Άραγε πόσο αληθινό και κοντινό στην πραγματικότητα είναι το σκίτσο και πόσα παιδιά στο Περιστέρι αντικατοπτρίζει;
Είναι πραγματικά λυπηρό να ξέρεις ότι πολλά παιδιά γύρω μας, στις γειτονιές της πόλης δεν έχουν ακόμα και τα πιο απαραίτητα αγαθά και εφόδια για να μεγαλώσουν.
Πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι η δωρεάν παιδεία είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη της χώρας και σήμερα λόγω της πανδημίας και της καραντίνας δυστυχώς αφαιρείται από εκατοντάδες παιδιά.
Ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα για το Περιστέρι αλλά και γενικότερα την Ελλάδα;
Σχολεία με ελάχιστο και παλιό τεχνολογικό εξοπλισμό.
Οικογένειες χωρίς υπολογιστές.
Σπίτια χωρίς internet.
Πολυμελείς οικογένειες χωρίς τον απαιτούμενο εξοπλισμό.
Σε αρκετές περιπτώσεις οικογένειες χωρίς καν τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους.
Και αναρωτιέται κανείς πως υπάρχει η πεποίθηση ότι η τηλεκπαίδευση πραγματοποιείται χωρίς κανένα πρόβλημα.
Μάλλον αυτό προκύπτει από την εικόνα της πλειοψηφίας και όχι της μειοψηφίας που ανήκει σε κάποια από τις παραπάνω περιπτώσεις.
Οπότε επιστρέφουμε στο εξής συμπέρασμα, ότι τελικά η παιδεία δεν είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα για το παιδί.
Και όσες προσπάθειες κι αν γίνονται από την κοινωνία και τους ανθρώπους της ώστε να μπορέσουν και οι οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στην τηλεκπαίδευση υπάρχουν ακόμα παιδιά που δεν έχουν παρακολουθήσει λεπτό από τα μαθήματα.
Φτάνοντας λοιπόν στο δια ταύτα θα πρέπει οι πηγές εξουσίας αυτής της χώρας, Κυβέρνηση, Περιφέρειες και Δήμοι να δράσουν άμεσα και να ενισχύσουν αυτά τα παιδιά που έχουν και αυτά δικαίωμα στο όνειρο της γνώσης.
Πρέπει να διασφαλίσουν την πλήρη και ισότιμη πρόσβαση όλων των μαθητών στη σύγχρονη και ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Διότι αν δεν το κάνουν, αυτοί θα είναι οι υπαίτιοι για την μείωση του κοινωνικού και μαθησιακού επιπέδου της επόμενης μέρας.
Και φανταστείτε πόσο απογοητευτική θα είναι αυτή η επόμενη μέρα αν εκατοντάδες παιδιά δεν έχουν έστω την ελάχιστη μόρφωση που αξίζουν.
