Το τέλος κάθε καλοκαιριού προκαλεί σοβαρό πονοκέφαλο για τους γονείς που έχουν τουλάχιστον ένα παιδί στο σχολείο. Πόσο μάλλον όταν είναι άνεργοι, άποροι, έχουν ελάχιστο εισόδημα ή γενικά ανήκουν σε ευπαθή κοινωνική ομάδα. Ο πονοκέφαλος γίνεται αδιέξοδο, θλίψη και απελπισία. Αναζητούν απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας. Να μην διαφέρει το παιδί τους από τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Να έχει και αυτό τσάντα, τετράδια, μολύβια και όλα τα απαραίτητα σχολικά είδη. Να μην χάσουν την αξιοπρέπεια μπροστά στο παιδί τους. Να μην πουν στο παιδί «δεν έχουμε».
Σε αυτή την περίπτωση η λύση είναι να εκλείψει η αιτία που προκαλεί το πρόβλημα, δηλαδή η ανεργία, η φτώχεια, η ανέχεια. Επειδή αυτό όμως δεν είναι δυνατόν, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, έρχονται κυρίως οι δήμοι αλληλέγγυοι σε αυτούς τους γονείς να τους ανακουφίσουν. Βρίσκουν χορηγίες, χρήματα από τον προϋπολογισμό του δήμου ή της κυβέρνησης. Εξασφαλίζουν τα απαραίτητα σχολικά είδη και μέσω των υπηρεσιών του δήμου, χωρίς τυμπανοκρουσίες, τα διανέμουν σε όσους γονείς τα έχουν ανάγκη για τα παιδιά τους. Επιστρέφουν οι γονείς στο σπίτι και σε κλίμα γιορτής, μοιράζονται με τα παιδιά τους στιγμές χαράς και αξιοπρέπειας. Έχουν οι ίδιοι «αγοράσει» τα απαραίτητα. Νιώθουν ότι δεν είναι στο περιθώριο.Αισιοδοξούν έτσι σε καλύτερες μέρες. Χωρίς να χάνουν μπροστά στα παιδιά τους το μόνο που τους έχει απομείνει, την αξιοπρέπεια. Αξιέπαινη αυτή η προσπάθεια, είτε γίνεται από δήμους, είτε από φορείς.
Υπάρχει όμως ένας δήμαρχος και ένας δήμος που δεν ακολουθεί την παραπάνω διαδικασία. Ένας δήμαρχος που δεν χάνει την ευκαιρία, να εκμεταλλεύεται την φτώχεια και την ανέχεια. Να στήνει γιορτούλες και πανηγύρια για να μοιράσει σχολικά είδη σε παιδιά απόρων οικογενειών. Να φωτογραφίζεται με αθώα παιδάκια, που βλέπουν με χαρά να τους δίνει άλλος τα απαραίτητα για το σχολείο. Αν και σίγουρα θα προτιμούσαν τους γονείς τους για τα αυτονόητα που έχουν γίνει ζητούμενα. Και αμήχανα στην ίδια αίθουσα να χαμογελούν και οι γονείς, που πολλοί σίγουρα με δυσκολία κρατούν τα δάκρυά τους. Γιατί νιώθουν ότι τους αντικαθιστά σε αυτή την υποχρέωση, ο … δήμαρχος. Που κάνει την δική του προβολή, χαμογελά αυτάρεσκα, ως απόλυτος άρχοντας. Πολλές φορές και με την ευγενική χορηγία άλλων, που προς τιμήν τους μερικές φορές δεν θέλουν καν να ακουστεί το όνομά τους, η επιχείρησή τους. Ο δήμαρχος όμως αυτός ζει για την προβολή του. Φωτογραφίζεται με άπορα παιδάκια και αναρτά τις φωτογραφίες στον προσωπικό του λογαριασμό στο διαδίκτυο.Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις εκκλήσεις της υπηρεσίας δίωξης του ηλεκτρονικού εγκλήματος να μην αναρτώνται φωτογραφίες παιδιών στο διαδίκτυο, επειδή πέφτουν συχνά θύματα εκμετάλλευσης. Χωρίς να καλύπτει τα πρόσωπά τους. Άλλωστε «μπρος στην προβολή του τι είναι τα παιδιά».
Οργή και αγανάκτηση προκαλεί σε κάθε σκεπτόμενο δημότη η παραπάνω συμπεριφορά. Αυτός ο εξευγενισμένος τρόπος εξευτελισμού και ταπείνωσης αθώων παιδιών και των γονέων τους, για να προβάλει όχι έργο αλλά εαυτόν. Θράσος και αλαζονεία που ξεπερνά την φαντασία του κάθε ευφάνταστου. Το θλιβερό είναι ότι υπάρχουν φωνές στον προσωπικό του λογαριασμό που φωνάζουν «δημαρχάρα» και άλλα «γηπεδικά» συνθήματα. Θέλω να πιστεύω ότι δεν φωτογραφήθηκε το δικό τους παιδί ή είναι ψεύτικα προφίλ, θλιβερό δυστυχώς φαινόμενο της κοινωνικής δικτύωσης. Τα πάντα θυσία στον βωμό της επικοινωνίας. Απουσία πολιτισμού και ανθρωπιάς. Η ανακούφιση της φτώχειας, περνά μέσα από την επικοινωνιακή προβολή του δήμαρχου. Ξεπεσμός! Κατρακύλα! Κανένας αξιακός κώδικας! Πουθενά ηθική!
Όχι κύριε δήμαρχε. Όποιος ζεί, μεγαλώνει, εργάζεται ή αναπνέει στο ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, έχει αξιοπρέπεια. Και έχετε ξεπεράσει κάθε όριο εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου και της φτώχειας. Ιδιαίτερα με τα παιδιά… Δεν θα τα εκθέτετε ως βορά στον λάκκο των λεόντων. Δεν είναι η προσωπική σας προβολή πάνω από ανθρώπινες αξίες. Έχετε εκτεθεί… Και μάλιστα ανεπανόρθωτα…
Στάθης Κοκκορόγιαννης
Αναπληρωτής Συντονιστής δημ. Παράταξης «Ενεργοί Πολίτες για την Ανατροπή στο Περιστέρι»
ΥΓ. Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον προσωπικό λογαριασμό του δημάρχου σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
