Με τα έσοδα από πωλήσεις άλμπουμ να πέφτουν, οι δισκογραφικές δεν πληρώνουν τον “αέρα” που έδιναν παλαιότερα σε συνθέτες και στιχουργούς.
Με τα έσοδα από πωλήσεις άλμπουμ να πέφτουν, οι δισκογραφικές δεν πληρώνουν τον “αέρα” που έδιναν παλαιότερα συνθέτες και στιχουργούς.
Ως εκ τούτου, τα δικαιώματα από την ΑΕΠΙ είναι το σημαντικότερο έσοδο για τους περισσότερους δημιουργούς, και αυτό τους κάνει πλέον να βλέπουν πιο προσεκτικά τη σχέση με τον οργανισμό.
Αυτό που φαίνεται να προβληματίζει αρκετούς είναι το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό το οποίο ο οργανισμός φαίνεται να κρατάει – τουλάχιστον 37.5% είναι το μερίδιο που κρατά η ΑΕΠΙ για τις υπηρεσίες που παρέχει.
Εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο φαίνεται υψηλό, ιδιαίτερα σε σχέση με τον υψηλό τζίρο της ΑΕΠΙ ο οποίος ξεπερνά τα 16 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Όμως αν κανείς αναλογιστεί ότι οι περισσότερες εισπράξεις γίνονται με μεγάλη καθυστέρηση, και το ότι για να λειτουργήσει ένας τέτοιος οργανισμός σε ολόκληρη την Ελλάδα απαιτείται μια εκτενής ανθρώπινη οργάνωση, και πολλοί νομικοί, γρήγορα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα περιθώρια να πέσει ένα τέτοιο ποσοστό δεν είναι πολλά.
Το σημαντικότερο ζήτημα είναι τα μεγάλα αδιάθετα ποσά δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που έχει η ΑΕΠΙ στα χέρια της.
Όπως και στο εξωτερικό, έτσι και στην Ελλάδα ο οργανισμός οφείλει να προχωρήσει σε μια διαφημιστική εκστρατεία ενημέρωσης ώστε περισσότεροι δημιουργοί να έρθουν σε επαφή με την ΑΕΠΙ και να εισπράξουν το μερίδιο που τους αναλογεί.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι σημαντικοί στο μέτωπο των δικαιωμάτων και για ένα ακόμα λόγο. Ξεκινώντας από τη Μεγάλη Βρετανία με την PRS, οι εισπρακτικοί οργανισμοί είναι αποφασισμένοι να ανατρέψουν το καθεστώς της μη καταβολής δικαιωμάτων για τη χρήση μουσικής σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, αλλά και σε χώρους κοινωνικών δραστηριοτήτων (π.χ. ΚΑΠΗ).
Με αδύναμα επιχειρήματα η PRS κατάφερε να αλλάξει τελείως κάτι το οποίο όλοι θεωρούσαν δεδομένο και απόλυτα λογικό. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο γρήγορα οι τοπικοί εισπρακτικοί οργανισμοί θα προσπαθήσουν να ανατρέψουν την ελληνική νομοθεσία και να βάλουν χέρι στα λιγοστά χρήματα που κατευθύνονται στους φορείς αυτούς.
Η αναστάτωση δεν τελειώνει εκεί, καθώς από ό,τι φαίνεται η αγγλική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη όχι απλά να προστατεύσει, αλλά να θωρακίσει το χώρο της μουσικής που θεωρεί βασική εξαγωγική βιομηχανία της. Ως εκ τούτου ξεκινώντας από το 2011, νέες ταρίφες θα επιβληθούν και στις ζωντανές παραστάσεις μουσικής. Ενώ μέχρι σήμερα ένα ποσοστό 3% από τις εισπράξεις εισιτηρίων αντιστοιχούσε στους οργανισμούς δικαιωμάτων, έχει δοθεί το πράσινο φως ώστε αυτά πλέον να τριπλασιαστούν και να φτάσουν ακόμα και το 10%.
Αυτό θα προκαλέσει αλυσιδωτές αυξήσεις σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, και πολλοί διοργανωτές θα επανεξετάσουν τη βιωσιμότητα τέτοιων δραστηριοτήτων.
Κολλημένο στην Ευρώπη παραμένει το Spotify, καθώς οι πολυεθνικές ανησυχούν για την εφαρμογή του μοντέλου του στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Με δεδομένο ότι η Αμερική διαθέτει μια “υγιή” ψηφιακή αγορά, την οποία όμως καταδυναστεύει η Apple, ανησυχούν μήπως η ύπαρξη ενός μοντέλου δωρεάν ακρόασης μουσικής θα υπονομεύσει τις προσπάθειες να εκπαιδευτεί το κοινό στο να πληρώνει για τη μουσική που ακούει.
Το ρίσκο για τις δισκογραφικές είναι τόσο μεγάλο, που ζητούν δεκάδες εκατομμύρια δολλάρια ως ελάχιστη καταβολή εκ μέρους του Spotify, για να το αφήσουν να πειραματιστεί στη μεγαλύτερη αγορά του πλανήτη.
