Για όποιον δεν καταλαβαίνει την κατάσταση, ο Ατρόμητος δεν έχει το όνομα των «μεγάλων», αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους ως «μεγάλος» και από τους διαιτητές ως «μικρός»
Τι θύμισε ο χθεσινός Ατρόμητος του πρώτου εικοσαλέπτου; Απλά παραθέτουμε κάποια χαρακτηριστικά… Καμία αμυντική συγκέντρωση, καμία ένταση, μία εικόνα παικτών που θα κέρδιζαν απλά επειδή κατέβηκαν οι φανέλες και λίγο με τον κόσμο, λίγο με την έδρα, θα ερχόταν το θετικό αποτέλεσμα.
Τι έγινε σε αυτό το εικοσάλεπτο; Μέσα στο πρώτο πεντάλεπτο ο ΠΑΣ έβγαλε δύο ευκαιρίες, ένα γκολ, έχασε και ένα πέναλτι και ο Κριζμάν φαινόταν σαν τον Γ-κριζμάν. Ευτυχώς υπήρχε στο παιχνίδι και ο Θεοδωράκης που κράτησε το σκορ στο επίπεδο του 1-0. Έπρεπε, λοιπόν, ο ΠΑΣ Γιάννινα να δημιουργήσει σε ένα 20λεπτο, όσες τελικές είχε δημιουργήσει σε σύνολο 4 παιχνιδιών στο πρωτάθλημα για να ξυπνήσει ο Ατρόμητος και να θυμίσει Ατρόμητο.
Αλλά, παίζοντας με αλλαγές, με μία ενδεκάδα χωρίς χημεία και με αρκετούς από τους αναπληρωματικούς να μην εκμεταλλεύονται την ευκαιρία τους, έχοντας κακή απόδοση, ήρθε και το 2-0. Βέβαια, για να μην ρίχνουμε το φταίξιμο μόνο εκεί, όπως οι αμυντικοί πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους, έτσι και οι επιθετικοί πρέπει να τη βάζουν μέσα. Αυτά που χάθηκαν, δηλαδή, ειδικά από τον Μούγιακιτς και τον Κωτσόπουλο δεν γίνεται να χάνονται σε τέτοια ματς. Αυτοί δεν τα έβαλαν, ο Ξύδας τα έβαλε και μετά… αντίο ζωή.
Στο β’ ημίχρονο σαφώς ο Ατρόμητος επιτέθηκε, έκανε ευκαιρίες, κόντρα σε έναν ΠΑΣ που έπαιζε δικαιολογημένα με 10 παίκτες, αλλά ακόμα κι έτσι δεν είναι εύκολο να πετυχαίνεις δύο γκολ κόντρα σε μία τέτοια άμυνα και κόντρα σε έναν τερματοφύλακα, που πέρα από ταλαντούχος, φάνηκε ότι χθες είχε και ρέντα.
Θέλετε να βάλουμε και διαιτησία στην κουβέντα; Σαφώς… Δεν δίνεται ΠΕΝΑΛΤΑΡΑ στο δεύτερο ημίχρονο! Έχω άποψη μόνο για το ένα που ζητά ο Ατρόμητος, στο οποίο δεν χρειάζομαι ριπλέι για να δω ότι αμυντικός του ΠΑΣ έχει αγκαλιάσει παίκτη των γηπεδούχων και με το οποίο ο Ατρόμητος μπορούσε να κάνει το 2-2. Ωστόσο, συγγνώμη κιόλας, πρώτα θα κοιτάξω τι δεν πήγε καλά χθες για τον Νταμίρ Κάναντι και τους παίκτες του και μετά όλα τα υπόλοιπα.
Ακόμα και σε μία ήττα μπορούν να προκύψουν θετικά συμπεράσματα και θα τολμήσω να πω ότι το χθεσινό μπορεί να κάνει πολύ καλό εντός της ομάδας, πρώτα από όλα στη νοοτροπία της. Για όποιον δεν καταλαβαίνει την κατάσταση, ο Ατρόμητος δεν έχει το όνομα των «μεγάλων», αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους ως «μεγάλος» και από τους διαιτητές ως «μικρός». Οπότε, αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες του Νταμίρ Κάναντι πρέπει από το πρώτο λεπτό, ειδικά εντός έδρας, που οι άμυνες είναι με δύο ζώνες να μπαίνουν με το «μαχαίρι στα δόντια», καταβάλλοντας διπλή προσπάθεια.
Το αν ο Νταμίρ Κάναντι και οι ποδοσφαιριστές του έχουν μπει στο… νόημα θα φανεί στο ματς με τον Λεβαδειακό. Εκεί θα φανούν πολλά και είναι η τελευταία ευκαιρία για τους ίδιους να απαντήσουν σε όσους υποτιμούν τους 10 βαθμούς σε 4 ματς, λέγοντας ότι (πράγματι) ο Ατρόμητος είχε βατό πρόγραμμα. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι η ίδια δυναμική της ομάδας έχει καταφέρει να θεωρεί ματς όπως με την Ξάνθη, Λαμία, ΑΕΛ που εύκολα ή δύσκολα θα έρθει το τρίποντο.
Βέβαια, σε ό,τι αφορά το θεσμό του Κυπέλλο, ο Ατρόμητος δυσκολεύει πολύ τη ζωή του, τόσο για την πρόκριση, αφού υπάρχει ο Ηρακλής στον όμιλο που περιπλέκει πολύ το πράγμα, όσο και για τη συνέχεια, αφού οι Περιστεριώτες θα πέσουν με κάποιον 1ο από τους υπόλοιπους ομίλους.
Όλα στην ώρα τους, προς το παρόν, ο Ατρόμητος ετοιμάζεται για Λιβαδειά, έχοντας στο πλάι του τον κόσμο.
Υ.Γ.: Ευχάριστο νέο για την ομάδα του Περιστερίου, η σοβαρότητα και η αγωνιστική άνοδος του Μπρούνο. Πολλά έχουν ειπωθεί, πολύ έχει χλευαστεί και έως ένα σημείο φταίει και ο ίδιος, αλλά σε μια περίοδο που έχουν τραυματιστεί δύο παίκτες που παίζουν στα άκρα, η παρουσία του είναι πολύ ευχάριστο μαντάτο.
