Υπέρ της διατήρησης των κομμάτων που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη τάσσεται το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ) του Γιώργου Παπανδρέου, εν όψει των εκλογών για την ανάδειξη του επικεφαλής του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς.
Συγκεκριμένα, τονίζει ότι «δεν υπάρχει ακόμα η ώσμωση που θα επέτρεπε την άμεση σύμπτυξη της ΔΗΣΥ σε ενιαίο φορέα. Ούτε το έδαφος σε αυτή τη συγκυρία, για ένα νέο μεγάλο φορέα που θα ξεκινούσε από το μηδέν, σβήνοντας μονομιάς ιστορία, μνήμες και παραδόσεις».
«Όλοι μαζί μπορούμε κάτι καλύτερο. Και η διαφορετική αφετηρία, η ιστορία του κάθε φορέα που στεγάζεται στον κοινό χώρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, αποτελούν πολιτική υπεραξία και συγκριτικό πλεονέκτημα, που διευρύνει τη βάση του προοδευτικού χώρου», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.
Το ΚΙΔΗΣΟ προτείνει «έως ότου καταστεί εφικτή μια ενιαία αφήγηση» να υπάρξει συμφωνία «σε μια σειρά από θέματα που μπορεί να μοιάζουν δευτερεύοντα, αλλά είναι καθοριστικά, μέχρι να επικρατήσει η κριτική σκέψη, να περιοριστεί ο ξύλινος λόγος, να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη».
Ακόμη, επισημαίνει ότι προχωρώντας στα επόμενα βήματα του εγχειρήματος, «πρέπει να έχουμε συνείδηση, ότι η κάθε διαδικαστική λεπτομέρεια στην εκλογική διαδικασία για τον/την επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, σχετίζεται με την οικοδόμηση ενός κλίματος εμπιστοσύνης».
«Το κλίμα αυτό», συμπληρώνει, «θα συμβάλει ώστε να διεξαχθεί, τις επόμενες βδομάδες, ένας ουσιαστικός διάλογος, με εναλλακτικές θέσεις και προτάσεις για την μετατροπή των αξιακών προτεραιοτήτων μας σε πολιτικές πρωτοβουλίες και πράξεις. Συνακόλουθα θα βοηθήσει και στην αναζωογόνηση της σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες».
Καταλήγοντας, το κόμμα αναφέρει: «Ας προσπαθήσουμε, όλοι μαζί, προς αυτή την κατεύθυνση, αναλογιζόμενοι το μέγεθος της πρόκλησης και σεβόμενοι τη διαφορετικότητα του καθενός. Μόνο έτσι θα συγκροτήσουμε μια αποτελεσματική προοδευτική πολιτική δύναμη, που θα μπορέσει να συμβάλει στην οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, η οποία θα προωθήσει μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική».
