O πλανήτης διαθέτει αποθέματα 23 εκατ. κυβικών χιλιομέτρων νερού στο υπέδαφος του, σε βάθος έως δύο χιλιομέτρων. Αν το νερό αυτό βρισκόταν στην επιφάνεια της Γης, θα κάλυπτε όλη την ξηρά με ένα στρώμα νερού βάθους περίπου 180 μέτρων, ή θα αύξανε κατά 52 μέτρα τη στάθμη των θαλασσών.
Όμως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, με επικεφαλής τον υδρογεωλόγο Τομ Γκλίζον του καναδικού Πανεπιστημίου της Βικτόρια, το πολύ 6% από αυτό το υπόγειο νερό είναι προσβάσιμο και χρήσιμο στους ανθρώπους, καθώς βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια και ανανεώνει τα ύδατα των ποταμών και των λιμνών.
Σύμφωνα με την μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό γεωεπιστημών “Nature Geoscience”, ένα μέρος από τα υπόγεια ύδατα είναι πιο αλμυρά και από τα νερά των ωκεανών, ενώ άλλα περιέχουν πολλά επικίνδυνα διαλυμένα μέταλλα, όπως ουράνιο ή αρσενικό.
Τα υπόγεια ύδατα έχουν μια μεγάλη ποικιλία ηλικιών: μερικά είναι μόλις λίγων μηνών, ενώ άλλα εκατομμυρίων ετών. Μόνο τα 0,35 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα νερού έχουν ηλικία έως 50 ετών. Το περισσότερο σύγχρονο νερό βρίσκεται σε τροπικές και ορεινές περιοχές και το λιγότερο κάτω από τη Σαχάρα.
Το μεγαλύτερο μέρος του νερού – τουλάχιστον το 94% – βρίσκεται βαθιά και πρέπει να θεωρείται μη ανανεώσιμη πηγή. Πάντως, ακόμη και το υπόλοιπο 6%, που είναι πιο επιφανειακό και αξιοποιήσιμο, αν και συγκριτικά μικρό ποσοστό, αποτελεί ένα τεράστιο υδάτινο απόθεμα, αρκετές φορές μεγαλύτερο από όλα μαζί τα ποτάμια και τις λίμνες στην επιφάνεια της Γης.
Η μελέτη πάντως επισημαίνει, ότι πολλοί υδροφόροι ορίζοντες συνεχίζουν να κατεβαίνουν, και συνεπώς η διαχείριση πρέπει πάντα να γίνεται με βιώσιμο τρόπο, ώστε το νερό να μην καταναλώνεται ταχύτερα από ό,τι ανανεώνεται μέσω των βροχοπτώσεων.
