Η νίκη του Βλάντιμιρ Πούτιν στις προεδρικές εκλογές της Κυριακής στη Ρωσία είναι αδιαμφισβήτητη. Με ποσοστό άνω του 76% σημείωσε την καλύτερη εκλογική επίδοση της πολιτικής καριέρας του, χωρίς βέβαια ουσιαστικούς αντιπάλους.
Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών δεν χωρεί καμία αμφισβήτηση. Ο Πούτιν αναδείχθηκε για τέταρτη φορά στον προεδρικό θώκο για τα επόμενα έξι χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2024.
Σύμφωνα με την εκλογική επιτροπή η καταμέτρηση έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, αν και ήδη η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όπως εκτιμούν διεθνείς παρατηρητές αλλά και οι αντίπαλοί του, οι οποίοι σημείωσαν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά.
Σε κάθε περίπτωση, η τέταρτη νίκη του σε προεδρικές εκλογές θεωρείται ρεκόρ στη μετασοβιετική Ρωσία. Μετά τον Στάλιν, ο Πούτιν θεωρείται μάλιστα ο μακροβιότερος Σοβιετικός ή Ρώσος πολιτικός ηγέτης. «Βλέπω σε αυτό το αποτέλεσμα την αυτοπεποίθηση και την ελπίδα στου λαούς μας», δήλωσε ο ίδιος χαρακτηριστικά από την Κόκκινη Πλατεία μπροστά στο συγκεντρωμένο πλήθος.
Πώς ένας κατάσκοπος ανήλθε και παρέμεινε στην εξουσία
Ήδη από τη Δευτέρα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία αναλύουν την επανεκλογή του Ρώσου προέδρου, αλλά και το «φαινόμενο Πούτιν». Ο Πούτιν παρουσιάζεται ως ο άνθρωπος που άλλαξε την εικόνα της μετασοβιετικής Ρωσίας στον κόσμο, ως ένας άνθρωπος που ανήλθε στην εξουσία κάνοντας υπολογισμένα βήματα σε όλη του τη ζωή αλλά και ως ο ηγέτης, οι πρακτικές του οποίου στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκαλούν ανησυχία.
Γεννήθηκε το 1952 στην Αγία Πετρούπολη. Μετά τις σπουδές του στη Νομική έγινε πράκτορας της KGB, των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και τοποθετήθηκε στη Δρέσδη της Ανατολικής Γερμανίας, εκτελώντας παράλληλα χρέη μεταφραστή. Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, ενώ σταδιακά άρχισε να ανέρχεται στους ρωσικούς πολιτικούς κύκλους. Το 1990, ενώ ακόμη εργαζόταν στον δήμο της Αγίας Πετρούπολης, ενεπλάκη σε οικονομικό σκάνδαλο, από το οποίο δεν προέκυψε η ενοχή του κι έτσι παρέμεινε στο πόστο του μέχρι το 1996, φροντίζοντας παράλληλα να κάνει πολιτικές επαφές. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο Πούτιν χρησιμοποίησε το δίκτυο επαφών του για την πολιτική του καριέρα. Το 1997 ο Μπόρις Γέλτσιν τον έχρισε επιτελάρχη του και το 1998 αναδείχθηκε επικεφαλής της FSB, διαδόχου της KGB. Στη συνέχεια διορίστηκε από τον Γέλτσιν πρωθυπουργός της Ρωσίας.
Έμπιστος του Γέλτσιν
Μετά την απρόσμενη παραίτηση του Μπόρις Γέλτσιν το 1999, ο δρόμος για την προεδρία ήταν ανοιχτός για τον Βλάντιμιρ Πούτιν. Τον Μάρτιο του 2000 εξελέξη πρόεδρος της Ρωσίας με ποσοστό 53%, χάρη στην εικόνα πολιτικής ισχύος και σιγουριάς που απέπνεε σε αντίθεση με τους αντιπάλους. Κι όλα αυτά σε μια Ρωσία που βρισκόταν ακόμη σε ένα μετασοβιετικό χάος.
Τα επόμενα χρόνια ο Πούτιν ταυτίστηκε με την οικοκομική ανάκαμψη της Ρωσίας. Ήταν ο άνθρωπος που ξαναγέννησε τη Ρωσία μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Έμεινε στην προεδρία μέχρι το 2008, όταν λόγω συνταγματικής απαγόρευσης, δεν μπορούσε να ξαναβάλει υποψηφιότητα. Ανέλαβε έτσι τη θέση του πρωθυπουργού, ενώ την προεδρία ανέλαβε ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Μετά από συνταγματική αναθεώρηση, εξελέγη όμως και πάλι πρόεδρος της Ρωσίας το 2012, με τον Μεντβέντεφ να υποχωρεί στην πρωθυπουργία.
Στο μεταξύ όλα αυτά τα χρόνια έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησής του, για τη σχέση με τη ρωσική διαπλοκή, για τις αμφιλεγόμενες κινήσεις του στη διεθνή πολιτική σκακιέρα αλλά και στο πεδίο των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ. Ωστόσο «η πολιτική μηχανή» που ακούει στο όνομα Πούτιν δείχνει να είναι ασταμάτητη και το μόνο σίγουρο προς το παρόν είναι ότι ο Πούτιν θα κυβερνά τη Ρωσία τουλάχιστον ως το 2024.
