Ήταν Κυριακή περίπου 11:30 το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου, όταν στην πρωτεύουσα ξεκίνησε να βρέχει.
Οι περισσότεροι Αθηναίοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στα σπίτια τους, έχοντας επιστρέψει από τις απογευματινές τους βόλτες και μόνο λίγοι παρέμεναν έξω με παρέες, στους δρόμους και τα νυχτερινά κέντρα της εποχής.
Κανείς δεν είχε προετοιμαστεί γι’ αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Σε λίγα μόλις λεπτά το ψιλόβροχο μετατράπηκε σε σφοδρή καταιγίδα που έπληξε την Αθήνα για τουλάχιστον τρεις ώρες και αργότερα σε ισχυρή θύελλα συνοδευόμενη από χαλάζι μεγέθους όσο οι μπάλες του γκολφ.
Αυτές οι τρεις με τέσσερις ώρες ασταμάτητης νεροποντής, μετέτρεψαν την Αθήνα σε μια απέραντη λιμνοθάλασσα.
Τα ποτάμια της πόλης ξεχείλισαν και τεράστιοι όγκοι νερού από τον Κηφισό και τον Ιλισσό ξεχύθηκαν με ορμη στις Δυτικές και Βορειοδυτικές χαμηλές περιοχές.
Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν το Μπουρνάζι, τα Νέα Λιόσια, ο Ταύρος, το Θησείο, το Αιγάλεω, το Μοσχάτο, το Νέο Φάληρο, η Νίκαια και η περιοχή του Ρέντη.
Το νερό κατέστρεψε ολοσχερώς εκατοντάδες χαμόσπιτα και μπήκε στα περισσότερα υπόγεια και ισόγεια κτίσματα που παρέμειναν στη θέση τους.
Στην Πειραιώς μάλιστα το ύψος του νερού έφθασε ακόμη και τα δύο μέτρα και προκάλεσε την καταστροφή μιας γέφυρας.
Όμως και το κέντρο της Αθήνας δεν έμεινε αλώβητο. Πολλοί λεωφόροι και δρόμοι μετατράπηκαν σε ορμητικούς χειμάρρους, όπως η Σίνα, η Ομήρου, η Βουκουρεστίου, η Πατησίων, η Αλεξάνδρας και η Συγγρού.
Οι προκυμαίες του Πειραιά ήταν πλέον στην ίδια στάθμη με την θάλασσα.
Το αποτέλεσμα της σφοδρής κακοκαιρίας, ήταν να καταρρεύσουν 400 σπίτια και να μείνουν άστεγες πάνω από 500 οικογένειες, ενώ ακόμη 4.000 κατοικίες να πλημμυρίσουν από τα ορμητικά νερά.
Το επόμενο πρωί της Δευτέρας στις 6 Νοεμβρίου, η βροχή σταμάτησε και ξεκίνησε το δύσκολο έργο της διάσωσης. Περίπου 1500 στρατιώτες και 600 χωροφύλακες πήραν μέρος στις προσπάθειες εντοπισμού και απεγκλωβισμού.
Ωστόσο για κάποιους ήταν ήδη πολύ αργά. 43 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, περίπου 300 τραυματίσθηκαν και χιλιάδες έμειναν άστεγοι. Ιδιαίτερα επλήγησαν οι λαϊκές συνοικίες και οι φτωχογειτονιές της λεγόμενης «Δυτικής Όχθης» (Μπουρνάζι, Ανθούπολη, Νέα Λιόσια), όπου καταμετρήθηκαν και τα περισσότερα θύματα.
Όσο περνούσαν οι ώρες και η στάθμη του νερού έπεφτε, εμφανίζονταν πτώματα ανθρώπων που είτε είχαν παρασυρθεί από την αγριότητα των στοιχείων της φύσης, είτε είχαν εγκλωβιστεί χωρίς να εντοπιστούν.
Οι 3.700 άστεγοι φιλοξενήθηκαν σε σχολεία και οι περιοχές κυρήχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Η μετεωρολογική υπηρεσία του Υπουργείου Αεροπορίας χαρακτήρισε την καταιγίδα κυκλώνα ασυνήθους σφοδρότητας, η οποία προήλθε από το Ιόνιο πέλαγος με ανέμους που έφταναν τους 50 κόμβους σε ορισμένα σημεία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΜΥ στην Ν. Φιλαδέλφεια μέσα σε 8 ώρες έπεσαν 114mm βροχής.
Το Νοέμβριο του 1977, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη θεομηνία όλων των εποχών, κράτησε μιάμιση ώρα και έπληξε πολλές περιοχές του λεκανοπεδίου.
Η δύναμη της φύσης φάνηκε για μία ακόμη φορά.
