέ.
Η ιστορία εκτυλίσσεται βαθιά στην αχαρτογράφητη άγρια φύση της Αμερικής, όπου ένας κυνηγός βρίσκεται βαριά τραυματισμένος και προδομένος – εγκαταλελειμμένος από ένα μέλος της ομάδας του. Με ατσάλινη θέληση, περιπλανιέται σε ένα απίστευτα εχθρικό περιβάλλον, όχι μόνο για να επιβιώσει, αλλά και για να πάρει εκδίκηση.
«Στιβ Τζομπς»
Ο – βραβευμένος με Όσκαρ – Ντάνι Μπόιλ σκηνοθετεί το σενάριο του – επίσης βραβευμένου με Όσκαρ – Άαρον Σόρκιν, που βασίζεται στη βιογραφία του Στιβ Τζομπς, την οποία έγραψε ο Γουόλτερ Άιζακσον (πρώην διευθυντής του CNN και πρώην αρχισυντάκτης του ΤΙΜΕ), και δημιουργεί μια βιογραφική ταινία, η οποία δεν αποτελεί αντικειμενική καταγραφή στιγμών, αλλά υποκειμενική «ανάγνωση» ενός ιδιαιτέρως περίπλοκου ανθρώπου με πολύ μεγάλη δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Η ταινία παρακολουθεί τον ιδιόρρυθμο γκουρού της τεχνολογίας και ιδρυτή του κολοσσού Apple, ο οποίος αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη δημιουργία εργαλείων που θα βελτίωναν την επικοινωνία των ανθρώπων και θα αύξαναν την αποδοτικότητά τους, την ίδια στιγμή που καθιστούσε εαυτόν από τους πλέον αντιπαθείς, αν όχι μισητούς, ανθρώπους.
Υποψήφιος για το Όσκαρ Α΄ ανδρικού ρόλου για αυτήν του την ερμηνεία, ο Μάικλ Φασμπέντερ ενσαρκώνει τον Στιβ Τζομπς, πλαισιωμένος από τη – βραβευμένη με Όσκαρ και, επίσης, υποψήφια για το βραβείο Β΄ γυναικείου ρόλου στην προσεχή διοργάνωση – Κέιτ Γουίνσλετ και τους Σεθ Ρόγκεν, Σάρα Σνουκ, Κάθριν Γουότερστον, Τζεφ Ντάνιελς, Μάικλ Στούλμπαργκ, Βανέσα Ρος και Τζον Ορτίζ.
«Μόλις διάβασα το σενάριο, ήξερα πως ήθελα να το κάνω ταινία. Δεν μοιάζει με τίποτα από όλα όσα έχω κάνει στο παρελθόν. Ο χαρακτήρας, που έγραψε ο Άαρον Σόρκιν, είναι σαιξπηρικών προδιαγραφών. Όλοι και όλα περιστρέφονται γύρω του. Για κάποιους, αποτελεί ίνδαλμα και του είναι πιστά αφοσιωμένοι. Άλλοι τον θεωρούν τέρας. Το σίγουρο είναι πως είναι εκείνος, που άλλαξε τον τρόπο επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης των ανθρώπων, μολονότι ο ίδιος ήταν δυσλειτουργικός στην επικοινωνία. Κατόρθωνε να κάνει δημιουργικούς ανθρώπους και ομάδες. Ήταν καταπληκτικός στο να μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Η ταινία είναι ένα ιμπρεσσιονιστικό πορτραίτο. Πολλές ιδέες προήλθαν από την αληθινή ζωή, άλλες είναι δημιούργημα της φαντασίας του σεναριογράφου» διευκρινίζει ο σκηνοθέτης.
«Οι ήρωες του κακού»
Διερευνώντας ωμά και τολμηρά το φαινόμενο της νεανικής εγκληματικότητας, με αφετηρία το φλέγον ζήτημα του bullying και παραγωγό τον διάσημο σκηνοθέτη Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια, ο Ισπανός σκηνοθέτης Ζόε Μπεριατούα, στην πρώτη του ταινία, καταγράφει τον φαύλο κύκλο της βίας και της καταπίεσης, μέσα από μια σκληρή ιστορία με ανεπιτήδευτες ερμηνείες από τρεις ανήλικους πρωτοεμφανιζόμενους πρωταγωνιστές.
