Εν μέσω αντιθέσεων, κινήσεων τακτικής και διαρκών αλλαγών γραμμής προχωράει η ΕΕ στη διαμόρφωση της τελικής απόφασης για το ελληνικό χρέος στις 24 Ιουνίου.
Εν μέσω αντιθέσεων, κινήσεων τακτικής και διαρκών αλλαγών γραμμής προχωράει η ΕΕ στη διαμόρφωση της τελικής απόφασης για το ελληνικό χρέος στις 24 Ιουνίου.
Όπως δημοσιεύει η Ελευθεροτυπία, οι απόψεις που εκφέρονται οδηγούν σε διαφορετικά μονοπάτια και σχηματίζουν ένα «πολύχρωμο» μωσαϊκό και ενόψει της κρίσιμης συνόδου κορυφής της ΕΕ στις 24 Ιουνίου.
Οι Γερμανοί έχοντας αλλάξει στάση άλλη μία φορά, μόλις στις αρχές της εβδομάδας αποδέχθηκε ότι η λύση είναι η παροχή επιπλέον βοήθειας. Εν μέσω αντιδράσεων από τους φορολογούμενους (που φοβούνται ότι η Ελλάδα θα ζητάει συνεχώς νέα δάνεια), η Γερμανία μέχρι πρότινος επέμενε ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση χρέους, με τον ιδιωτικό τομέα να αναλαμβάνει μέρος του κόστους.
Η Γαλλία είναι εναντίον της αναδιάρθρωσης, όπως τόνισε και η ίδια η υπουργός Οικονομικών της χώρας Κριστίν Λαγκάρντ, και υπέρ της επιπλέον παροχής βοήθειας στην Ελλάδα. Η θέση εναντίον της αναδιάρθρωσης έχει να κάνει και με το γεγονός ότι οι γαλλικές τράπεζες είναι οι πιο εκτεθειμένες στο ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος (περίπου 75 δισ. ευρώ) αλλά και με την ανησυχία ότι μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα άνοιγε τους «ασκούς του Αιόλου» στην ευρωζώνη.
Κοντά στις γαλλικές θέσεις και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με τον Τρισέ (ο οποίος πρότεινε υπουργείο Οικονομικών της ΕΕ) να αποκλείει την αναδιάρθρωση με σκληρές δηλώσεις τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα ενεργοποιούσε τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS), θα οδηγούσε θα οδηγούσε σε τεράστια αναστάτωση το τραπεζικό σύστημα και θα αύξανε την πίεση στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης.
Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία
Οι τρεις χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα (Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία) προσπαθούν να διαχωρίσουν τη θέση τους με την «ελληνική περίπτωση».
Η Πορτογαλία τονίζει ότι δεν έχει πρόβλημα χρέους αλλά ελλείμματος και πως τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί έδιωξαν τη σκιά της χρεωκοπίας από τη χώρα. Η Ιρλανδία, εξάλλου, σημειώνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά της ήταν οι τράπεζες και πλέον το έλυσε, ενώ η Ισπανία αρνείται κάθε συσχέτιση με την Ελλάδα και υποστηρίζει ότι τα προβλήματα της σχετίζονται με τις τοπικές τράπεζες και αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως με τα μέτρα που ελήφθησαν.
Οι «δύσκολες» χώρες
Η πιο σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα έρχεται από τις Ολλανδία και Φιλανδία. Και στις δύο χώρες υπάρχει έντονη κοινωνική αντίδραση να δοθούν και άλλα χρήματα στις χώρες του Νότου.
Αρνητική διάθεση υπάρχει και στη Σλοβακία, η οποία πέρυσι το καλοκαίρι απέρριψε την πρόταση για καταβολή 816 εκατομμυρίων ευρώ στη χώρα μας.
Οι οπαδοί της δραχμής και το ευρωομόλογο
Αν και με εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, δεν είναι λίγες οι φωνές που ζητούν επιστροφή της χώρας στη δραχμή.
Βρετανοί οικονομολόγοι, Γερμανοί συντηρητικοί, πολιτικοί, αναλυτές και αριστεροί διανοούμενοι αλλά και κύκλοι στις Βρυξέλλες έχουν ως κοινή συνισταμένη την πεποίθηση ότι τα μέτρα που επιβάλλονται δε θα έχουν αποτέλεσμα και θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και να επιστρέψει στο δικό της νόμισμα ώστε να κερδίσει ανταγωνιστικότητα. Τονίζουν, μάλιστα, ότι ύστερα από χρόνια, όταν και η οικονομία της θα έχει ορθοποδήσει, μπορεί να επανέλθει.
Η ιδέα του ευρωομολόγου, τέλος, δεν τίθεται με την ίδια ένταση όπως πριν από κάποιους μήνες αλλά εξακολουθεί να υπάρχει. Η πρόταση έπεσε ξανά στο τραπέζι από τον Βέλγο υπουργό Οικονομικών, Ντ. Ρέιντερς. Παλαιότερα, είχαν ταχθεί υπέρ με κοινό τους άρθρο και ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν κλοντ Γιούνκερ, και ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, Τζ. Τρεμόντι.
