Η Τουρκία, η οποία παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο, καλεί τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει τα παράνομα τετελεσμένα της, ανέφερε από το βήμα της 77ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ο Ν. Αναστασιάδης, προσφωνώντας για τελευταία φορά υπό την ιδιότητα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο κ. Αναστασιάδης αναφέρθηκε εκτενώς στο Κυπριακό, τις ενέργειες της Τουρκίας σε Κύπρο και Ελλάδα, ενώ έκανε λόγο για φθίνουσα πορεία και σταδιακή απώλεια της αξιοπιστίας των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος έχει μετατραπεί όπως είπε σε αποθετήριο προβλημάτων.
Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε: «Ως αποτέλεσμα των ίδιων πολιτικών σκοπιμοτήτων, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, δυστυχώς, υιοθετεί μια στάση ίσων αποστάσεων, ακόμη και όταν έρχεται αντιμέτωπος με παραβίαση αποφάσεων, ψηφισμάτων και καθορισμένου πεδίου εφαρμογής και αρμοδιότητας που έχουν αναφερθεί σαφώς στη Γραμματεία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παίρνουν θάρρος τα κράτη που προβαίνουν σε παραβιάσεις, τα οποία όχι μόνο αγνοούν το Διεθνές Δίκαιο, αλλά δημιουργούν και νέα προηγούμενα εκτός του πλαισίου της νομιμότητας».
Ο κ. Αναστασιάδης τόνισε πως οι αναφορές του στην ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στη δομή και τον μηχανισμό εφαρμογής των αποφάσεων που λαμβάνονται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών δεν προκύπτει μόνο από την εκτίμησή του για άλλα διεθνή προβλήματα, αλλά και από αυτά που η Κύπρος εξακολουθεί να υφίσταται και να υποφέρει ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974.
«Με βαθιά απογοήτευση άκουσα τον Πρόεδρο Ερντογάν να ισχυρίζεται ότι, και παραθέτω επί λέξει: «Ως Τουρκία θέλουμε όλα τα ζητήματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να επιλυθούν στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο». Πόσο προκλητικό και ειρωνικό είναι για τον Τούρκο Πρόεδρο να προβάλλει έναν τέτοιο ισχυρισμό, όταν απειλεί να καταλάβει τα ελληνικά νησιά ή όταν διαπράττει χιλιάδες παραβιάσεις του εναέριου χώρου ενός κυρίαρχου και γειτονικού κράτους, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου; Πόσο πιο προκλητικό είναι να εκφράζεται η επιθυμία για επίλυση διαφορών «σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο», όταν ο ίδιος αρνείται να εφαρμόσει πολυάριθμα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για το κυπριακό πρόβλημα και δημιουργεί νέα τετελεσμένα; Ο κ. Ερντογάν πέρυσι ισχυρίστηκε ότι οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρωθούν στην επίτευξη μιας διευθέτησης που θα βασίζεται στις ούτω καλούμενες «πραγματικότητες επί του εδάφους», ενώ φέτος μίλησε για την ανάγκη όλοι να «δουν την αλήθεια» και ότι υπάρχουν «δύο χωριστά κράτη και δύο χωριστοί λαοί στο νησί σήμερα». Και αναρωτιέμαι, για ποια αλήθεια μιλάει;
1. Την αλήθεια ότι 37% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός κράτους μέλους της ΕΕ, παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή;
2. Την αλήθεια ότι μετά την τουρκική εισβολή του 1974 το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες;
3. Την αλήθεια ότι έχουν εμφυτεύσει εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους υπηκόους στις κατεχόμενες περιοχές, αλλάζοντας έτσι το δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού, μετατρέποντας τους Τουρκοκύπριους σε μειονότητα στις περιοχές που κατέχουν παράνομα;
4. Την αλήθεια ότι η Τουρκία έχει ιδρύσει μια παράνομη οντότητα στις κατεχόμενες περιοχές, η οποία βρίσκεται υπό τον απόλυτο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό της έλεγχο; Μια παράνομη οντότητα που περιγράφεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως «υποτελής τοπική διοίκηση» της Τουρκίας;
