Μην περιμένετε σήμερα κάποιες βαθυστόχαστες τακτικές αναλύσεις. Μην περιμένετε να μιλήσουμε για τα τρεξίματα του Μάντσον. Μην περιμένετε να μιλήσουμε για τον Νταμίρ Κάναντι, που σε ακόμα ένα ματς πήρε την ταυτότητα του συναδέλφου του στον απέναντι πάγκο, ούτε για το πότε θα αποφασίσει ο Γιαννιώτης να δεχθεί γκολ, ούτε για τον «μάγο» Ουάρντα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλύτερα να μιλά και κάποιος που το έχει ζήσει δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο. Αν διαβάσετε το σχετικό άρθρο του Αποστόλη Λάμπου στο novasports.gr, θα καταλάβετε πολλά περισσότερα απ’ ό,τι να τα έγραφα εγώ. Μιλάμε για ένα άτομο που πραγματικά, όταν μεταφέρει το ρεπορτάζ που βλέπει εκείνη την ώρα, κάνει τη δική μας δουλειά πολύ πιο εύκολη, μεταφέροντας πληροφορίες… to the point.
Μην περιμένετε ούτε καν ανάλυση για τη νίκη μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης» κόντρα σε μια ομάδα με εικοσαπλάσιο μπάτζετ συγκριτικά με αυτό του Ατρόμητου, την οποία ανάγκασε ο Ατρόμητος μετά το τέλος του ματς να ψάχνει άλλοθι στη διαιτησία. Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους, που στο περσινό ματς του Περιστερίου, για τα όργια του Δελφάκη και του Κουρέντα, μιλούσαν για οριακές φάσεις.
Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη σε μία φωτογραφία, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό όλων των φίλων της ομάδας και αυτή τη στιγμή, απλά μετρούν αντίστροφα για το ματς κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης στις 14/10, ώστε να υποστηρίξουν τη φετινή προσπάθειας μιας νέας ομάδας. Ομάδας; Γράψτε λάθος… Παρέας καλύτερα ή όπως είπε 5-6 φορές σε συνέντευξή του ο «ατίθασος», ο «εκκεντρικός», το «παλιόπαιδο», Αμρ Ουάρντα, οικογένειας.
Μιλάμε για το «κλικ» με τον Κυριάκο Κιβρακίδη να φιλά το «αστέρι», έχοντας στο αριστερό του μπράτσο το περιβραχιόνιο.
Κυριάκο –και συγγνώμη για το θάρρος- ίσως ακόμα δεν έχεις καταλάβει ότι από το 60’ της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό έχεις μπει στα βιβλία της νεότερης ιστορίας του Ατρόμητου και φυσικά δεν μιλάμε για αυτό καθ’ αυτό το γκολ, αλλά για τη γενικότερη στάση σου από τις 30 Ιανουαρίου του 2014 μέχρι και σήμερα.
Κυριάκο, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκες κατά τη διάρκεια των πρώτων δύσκολων μηνών, που έπρεπε να υπομένεις μια πολύ δύσκολη διαδικασία, αυτή των καθημερινών αποδείξεων στην προπόνηση και του πάγκου. Ναι, ήσουν ένα παιδί που ήρθες από τον Αιγινιακό και ελάχιστοι σε ήξεραν, αλλά το παιχνίδι είναι παιχνίδι, είσαι ποδοσφαιριστής και ήθελες να παίζεις. Το μόνο που έκανες ήταν να δουλεύεις.
Ξεχώρισες από τα πρώτα 6’ που φόρεσες τα κυανόλευκα. Ήταν η πρώτη σου συμμετοχή στις 9 Μαρτίου του 2014, όταν σε ένα 4-0 επί του Πανιωνίου στο Περιστέρι, αντικατέστησες τον Μπρίτο. Πού να φανταζόσουν ότι το περιβραχιόνιο θα περνούσε τρία χρόνια αργότερα στο δικό σου μπράτσο και θα σκόραρες σε μια τέτοια νίκη; Όλοι μιλούσαν για ένα «τούρμπο» στη δεξιά πλευρά. Ναι, από τα πρώτα 6’.
Τελικά, Κυριάκο, όλα άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους από τις 10 Νοεμβρίου του 2014, όταν με τον Σα Πίντο έπαιξες το πρώτο σου ενενηντάλεπτο σε μια άλλη νίκη με τέσσερα γκολ, αυτή με τον Αστέρα Τρίπολης (4-3). Ήταν εκείνο το ματς με τη φανταστική κεφαλιά του Ναπολεόνι. Μάλλον από εκεί ξεσήκωσες και τη χθεσινή δική σου γκολάρα.
Σε λίγο καιρό σε έμαθε όλη η Super League. Σε έμαθε λίγο πιο γρήγορα από ό,τι θα πήγαινες με ποδήλατο, όπως δηλαδή πήγαινες κάθε μέρα στην προπόνηση. Σε έμαθε μέχρι και ο Παναθηναϊκός.
Όλοι σε θεωρούσαν κλεισμένο, παίκτη του Παναθηναϊκού πριν καν συμφωνήσουν οι δύο ομάδες. Ήσουν έτοιμος για το βήμα παραπάνω. Ωστόσο, αυτή η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ. Και ξέρεις τι εκτίμησε ο κόσμος τότε; Ποτέ δεν πίεσες, ποτέ δεν εκβίασες να φύγεις ως ελεύθερος. Αντίθετα, επιβραβεύθηκες και συμφώνησες να υπογράψεις νέο συμβόλαιο.
Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να φέρει ο χρόνος. Μπορεί τον Ιανουάριο να «σκάσει» μια πρόταση και να αποχωρήσεις. Μπορεί αν ήσουν ο Κιβρακίδης του Παναθηναϊκού ή της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ να είχες ήδη 10-15 συμμετοχές στην Εθνική. Το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα άλλωστε. Είναι η μοίρα των «μικρών» ομάδων αυτή. Ωστόσο, αν και όποτε γίνει αυτό το βήμα παραπάνω, θα έχεις φύγει με το κεφάλι ψηλά. Τόσο ψηλά, που όσο ύψος σου λείπει σε αυτά τα 170 εκατοστά του κορμιού, τα ρεφάρεις σε καρδιά και… cohones.
Χθες το απόγευμα στο Φάληρο, δεν έγινες σκόρερ σε μια νίκη. Έγινες πρωταγωνιστής σε μία εικόνα, που κανένας φίλος, φίλαθλος, οπαδός του Ατρόμητου δεν πρόκειται να ξεχάσει, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Φαντάζομαι ότι ήδη το επόμενο graffity πρέπει να ετοιμάζεται σε μια γωνιά του προπονητικού.
Γκολ με κεφαλιά, εσύ ο 1 και 70, με περιβραχιόνιο που φορούσαν οι Σφακιανάκης, Νάστος, Σκόνδρας (ονόματα που είπες πολύ πρόχειρα) στη νίκη του Ατρόμητου μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού με 0-1.
Κυριάκο Κιβρακίδη, είσαι ένας ευλογημένος άνθρωπος…
