Γράφει ο Γιώργος Σιδέρης
«Δυστυχώς, η κατάσταση που είδα στο Αττικό νοσοκομείο δεν είναι αντάξια ενός πανεπιστημιακού νοσοκομείου στην Ελλάδα του 2019. Ράντζα στους διαδρόμους, λίγοι νοσηλευτές, εξοπλισμός ο οποίος δεν δουλεύει… Δεν πρόκειται να ισχυριστώ ότι όλα αυτά τα προβλήματα δημιουργήθηκαν τα τελευταία 4 χρόνια, προφανώς πολλά είναι παλιά. Έχει έρθει, όμως, η ώρα να αντιμετωπιστούν δραστικά… Η Νέα Δημοκρατία στα μέσα Φεβρουαρίου θα ανακοινώσει με λεπτομέρεια το πρόγραμμα της για μια ποιοτική δημόσια υγεία…». Τάδε έφη ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε επίσκεψη του στο Αττικό νοσοκομείο ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΙΝ 1 χρόνο (στις 17 Γενάρη του 2019).
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, στην εφημερία 14 Γενάρη 2020 ο απολογισμός στο Αττικό ήταν: 900 προσελεύσεις, 250 εισαγωγές, πάνω από 130 ράντζα. Δηλαδή σε κάθε κλινική 2 νοσηλευτές έπρεπε να περιθάλψουν πάνω 40 άτομα.
Η ίδια πολιτική, το ίδιο εξευτελιστική για τους ασθενείς, το ίδιο κανιβαλική για τους εργαζόμενους συνεχίζεται.
Για τους ασθενείς όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν δεκάδες διασωληνωμένοι σε κλινικές και ορόφους, σε λειτουργία είναι λίγο πάνω από τα μισά κρεβάτια Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), οι ουρές ατελείωτες, η πρωτοβάθμια στη Δυτική Αθήνα είναι υποστελεχωμένη. Οι συνταξιούχοι δούλευαν σε όλη τους τη ζωή για να λάβουν αυτού του είδους την εξευτελιστική νοσηλεία;
Για τους υγειονομικούς όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει στέρηση ρεπό, συνεχείς μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα που προστίθενται στη μισθολογική εξαθλίωση, στην περικοπή εφημεριών και υπερωριών, στις απλήρωτες βάρδιες. Πότε ένας νοσηλευτής είναι στο χειρουργείο, πότε στα επείγοντα, πότε πάει και βοηθάει σε κάποια κλινική. Πάνω από 350 κενές οργανικές θέσεις. Τα ωράρια εργασίας παραβιάζονται και με «ακραίο» τρόπο.
Είναι ελληνικό το φαινόμενο;
Δύο μέρες μετά από αυτή την αθλιότητα που έζησαν οι ασθενείς και οι υγειονομικοί της Δυτικής Αθήνας ο Υπουργός Υγείας Β. Κικίλιας με θράσος και κυνισμό δήλωνε ότι:
«…το 2020 θα είναι η χρονιά των νοσοκομείων και των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα. Θα αποδείξουμε εντός τους έτους ότι πράγματι μπορούμε να πάμε μπροστά σαν χώρα και στα δημόσια νοσοκομεία. Με το πρόγραμμα το οποίο θα κάνουμε θα δει ο κόσμος πώς ακριβώς μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά το σύστημα» (ΣΚΑΙ, 16/1/2020)
Ας δούμε, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian και το CNN Greece, τι γίνεται στο NHS, το Εθνικό Σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας (το πρότυπο των εδώ κυβερνώντων νυν και πρώην):
«Νοσηλευτές κάνουν αιμοληψίες στο διάδρομο, ευδοκιμούν κι εκεί τα ράντζα. Οι διοικητές μεταφέρουν νοσηλευτές στα Επείγοντα, κι έτσι αποδυναμώνονται οι κλινικές από προσωπικό, με αποτέλεσμα να ανατροφοδοτείται ένας φαύλος κύκλοw (…)
τον Δεκέμβριο, 98.452 ασθενείς περίμεναν για τουλάχιστον τέσσερις ώρες σε ράντζο μέχρι να βρεθεί κρεβάτι, ενώ 2.347 περίμεναν τουλάχιστον 12 ώρες. Επίσης, 81.012 ασθενείς παρέμειναν με το προσωπικό των ασθενοφόρων για τουλάχιστον μισή ώρα, λόγω καθυστερήσεων στη διαλογή των Επειγόντων περιστατικών στα νοσοκομεία, σε διάστημα πέντε εβδομάδων από την αρχή του χειμώνα. Από αυτούς, 21.663 αναγκάστηκαν να περιμένουν για τουλάχιστον μία ώρα στα ασθενοφόρα (…) 17.500 ασθενείς που έπρεπε να εξεταστούν για καρκίνο, δεν κατάφεραν να δουν ειδικό γιατρό για διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων από τη στιγμή της παραπομπής τους (…) Περισσότεροι από 3.000 καρκινοπαθείς περίμεναν τουλάχιστον δύο μήνες για να λάβουν θεραπεία παρόλο που είχαν χαρακτηριστεί επείγοντα περιστατικά (…) Ο αριθμός των ατόμων που περιμένουν για κάποια μη επείγουσα διαδικασία σε νοσοκομείο, όπως είναι η εγχείρηση καταρράκτη, η αρθροπλαστική ισχίου ή γόνατος παραμένει στα 4,5 εκατομμύρια (…) Όσον αφορά την εποχική γρίπη οι θάνατοι στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ξεπεράσει τους 58 από τον Οκτώβριο του 2019, σημειώνοντας το δεύτερο χειρότερο απολογισμό τα τελευταία επτά χρόνια».
