Γράφει ο Σάκης Αντωνίου
Το θέμα τεράστιο.
Τα ερωτήματα και οι σκέψεις πολλές.
Μπορώ να κάνω κάτι και τι είναι αυτό που να μετριάσει ή να ξεπεράσω σε σημαντικό βαθμό το φόβο;
Απόψεις, άρθρα, λόγια, αποφθέγματα πολλά και δεν είναι λίγες οι φορές που συγκρούονται οι απόψεις.
Μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση που μοιάζει μερικές φορές με μπερδεμένο κουβάρι, από πού να αρχίσει κάποιος;
Έχοντας το προσωπικό μου βίωμα ως βάση αλλά και τη μακροχρόνια ενασχόληση με το θέμα του φόβου, θα πρότεινα με τη σειρά μου το πρώτο βήμα.
Όπως σε κάθε κουβάρι χρειάζεται να βρεις την αρχή ,έτσι και εδώ χρειάζεται να ξεκινήσει κάποιος από το βασικό ερώτημα.
Φοβάμαι;
Έχω κάποιους φόβους ή φοβίες;
Πριν βιαστείτε να απαντήσετε ότι έχω ή δεν έχω, δεν φοβάμαι απλά ντρέπομαι και άλλες ανάλογες απαντήσεις θα ήθελα να γνωρίζεται ότι ο φόβος μπορεί και παίρνει διάφορα πρόσωπα.
Συχνά για π.χ. στους άνδρες εμφανίζεται μέσα από ένταση, άγχος και θυμός.
Στις γυναίκες πάλι βγαίνει πιο συχνά με το προσωπείο της ντροπής ή να μην λένε αυτό που σκέφτονται. Φυσικά μπορεί να έχουν και τα δύο φύλλα κοινά «συμπτώματα».
Οπότε το να θέσω στον εαυτό μου, με ηρεμία και χωρίς να βιαστώ να απαντήσω τις παραπάνω ερωτήσεις είναι το 1ο βήμα. Η διάγνωση θα λέγαμε, του τι μου συμβαίνει.
Εάν εντοπίσω κάποιο ή περισσότερους φόβους μου θα ήταν χρήσιμο να τους καταγράψω.
Έτσι γίνομαι συγκεκριμένος και δεν μπορεί να μου «κρυφτεί» ο φόβος.
Να τολμήσω δηλαδή να πω ότι φοβάμαι!
Φοβάμαι να οδηγήσω..
Φοβάμαι την κατσαρίδα…
Φοβάμαι μη με απολύσουν..
Φοβάμαι μη μείνω μόνη/ος…
Φοβάμαι μη με απατήσει ο σύντροφός μου…
Φοβάμαι να μπω σε ασανσέρ..
Μικρότερους ή μεγαλύτερους φόβους, αστείους ή απίστευτους για κάποιους, οι φόβοι του καθενός είναι μοναδικοί ,όπως ακριβώς μοναδικός είναι και ο καθένας μας. Μέσα από αυτή τη μοναδικότητα χρειάζεται να προσεγγίσει ο καθένας μας το θέμα του φόβου και όχι πως θα ακουγόταν αυτός ο φόβος σε κάποιον άλλον.
Η διάγνωση και η αποδοχή του όποιου φόβου ,έχει ο καθένας μας είναι το 1ο βασικό βήμα και μάλιστα αποτελεί ήδη και την 1η μεγάλη νίκη μας ενάντια στο φόβο.
ΜΠΡΑΒΟ λοιπόν ,γιατί απλά αυτή είναι μια πράξη τόλμης ,θάρρους και εν τέλει συνειδητή πράξη ενάντια στο φόβο.
Η αποδοχή για τους περισσότερους ανθρώπους είναι συνδεδεμένη με μια παθητική κατάσταση. Μια μορφή ήττας, του τύπου έχασα, δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Όμως στην πραγματικότητα είναι μια ξεκάθαρη ενεργητική κατάσταση δράσης και όχι απραξίας. Αυτό συμβαίνει γιατί μπόρεσε–τόλμησε κάποιος και έκανε το 1ο βήμα να καταλάβει και να καταγράψει τι του συμβαίνει σε σχέση με το φόβο και αυτό είναι σπουδαίο!