5. Την αλήθεια ότι η Τουρκία προσπαθεί να εξισώσει το κράτος, τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία με την παράνομη αποσχιστική οντότητα;
6. Την αλήθεια ότι η πιο πάνω διακήρυξη της υποτιθέμενης απόσχισης έχει καταδικαστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας και θεωρήθηκε νομικά άκυρη;
7. Την αλήθεια ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας ζήτησε την ανάκλησή της και από όλα τα κράτη και τη διεθνή κοινότητα στο σύνολό της, να μην την αποδεχθεί ή να την υποβοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο;
8. Την αλήθεια ότι προσπαθούν να αλλάξουν το καθεστώς της περιφραγμένης πόλης της Αμμοχώστου, σε αντίθεση με τα ψηφίσματα 550 και 789 του Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών;
9. Την αλήθεια ότι η Τουρκία υιοθετεί τη δική της αυθαίρετη ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου, που μειώνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου κατά 44%, εις βάρος τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων, σε αντίθεση με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας;
Όπως έχω επισημάνει προηγουμένως, όταν αποφάσεις ή ψηφίσματα που βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο δεν πρόκειται να εφαρμοστούν ή να επιβληθούν, τότε αυτό, δικαίως, θα μπορούσε να εκληφθεί ως ενθάρρυνση ή ακόμη και επιβράβευση της αυθαιρεσίας.
Σε αυτό ακριβώς γινόμαστε μάρτυρες σήμερα με το κυπριακό πρόβλημα. Η Τουρκία, η οποία παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο, καλεί τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει τα παράνομα τετελεσμένα της. Δυστυχώς, αυτός ήταν ο μακροχρόνιος στόχος της Τουρκίας, από το 1956. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, παρά τους ιστορικούς συμβιβασμούς από μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς, όλες οι προσπάθειες για την επίτευξη λύσης στο κυπριακό πρόβλημα απέτυχαν ως αποτέλεσμα της αδιάλλακτης στάσης και των παράλογων απαιτήσεων της Τουρκίας».
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρθηκε στις προσπάθειες επανέναρξης των διαπραγματεύσεων, οι οποίες παρά το ότι ξεκίνησαν αισιόδοξα, κατέληξαν στην υπονομευτική στάση της Τουρκίας, όπως είπε, για λύση δύο κρατών. Ενώ μίλησε και για την απόρριψη των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που πρότεινε στην Τουρκοκυπριακή πλευρά.
Και κατέληξε: «Με βάση τα πιο πάνω, είναι πιστεύω σαφές ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα έχει καταβάλει και θα συνεχίσει να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για επανέναρξη των συνομιλιών, με στόχο την επίτευξη λύσης βασισμένης στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Και όπως έχω τονίσει, ο μόνος τρόπος για να υπάρξει επίλυση διενέξεων και για επικράτηση της ειρήνης δεν είναι άλλος από την αταλάντευτη προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όχι όμως αυθαίρετα ερμηνευμένα από αυτούς που επιδιώκουν να συγκαλύψουν τις βλέψεις τους για αναθεωρητισμό.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς θητείας μου, μπορεί να μην ευτύχησα να δω αυτό που η μεγάλη πλειοψηφία θα επιθυμούσε: τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του διεθνούς Οργανισμού, την επίλυση διεθνών διενέξεων και την αντιμετώπιση προκλήσεων που επηρεάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, όπως η πείνα, η φτώχεια και η κλιματική αλλαγή. Μπορεί να μην ευτύχησα να δω την πατρίδα μου επανενωμένη, με τους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μου να ζουν σε συνθήκες ειρήνης, ευημερίας και σταθερότητας. Ελπίζω όμως ειλικρινά πως στη διάρκεια της ζωής μου θα μπορέσω να δω ένα καλύτερο και πιο σταθερό μέλλον για την ανθρωπότητα».
