Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει η διαφωνία του δημοσιογράφου με τους φίλους της ομάδας για το ότι δεν γίνεται σκληρή κριτική, για το ότι δεν κατακεραυνώνεται ο Σπανός που δεν κάνει μεταγραφές, για τον Κορακάκη που δεν έβαλε τον τάδε και δεν έβγαλε τον δείνα κλπ. Υπάρχουν πολλές απόψεις, αλλά ο κόσμος σε ένα πράγμα έχει δίκιο στο 100%.
Ειδικά τη φετινή σεζόν οι οπαδοί του Ατρόμητου δεν έχουν χορτάσει την ομάδα τους… Ζουν για κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια. Τα ματς με τους μεγάλους και δύο ακόμα. Με τον Αστέρα Τρίπολης, αφού είναι η ομάδα που όλα αυτά τα χρόνια οι Περιστεριώτες μάχονταν και μάχονται(;) για τις θέσεις στην πεντάδα και φυσικά με τον Πανιώνιο για πολλούς και διάφορους λόγους, που όσοι πρέπει τους ξέρουν.
Κόντρα στον Ολυμπιακό έγιναν όσα έγιναν και τα έχουμε αναλύσει από το peristerinews.gr πολλές φορές και αναλυτικά, με τον Παναθηναϊκό δεν επετράπη η παρουσία του κόσμου και ήρθε χθες το παιχνίδι με τον Πανιώνιο, που ο κόσμος του Ατρόμητου το περίμενε για να δει μια ομάδα που θα μπει με το μαχαίρι στα δόντια για να ρίξει στα σχοινιά έναν αντίπαλο πολύ ποιοτικό και ευθέως ανταγωνιστή για τις πρώτες θέσεις.
Αντ’ αυτού είδαν ένα σύνολο που με εξαίρεση το πρώτο εικοσάλεπτο έχασε όλες τις μονομαχίες, δεν είχε νεύρο, δεν είχε πάθος, είχε δύο γραμμές στο γήπεδο (άμυνα και επίθεση με τίποτα άλλο ενδιάμεσο) και φυσικά ανεξήγητο άγχος. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Ατρόμητος να λέει και «πάλι καλά» που το σκορ κόντρα στους Νεοσμυρνιώτες έμεινε στο 1-2 και αυτό είναι που στην πραγματικότητα «πονάει» τους πάντες. Κόντρα σε μια ομάδα που είχε να νικήσει τον Ατρόμητο από τα τέλη του 2013!
Ο… καημός, λοιπόν, του οπαδού του Ατρόμητου είναι η ασυνέπεια που δείχνει πολλές φορές αυτή η ομάδα να φανεί αντάξια των προσδοκιών σε ένα παιχνίδι που πραγματικά η νίκη είναι κάτι περισσότερο από τρεις βαθμοί ή μια πρόκριση. Είναι το γόητρο, είναι η φανέλα. Χθες από το γήπεδο ο κόσμος που πλήρωσε από το υστέρημά του τα 10,15 ή 20 ευρώ, έφυγε ξενερωμένος, γιατί είδε ένα σύνολο παικτών που δεν είχε την ίδια θέληση και το πάθος της εξέδρας.
Σε ό,τι αφορά τα αγωνιστικά, δεν μπορεί να βρει κανείς κάποιον από όσους αγωνίστηκαν που να ξεχώρισε, αφού από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο υπήρχαν περισσότερες κακές παρά καλές στιγμές, οπότε μικρή σημασία έχει να πιάσουμε τον κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά. Έντεκα αλλαγές να μπορούσε να κάνει ο Γιώργος Κορακάκης, θα τις χρησιμοποιούσε όλες. Το πιο ουσιαστικό, άλλωστε, αυτή τη στιγμή είναι ο ίδιος ο προπονητής να καταλάβει τι έκανε ο ίδιος λάθος, τι πήγε γενικότερα λάθος και γιατί έλειψε το πάθος, γιατί ακόμα και αυτός ο παράγοντας εντοπίζεται στην ευθύνη ενός προπονητή. Αυτό που θα πρέπει να τον ανησυχεί πλην των ψυχικών ελλειμμάτων είναι η παντελής ανισορροπία, σε ένα ματς που η ομάδα του Βλάνταν Μιλόγεβιτς έδειχνε ώρες-ώρες να κάνει πλάκα…
Η προσοχή εστιάζεται στο ματς με την Κέρκυρα, ώστε με νίκη να έχει το δικαίωμα ο Ατρόμητος να λέει ότι στοχεύει στην πεντάδα. Ειδάλλως, οι στόχοι περιορίζονται μόνο στο Κύπελλο Ελλάδας και πουθενά αλλού, με τη φετινή μορφή που έχει πάρει η Super League.
Το σίγουρο είναι ένα… Με τέτοια εικόνα, όχι πεντάδα, αλλά θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα και με τη Λαμία. Άλλωστε, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη (Παναθηναϊκός, Πλατανιάς), παύει να είναι σύμπτωση.
Υ.Γ.: Πράγματι ο Ζαμάνης δεν έκανε τίποτα το επιλήψιμο. Ούτε χειρονομία έκανε, ούτε είπε κάτι το υβριστικό στη λήξη του αγώνα. Ωστόσο, σε τεταμένο κλίμα καλό είναι τέτοιου είδους ξεσπάσματα με σαφή αποδέκτη τον απογοητευμένο κόσμο, θα ήταν φρόνιμο να αποφεύγονται από οποιαδήποτε ομάδα, σε οποιαδήποτε έδρα.
Υ.Γ.: Το «Χαλκηδόνα» έχει πέραση, ωστόσο στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν πρέπει κανείς να μιλάει για σχοινί. Και επειδή η ποδοσφαιρική Ελλάδα είναι πολύ μικρή και όλοι γνωρίζονται με όλους, οι ιστορίες με τις «νέες» ομάδες και με τους φωτογραφικούς νόμους με σκοπό να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένες ΠΑΕ, από τους οποίους το Δημόσιο έχασε πολλά δισ. ευρώ δεν ξεχνιούνται και ούτε πρόκειται. Από τη συγχώνευση του 2005 το Δημόσιο δεν έχασε ούτε ευρώ…
