1953 -2017. Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά ο ιστορικός Κινηματογράφος «Φοίβος», ο μοναδικός χειμερινός κινηματογράφος στο Περιστέρι, από τους πρώτους που δημιουργήθηκαν στην πόλη και από τους πιο παλιούς στην Αθήνα, ανακαινίζεται εσωτερικά και εξωτερικά και υπόσχεται στους σινεφίλ, αξέχαστες βραδιές με οδηγό την θαυμαστή έβδομη τέχνη.
Της Ευτυχίας Βλάχα
Ο Φοίβος λειτουργεί χάρη στον Ανδρέα Γεωργόπουλο, που ανέλαβε τα ηνία του, το 1963.
Από τότε έως σήμερα, ο κινηματογράφος παραμένει στην οικογένεια, η οποία διαθέτει άλλους τρεις και διαχειρίζεται έναν ακόμη.
Συναντήσαμε τον γιο του Ανδρέα, τον Φώτη Γεωργόπουλο, που συνεχίζει με την ίδια αγάπη το έργο, αλλά και με τον ενθουσιασμό της νιότης που επιβάλει αλλαγές. Άλλωστε πεποίθησή του είναι ότι για να λειτουργεί σωστά ένας κινηματογράφος θα πρέπει εκτός από την ανταπόκριση του κόσμου, να είναι και ο ίδιος ελκυστικός, να έχει μια καλαίσθητη αίθουσα και ένα αξιόλογο πρόγραμμα προβολών.
Ανακαίνιση λοιπόν. Τι θα δούμε; Και πότε θα είναι έτοιμος o Φοίβος;
«Ναι ανακαίνιση. Έχουμε αλλάξει την οθόνη, κάναμε μια γενική επισκευή των εσωτερικών χώρων, αλλά και των εξωτερικών, καθώς τα τελευταία χρόνια, λόγω των έντονων καιρικών φαινομένων, είχαμε ζημιές. Πάντα ένας χώρος χρειάζεται πινελιές, ούτως ώστε να γίνεται καινούριος, για να περνάει καλύτερα ο θεατής. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Φοίβος έχει παραμείνει τόσα χρόνια. Φροντίζει να έχει ένα καλό επίπεδο στις προβολές του και στην επιλογή των ταινιών. Η πρώτη προβολή για φέτος θα γίνει στις 28 Σεπτεμβρίου, την ερχόμενη Πέμπτη».
Ανήκει σε σας από πότε;
«Είναι ένας από τους πιο παλιούς κινηματογράφους στην Αθήνα. Ο πατέρας μου τον έχει από το 1963. Επειδή είναι οικογενειακός κινηματογράφος, έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που τον κρατάνε ανοιχτό και δυνατό. Βέβαια χωρίς την βοήθεια του κόσμου, ο Φοίβος θα είχε κλείσει. Έχουμε άλλους τρεις κινηματογράφους και μια συνεργασία με έναν ακόμα, ως προς την διαχείρισή του. Ο κινηματογράφος είναι η ζωή μας, είμαστε στο χώρο από μικρά παιδιά».
