Γράφει ο Ιωάννης Μπουλέρος
Αρκεί μόνο ένα σύντομο ταξίδι στο χρόνο ώστε να καταλάβεις στα όρια ποιας κατάστασης βρισκόταν ο πολιτικός χώρος. Ξέρεις, τότε που η οργή και ο θυμός ξεχείλιζαν, η απαξίωση ήταν το φυσικό επακόλουθο τους και η πλήρης διάλυση ερχόταν για να κλείσει οριστικά ο ιστορικός σου κύκλος. Ήταν τότε που πήρες σκληρές αποφάσεις, προέβαλλες το εθνικό συμφέρον, απέφυγες τα χειρότερα αλλά δεν έπεισες ποτέ για τις επιλογές σου, ίσως γιατί δεν εντόπισες εγκαίρως τα λάθη σου, δεν έκανες ορθό καταμερισμό ευθυνών και η αυτοκριτική δεν έγινε συλλήβδην..
Κι ενώ η κατάσταση για τη χώρα ξέφευγε επικίνδυνα, με στιγμές πρωτόγνωρες για την εποχή, εσύ έβαζες ξανά πλάτη να μην πέσει το καράβι στα βράχια δίχως κανένα κομματικό όφελος. Και ήρθε ξανά η ώρα να διεκδικήσεις την ψήφο του ελληνικού λαού σ’ ένα περιβάλλον που κυριάρχησε ο διχασμός, με εκφραστές την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Σε μια εντελώς άνιση μάχη και με κάμποσα επιπλέον εμπόδια στο δρόμο άντεξες και κατέγραψες μικρή άνοδο στα εκλογικά ποσοστά.
Η ανηφόρα μόλις ξεκινούσε, διότι έψαχνες το στίγμα σου με ίσες αποστάσεις από τη ΝΔ και το μόρφωμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Η προσπάθεια να ξαναβρείς εκείνες τις χαμένες σου ρίζες, τις αξίες και την πολιτική σου παρακαταθήκη έπρεπε να συνδυαστεί μ’ ένα σύγχρονο προοδευτικό λόγο που θα ξεπερνούσε την κρίση και θα κοίταζε την επόμενη μέρα. Η βασική προϋπόθεση να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα ήταν και είναι η ενότητα του χώρου, ο οποίος είχε κατακερματιστεί με πολυδιασπάσεις που ξεκινούσαν από τη βάση μέχρι και την κορυφή. Στο πλαίσιο της σύνθεσης και της ενότητας πάρθηκε μια κρίσιμη και ιστορική απόφαση από την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, το εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπου από κοινή αφετηρία οι προοδευτικές δυνάμεις θα συγκροτήσουν εκείνο το φορέα που θα αποτελέσει τον πυλώνα της Κεντροαριστεράς.
Ο αρχικός στόχος επετεύχθη καθώς κατάφερες να ενσωματώσεις στη διαδικασία όλες εκείνες τις διάσπαρτες δυνάμεις στη λογική της Συμπαράταξης, κι ας υπήρξε έντονη κριτική με διάφορες μορφές αφορισμού ενίοτε…
Είμαστε λοιπόν πάλι εδώ, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Ανδρέας σε κάθε του επίσκεψη στο Κιλελέρ, με πυξίδα το “Μπροστά κι Αριστερά”, να οικοδομήσουμε την Δημοκρατική Παράταξη με βασικό κορμό το Σοσιαλισμό, να καθορίσουμε την πολιτική ταυτότητα στο προοδευτικό κέντρο, για τη συμμαχία με κοντινές πολιτικά δυνάμεις και για μια νέα συμφωνία με την κοινωνία.
Αδιαμφισβήτητα η πορεία αυτή είναι δύσκολη διανύοντας τον όγδοο χρόνο μιας πολύπλευρης οικονομικής κρίσης, με την κοινωνική συνοχή να έχει διαταραχθεί, την ανεργία να καλπάζει, τη φτώχια να αγγίζει όλο και περισσότερα νοικοκυριά, την εθνική ανεξαρτησία να τίθεται υπό αμφισβήτηση σ’ ένα ασταθές γειτονικό περιβάλλον. Θα πρέπει μια ισχυρή πολιτική πρόταση να δώσει λύσεις, να απαντήσει στο λαό και να εγγυηθεί την επόμενη μέρα. Προφανώς στη μάχη για την ανόρθωση της χώρας δε περισσεύει κανείς, χρειάζονται όλες οι γενιές με στόχο την ισορροπία και την εξάλειψη του κοινωνικού αυτοματισμού.
Στο πλαίσιο της αναζήτησης της καταλληλότερης επιλογής, θα πρέπει να συναντηθούν αλλά και να συναρτηθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις στην Πρόεδρο Φώφη Γεννηματά, η οποία μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα, έχει συνδέσει την πολιτική της πορεία με νίκες σε δύσκολες στιγμές για την παράταξη και μπορεί να σταθεροποιήσει το μεταξύ δύο άκρων πολιτικό εκκρεμές σε μια νέα συμφωνία.
Επιπλέον της αξίζει η επόμενη κίνηση καθώς μπόρεσε και κράτησε όρθια την παράταξη, εγγυήθηκε τις διαδικασίες και πιστώνεται την προσπάθεια της διεύρυνσης.
ΥΓ Σέβομαι απόλυτα τον καθένα ξεχωριστά για τη συμμετοχή και την προσπάθεια διεκδίκησης της ηγεσίας. Την επόμενη μέρα θα πρέπει με την παρουσία τους να εγγυηθούν το μέλλον της Δημοκρατικής Παράταξης..
ΥΓ 2 Νομίζω πως έφτασε η ώρα να συζητήσουμε την πολιτική πρόταση του καθενός, αφενός γιατί εξαντλήσαν τα διαδικαστικά, αφετέρου διότι με κριτήριο αυτήν θα εξασφαλίσεις τη μαζική συμμετοχή στις κάλπες.
ΥΓ 3 Κάποιες φορές, κάποιες στιγμές, κάποιες βραδιές η συντριπτική πλειοψηφία στήριξε την Παράταξη γιατί αναμφίβολα το πρόσημο ήταν θετικό κατά τη διάρκεια της ιστορικής διαδικασίας της Μεταπολίτευσης. Ο κόσμος δεν συγχώρησε όμως ορισμένες επιλογές και την τιμώρησε στα όρια της ταπείνωσης Ίσως να κρίθηκε υπερβολικά, ανέλαβε περισσότερο βάρος απ’ όσο της αναλογούσε, έμοιαζε να έχει κάτσει στο εδώλιο του κατηγορούμενου και να βάλλεται από τον καθένα χωρίς μισό μάρτυρα υπεράσπισης. Τα δύσκολα όμως πέρασαν, ήρθε η ώρα να ξαναμιλήσουμε διότι τώρα υπάρχει το περιθώριο να σε ακούσουν…
ΥΓ 4 Ξεκινάμε λοιπόν, για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα…