Μπορούν να λύσουν το πρόβλημα αυτοί που το προκάλεσαν;
Αυτό λοιπόν που προκαλεί το πρόβλημα και εμποδίζει τη λύση είναι η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης, αυτής και των προηγούμενων. Αυτό που στο «Αττικόν» εκφράζεται με τα ράντζα και το άθλιο καθεστώς της εφημερίας και σε άλλα νοσοκομεία εκφράζεται αλλιώς το προκάλεσαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις και όλες οι διορισμένες διοικήσεις τους. Είναι έκφραση της εμπορευματοποιημένης Υγείας, της πολιτικής που θεωρεί την Υγεία του λαού «κόστος» και εφαρμόζεται σε όλη της ΕΕ. «Κόστος» για το κεφάλαιο και το κράτος του είναι να ανοίξουν οι κλειστές κλινικές και κλίνες, να γίνουν προσλήψεις μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών, διοικητικών, να υπάρχει μαγνητικός τομογράφος. Κόστος θεωρείται ακόμα και μια μικρή ανάσα όπως να ανοίξουν το Λοιμωδών (Νοσοκομείο «Αγία Βαρβάρα») ως σύγχρονο δημόσιο δωρεάν νοσοκομείο.
Μόνη λύση ο αγώνας
Ένας τεράστιος όγκος περιστατικών θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με όρους Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ολιγοήμερης ή ακόμα και βραχείας νοσηλείας. Ας αναρωτηθεί όμως ο καθένας: Πού θα μπορούσε να γίνει αυτή η νοσηλεία;
Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που έχουν ανάγκη ο λαός και οι υγειονομικοί δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υπήρχε, με αυτό που υπάρχει ή με τις ΤΟΜΥ και τα Κέντρα Υγείας που παρά τις προσπάθειες όλου του προσωπικού ψυχορραγούν υποστελεχωμένα.
Αυτό που δικαιούμαστε δεν έχει σχέση με τις ΣΔΙΤ και τον εκτρωματικό ρόλο του gate keeping (ελληνικά: κόφτης ή πορτιέρης) που θέλουν να δώσουν στην πρωτοβάθμια υγεία οι κυβερνώντες της ΝΔ και πριν του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λαός μας μπορεί να διεκδικήσει και να απαιτήσει Κέντρα Υγείας που διαθέτουν όλες τις αναγκαίες υπηρεσίες υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, ψυχικής υγείας, προγεννητικού ελέγχου, δημόσιας υγείας, κατ’ οίκον νοσηλείας, κοινωνικές υπηρεσίες (προστασίας παιδιών, ηλικιωμένων), οδοντιατρεία, φαρμακεία. Με στελέχωση με γιατρούς όλων των βασικών ειδικοτήτων. Πλήρη και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό για εργαστηριακές διαγνωστικές εξετάσεις. Να διασφαλίζουν τη δημόσια υγεία, την πλήρη καταγραφή, τη συστηματική και εξειδικευμένη παρακολούθηση, την πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση, τη δευτερογενή πρόληψη πρόσθετων κινδύνων ασθενειών από χρόνια νοσήματα.
Η προάσπιση της Υγείας του λαού της Δυτικής Αθήνας δεν μπορεί να περιμένει. Αποτελεί προτεραιότητα. Γιατί στις γειτονιές μας η μεγάλη μάζα των κατοίκων που στην πλειοψηφία τους είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαία από τις φτωχογειτονιές, φοιτητές ούτε απέξω δεν μπορούν να περάσουν από τα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας και τις μεγάλες διαγνωστικές αλυσίδες.
ΥΓ: Με αυτά θα ασχοληθεί ποτέ η Διοίκηση Παχατουρίδη ή επειδή δεν έχει σόου και κορδέλες για να κόψει «θα κάνει το παγώνι»;
Ο Γιώργος Σιδέρης είναι γιατρός,
Αντιπροέδρος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στο Αττικό Νοσοκομείο
και δημοτικός σύμβουλος Περιστερίου με τη Λαϊκή Συσπείρωση