Είναι στοιχείο κίνησης ενασχόλησης με τον εαυτό του.
Τόλμησε ήδη να κοιτάξει τους φόβους του και αυτό σημαίνει ότι ήδη σήκωσε το κεφάλι του απέναντι σε αυτόν.
Δεν είναι λίγο φίλοι μου όταν σχεδόν με τόσους τρόπους προσπαθούν να μας έχουν φοβισμένους…
Αποδέχομαι σημαίνει ότι νίκησα ήδη ένα μέρος του φόβου μου, που δεν με άφηνε ούτε να τον δω.
Εάν δεν αναγνωρίσω ότι φοβάμαι δεν θα μπορέσω να αντιμετωπίσω ποτέ τους όποιους φόβους μου και θα βρίσκει τρόπους να με κλέβει.
Η αρχή έγινε!
Εάν μάλιστα σκεφτούμε ότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» τότε η μισή διαδρομή έχει γίνει!
Καλή συνέχεια!
Βιογραφικό (Σάκης Αντωνίου)
Γεννήθηκα στην Πάτρα το 1969. Ο πατέρας μου στρατιωτικός και οι συχνές μεταθέσεις με ανάγκασαν να προσαρμόζομαι γρήγορα σε κάθε νέο περιβάλλον. Από τα 18 υπηρέτησα ως υπαξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και έλαβα κατ’ επανάληψη τιμητικές διακρίσεις. Μετά από ατύχημα αποχωρώ από την Αεροπορία και δραστηριοποιούμαι ως ελεύθερος επαγγελματίας με σημαντικές επιτυχίες.
Νέες αλλαγές ,συχνά επώδυνες με οδηγούν σε κρίσεις πανικού επί σειρά ετών. Βρήκα την πόρτα της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας μετά από ένα έντονο βίωμα κρίσεων άγχους και πανικού, αφού πρώτα είχα προσπαθήσει ανεπιτυχώς επί χρόνια να βρω λύση με διάφορες μεθόδους, Όπως μου αρέσει να λέω πολύ συχνά ‘’βρέθηκα στη Σφαιρική μέσα από πόνο και όχι επειδή έψαχνα να βρω τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα τότε να αντιληφθώ πόση σχέση είχε ο πόνος που βίωνα με ανασφάλειες, φόβους και ανεκδήλωτα θέλω μου’’.
Βλέποντας πόσο άλλαξε η ζωή μου με τη βοήθεια της μεθόδου και αντιλαμβανόμενος διαφορετικά πλέον ολόκληρη τη ζωή, συναποφάσισα με τη σύζυγό μου, ότι έχει μεγαλύτερη σημασία να είμαστε καλά ζώντας τα όνειρα μας .Έτσι σταδιακά αποχωρώ από το χώρο των επιχειρήσεων, που είχαμε αναπτύξει με επιτυχία και μετακομίζουμε με την σύζυγο και τον γιό μας από τη Χαλκίδα στην Ελευσίνα.
Ολοκλήρωσα την 8ετή φοίτηση στην Ακαδημία και τα τελευταία χρόνια είμαι πιστοποιημένος σύμβουλος της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας και συντονιστής του σεμιναρίου “Διαχειρίζομαι τους φόβους μου άμεσα” , του κλάδου διαχείρισης καθημερινότητας.
Στόχος μου, μέσα από την μέθοδο, να φανώ χρήσιμος στους συνανθρώπους μου, δείχνοντας τον τρόπο – εάν κάποιος αληθινά θέλει- πως μπορεί να ξεφύγει από τον μεγαλύτερο κλέφτη των ονείρων του……Τον φόβο!
Αγαπημένη μου φράση είναι : ‘’Όσο περισσότερο φοβάσαι τόσο λιγότερο ζεις . Ο φόβος όμως φοβάται τη ζωή…..τι επιλέγεις εσύ; ‘’
