Κρυστάλλους μνήμης, μπορεί να χρησιμοποιούν μια μέρα οι υπολογιστές για να αποθηκεύουν το πλήθος των δεδομένων τους.
Κρυστάλλους μνήμης, όμοιους με εκείνους που είχε ο… Σούπερμαν, μπορεί να χρησιμοποιούν μια μέρα οι υπολογιστές για να αποθηκεύουν το πλήθος των δεδομένων τους.
Αυτό σημαίνει ότι ο σκληρός δίσκος των υπολογιστών δεν θα είναι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, καθώς τη θέση του θα καταλάβει μία άλλη διάταξη φτιαγμένη από γυαλί.
Τον τελευταίο καιρό, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, στη Βρετανία, χρησιμοποιούν τεχνολογία λέιζερ για να τροποποιήσουν τη μοριακή δομή μορφών κρυστάλλων.
Ειδικότερα, επιδιώκουν να επαναδιατάξουν τους ατομικούς δεσμούς σε κομμάτια κρυστάλλων και να τα μετατρέψουν σε έναν τύπο υπολογιστικής μνήμης.
Όπως ισχυρίζονται, η μνημονικές ιδιότητες των κρυστάλλων είναι πολύ πιο αξιόπιστες και ευπροσάρμοστες από τους αντίστοιχους τύπους μνήμης των σκληρών δίσκων που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Κι αυτό γιατί στη δεύτερη περίπτωση, οι σκληροί δίσκοι έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής που κυμαίνεται στις δύο δεκαετίες ενώ είναι ευαίσθητοι σε βλάβες που μπορούν να προκληθούν από την υψηλή θερμοκρασία του εξωτερικού περιβάλλοντος και την υγρασία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Telegraph», ένας σκληρός δίσκος από γυαλί μπορεί ν’ αντέξει σε θερμοκρασίες ακόμη και μεγαλύτερες από 970 βαθμούς Κελσίου.
Επιπλέον δεν επηρεάζεται η απόδοσή του αν βραχεί και η διάρκεια ζωής του μπορεί να φθάσει τα χιλιάδες χρόνια χωρίς να απολέσει τις πληροφορίες που κρατά.
Οι επιστήμονες λένε ότι οι πληροφορίες μπορεί να εγγραφούν, να σβηστούν και να ξαναεγγραφούν στη μοριακή δομή του κρυστάλλου με τη βοήθεια ακτίνας λέιζερ.
Η συγκεκριμένη διαδικασία επιδρά και αλλάζει τον τρόπο που κινείται το φως μέσα στο γυαλί και δημιουργεί δίνες πολωμένου φωτός που μπορούν να διαβαστούν κατά τον ίδιο τρόπο περίπου που διαβάζονται τα δεδομένα στις οπτικές ίνες.
Ο Μαρτίνας Μπερέσνα, που είναι επικεφαλής της σχετικής έρευνας που γίνεται στο Κέντρο Οπτικοηλεκτρονικής Έρευνας του πανεπιστημίου, λέει ότι προς το παρόν οι κρύσταλλοι μπορούν να αποθηκεύσουν δεδομένα ίσα με 50 Gb.
Ο όγκος των δεδομένων αυτών αντιστοιχεί στο περιεχόμενο ενός δίσκου Blue -ray και εγγράφεται σε επιφάνεια κρυστάλλου με μέγεθος αντίστοιχο με εκείνο της οθόνης κινητού τηλεφώνου.
«Αναπτύξαμε έναν τύπο μνήμης που επιτρέπει στα δεδομένα να μείνουν για πάντα αποθηκευμένα στον κρύσταλλο», σημείωσε ο δρ Μπερέσνα στην επιθεώρηση Applied Physics Letters όπου δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους.
Και πρόσθεσε ότι «η μνήμη των κρυστάλλων μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε οργανισμούς που έχουν μεγάλα αρχεία.
Σήμερα, οι μεγάλες εταιρείες πρέπει να κάνουν μπακ απ στα αρχεία τους κάθε 5 με 10 χρόνια επειδή οι μνήμες των σκληρών δίσκων έχουν μικρή διάρκεια ζωής».