Με τους Εμίλιο Παλάθιος, Χόρχε Κλεμέντε, Μπεατρίς Μεντίνα, Μακαρένα Γκόμεζ, Ολίβια Μπάλιβι και Νάτσο Κορονάδο, την πρώτη του μέρα στο σχολείο, ένα αγόρι πέφτει θύμα βίαιου εξευτελισμού από έναν συμμαθητή του. Συμμαχώντας με άλλα δύο παιδιά, από θύματα, γίνονται θύτες, και παραδίδονται σε ένα αδίστακτα βίαιο ξέσπασμα. Όμως, δεν θα αργήσουν να αναπτυχθούν και ανάμεσά τους αντιζηλίες και διαφωνίες.
«Οι “Ήρωες του κακού” δεν είναι θρίλερ, δεν είναι ακριβώς μια κοινωνική ταινία, είναι περισσότερο ένα ρομαντικό δράμα για την εφηβεία, για την ανακάλυψη του έρωτα, του σεξ, της ωριμότητας και του πόνου, που συνοδεύουν αυτήν την αλλαγή» εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Είναι μια γλυκιά και σκληρή ταινία. Το θέμα της είναι αρκετά ριψοκίνδυνο, εξαιτίας του ύφους της, γιατί η ταινία ξετυλίγει την πιο δύσκολη περίοδο στη ζωή όλων των ανθρώπων: την εφηβεία.
Πρόθεσή μας είναι να κάνουμε τον θεατή να σκεφτεί, να εξερευνήσει το σύμπαν των χαρακτήρων, προκειμένου να ανακαλύψει μόνος του τις απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν. Στην ταινία, δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, και παρόλο που το φινάλε είναι αρκετά υπαινικτικό, οι θεατές μπορούν να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα».
«Κοκορόκι: Ο ήρωας της φάρμας»
Αποδεικνύοντας ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τίποτα από το μέγεθός του, ο Ρόκι, ένα αδύναμο και συνεσταλμένο κοτοπουλάκι, μεταμορφώνεται σε γενναίο κόκορα, όταν ο κακός μεγαλοαγρότης της περιοχής απειλεί να καταστρέψει το σπίτι και την οικογένειά του, στη μεξικάνικη οικογενειακή ταινία κινουμένων σχεδίων των Γκαμπριέλ Ρίβα – Παλάθιο Αλατρίστε και Ροντόλφο Ρίβα – Παλάθιο Αλατρίστε, η οποία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
«Ιάκωβος, ο ψεύτης»
Το αριστούργημα του 1974, με την υπογραφή του Φρανκ Μπάιερ, ενός από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της Ανατολικής Γερμανίας, που ένα μεγάλο μέρος του έργου του είναι αφιερωμένο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις κτηνωδίες των Ναζί, ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γιούρεκ Μπέκερ, η συγκινητική αυτή ταινία – με τους Βλαστιμίλ Μπρόντσκι, Έρβιν Γκεσόνεκ, Χένρι Χάμπχεν και Άρμιν Μίλερ Σταλ – ακροβατεί ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό.
Ήρωάς της είναι ο Εβραίος Ιάκωβος, ο οποίος, προς το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, βρίσκεται σε ένα εβραϊκό γκέτο. Όταν ακούει τυχαία από το γερμανικό ράδιο ότι οι Ρώσοι νικούν στο Μέτωπο και πλησιάζουν προς το μέρος τους, μεταβιβάζει την είδηση στους συγκρατούμενούς του. Επειδή κανείς δεν το πιστεύει, εφευρίσκει διάφορα ψέματα, που ανεβάζουν το ηθικό της κοινότητας και μειώνουν τις αυτοκτονίες. Όμως, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο πιεστικό το δίλημμά του: να αποκαλύψει την αλήθεια ή να τους κρατήσει στην εφησυχαστική πλάνη τους;
