Τι κρύβεται πίσω από το facebook; Μια αποθήκη όπου φυλάσσεται ένας τεράστιος αριθμός δεδομένων κι ας πιστεύουν οι χρήστες ότι έχουν διαγράψει πολλά από αυτά.
Τι κρύβεται πίσω από το facebook;
Μια αποθήκη όπου φυλάσσεται ένας τεράστιος αριθμός δεδομένων κι ας πιστεύουν οι χρήστες ότι έχουν διαγράψει πολλά από αυτά.
Από το πλήθος των 443 εκατομμυρίων ανθρώπων που δικτυώνονται κάθε μέρα στο facebook υπάρχουν και κάποιοι που πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα. Ενας από αυτούς είναι ο Τζέιμς Σίλβερ, βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας που αποφάσισε να απενεργοποιήσει τον λογαριασμό του στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν ήταν μόνο ότι δεν έβρισκε κανένα νόημα σε πληροφορίες του τύπου «ο Μπομπ και η Σοφία σχολίασαν τη φωτογραφία του Μαρκ από το ριγιούνιον της τάξης του ’94» και τα «like» που συνόδευαν το ενσταντανέ.
Αυτό που τον ενοχλούσε, επίσης, ήταν η σκέψη ότι όλα αυτά τα στοιχεία συγκεντρώνονται κάπου στον κυβερνοχώρο.
«Φεύγοντας από το facebook είναι σαν να εγκαταλείπεις μια θρησκευτική κοινότητα» γράφει ο Σίλβερ στην εφημερίδα «Ομπζέρβερ».
«Μπορείς να φύγεις αλλά δεν είσαι ποτέ πραγματικά ελεύθερος. Ναι, ο λογαριασμός μου έχει απενεργοποιηθεί, όμως τα προσωπικά μου στοιχεία, οι φίλοι, τα “likes” φυλάσσονται στη ναφθαλίνη σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο».
Ο Τζέιμς Σίλβερ θα ανακουφιζόταν μάλλον στη σκέψη ότι οι υπεύθυνοι του facebook δεσμεύθηκαν προ ημερών να δώσουν περισσότερες πληροφορίες για τα δεδομένα που έχει συγκεντρώσει από εκατομμύρια χρήστες. Το facebook είχε συμφωνήσει από τον περασμένο Δεκέμβριο να λάβει μέτρα διαφύλαξης της ιδιωτικότητας των χρηστών του εκτός Βόρειας Αμερικής έπειτα από μια έρευνα διάρκειας τριών μηνών που πραγματοποιήθηκε από ένα ιρλανδικό ινστιτούτο, το οποίο διαπίστωσε έλλειψη διαφάνειας και μια σύνθετη πολιτική στο θέμα της προστασίας της ιδιωτικότητας που περισσότερο συσκοτίζει παρά φωτίζει τις πραγματικές προθέσεις. Την περασμένη Δευτέρα, οι εκπρόσωποι του facebook συναντήθηκαν στη Βιέννη με τους υπευθύνους μιας αυστριακής οργάνωσης υπεράσπισης της ιδιωτικότητας.
Της οργάνωσης ηγείται ένας φοιτητής της Νομικής, ο οποίος έχει καταθέσει 22 αγωγές εναντίον του facebook για παράνομη συλλογή προσωπικών δεδομένων που οι χρήστες τους πίστευαν ότι είχαν διαγράψει.
Επειτα από εκείνη τη συνάντηση στην αυστριακή πρωτεύουσα που κράτησε έξι ολόκληρες ώρες, εκπρόσωπος του facebook δεσμεύθηκε για περισσότερη διαφάνεια.
Η συνάντηση χαρακτηρίστηκε «εποικοδομητική».
Το facebook έπαιζε το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με τις Αρχές πριν ακόμη γίνει μία από τις πλέον πολυπληθείς κοινότητες στον κόσμο. Οι ρυθμιστικές Αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βάλει στο μάτι τους κολοσσούς του κυβερνοχώρου, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών τους για να προσελκύσουν διαφήμιση. Στην Ευρώπη, την υπεράσπιση των χρηστών έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η GOOGLE.
Αλλά αν οι υπεύθυνοι του facebook δείχνουν διαλλακτικοί, η Google εμφανίζεται ανυποχώρητη.
Οι άνθρωποι της πλέον δημοφιλούς μηχανής αναζήτησης στον πλανήτη απέρριψαν κατηγορηματικά το αίτημα της Κομισιόν να μην τεθεί σε ισχύ από την 1η Μαρτίου, όπως έχει προγραμματισθεί, η νέα πολιτική διαχείρισης των προσωπικών δεδομένων των χρηστών.
«Ρωτήστε μας και θα σας εξηγήσουμε αλλά για αναβολή ούτε συζήτηση. Γι’ αυτούς τους νέους κανόνες έχουμε κάνει τη μεγαλύτερη επικοινωνιακή εκστρατεία της ιστορίας μας, οποιαδήποτε αλλαγή θα αποπροσανατόλιζε τους πελάτες μας» ήταν η απάντηση.
Αυτή η κοινή μοίρα που μοιράζονται το facebook και η Google δεν καθορίζεται από κάποιους ευρωπαίους γραφειοκράτες.
Η απόφαση της αρμόδιας επιτρόπου για θέματα Δικαιοσύνης Βίβιαν Ρέντινγκ να ελεγχθεί η συμβατότητα των πολιτικών διαχείρισης των προσωπικών δεδομένων με το κοινοτικό δίκαιο αποτελεί μέρος μιας γενικότερης αντεπίθεσης.
Στις 25 Ιανουαρίου, η ίδια η Ρέντινγκ είχε παρουσιάσει ένα ευρύ πλαίσιο προστασίας των προσωπικών δεδομένων, δεσμευτικό όχι μόνο για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αλλά και για τις εξωκοινοτικές που δραστηριοποιούνται μέσω Διαδικτύου στην ευρωπαϊκή αγορά.
Ενα πολύπλοκο ζήτημα δεν θα μπορούσε να ρυθμίζεται παρά από ένα σύνθετο πλαίσιο: ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι αναγνωρίζουν ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας χρόνος για να υιοθετηθεί και από τις 27 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