Οι κινηματογράφοι πέρασαν μια μεγάλη κρίση. Το κοινό επέλεξε άλλες μορφές ψυχαγωγίας, με αποτέλεσμα πολλοί να κλείσουν. Θεωρείτε ότι τέλειωσε αυτή η εποχή;
«Ο κινηματογράφος έχει να κάνει με την τεχνολογία, γι αυτό πάντα επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες. Παλιότερα ήταν η τηλεόραση, μετά το βίντεο, μετά το DVD τώρα το παράνομο downloading των ταινιών. Πάντα υπάρχει κάτι το οποίο θα δημιουργεί θέματα. Όμως τα στούντιο όταν γυρίζουν μια ταινία, την γυρίζουν μόνο για τον κινηματογράφο, γιατί είναι κάτι μοναδικό σαν αίσθηση. Φυσικά τα υποκατάστατα δημιουργούν προβλήματα αλλά αν είσαι ισχυρός εσύ ως επιχείρηση και δεν μιλώ μόνο οικονομικά, αν ο κόσμος είναι ευχαριστημένος με το χώρο σου και συνεχίζει να έρχεται, τότε δεν θα έχεις πρόβλημα. Αλλά επειδή ο κινηματογράφος είναι κομμάτι πολιτισμού, ο θεατής το βλέπει και σαν διέξοδο πολιτισμού. Το κοινό επιλέγει να βγει έξω, να κοινωνικοποιηθεί να πάει την βόλτα του, να συζητήσει μετά την προβολή. Ήταν και είναι επιλογή διασκέδασης. Γι αυτό ανοίγουν κινηματογράφοι τα τελευταία χρόνια. Το σινέ Πέραν ήταν ένας παρακμιακός κινηματογράφος και έχει γίνει ένας πόλος έλξης. Αρέσει πολύ ο χώρος, και έρχονται, όχι μόνο από το Περιστέρι, αλλά και από άλλες περιοχές. Και στο Φοίβο συμβαίνει αυτό. Ειδικά μετά τη λειτουργία του ΜΕΤΡΟ. Στον Φοίβο βέβαια δεν πας απλά να δεις μια ταινία. Συμμετέχεις πραγματικά στην ιστορία. Γιατί είναι ένα ιστορικό κτίριο».
Πως επιλέγετε το πρόγραμμα προβολών;
«Ότι προσπάθεια κάνεις για το τι ταινίες θα φέρεις, στο τέλος καταλήγεις στο τι θέλει το κοινό να δει. Πρέπει το πρόγραμμα να ακολουθεί τα θέλω των θεατών. Παλιότερα ο Φοίβος και γενικότερα το Περιστέρι ήταν περιοχή λαϊκού κινηματογράφου, με πολλή περιπέτεια. Τώρα που το νεανικό κοινό έχει φύγει προς τα πολυσινεμά, ή επιλέγει το downloading, έχει μείνει ο ποιοτικότερος κόσμος που θέλει και καλή αίθουσα και καλή ταινία και ψάχνει τα συνοικιακά σινεμά. Έτσι έχουμε επιλέξει να παίζουμε ταινίες όχι σούπερ κουλτουριάρικες, οι οποίες δύσκολα θα αγγίξουν κάποιον. Tο δοκιμάσαμε κι αυτό, αλλά είδαμε ότι δεν τράβηξε. Παίζουμε ποιοτικές ταινίες, ταινίες που απευθύνονται στις ηλικίες 25 με 50, και φυσικά κάποιες οικογενειακές. Προσέχουμε να είναι καλές ταινίες στην κατηγορία τους».
Εκδηλώνει το κοινό τα συναισθήματά του;
«Φυσικά. Όταν τελειώνει η ταινία κάθονται έξω, συζητάνε τις εντυπώσεις τους, κάνουν θετικά ή αρνητικά σχόλια. Ο κινηματογράφος είναι μια έξοδος πολιτισμού που έχει συνέχεια και μετά την προβολή. Έχεις να σκεφτείς και να αναδείξεις κάτι που μπορεί να μην το είχες αντιληφθεί».
Τι είναι για σας ο κινηματογράφος;
«Όταν κάνεις μια επιχείρηση, την κάνεις φυσικά για να ζήσεις. Όμως ο κινηματογράφος δεν είναι μια κλασική επιχείρηση. Για μας είναι μια τρέλα. Αν δείτε και ποια είναι η επαφή μας με τον κόσμο θα το καταλάβετε. Σχεδόν με τους περισσότερους γνωριζόμαστε. Δεν τους θεωρούμε πελάτες μας, τους θεωρούμε καλεσμένους μας. Σαν να έρχονται στο χώρο μας, για να τους φιλοξενήσουμε και να περάσουμε καλά. Αυτό λοιπόν δίνει και το κάτι παραπάνω στο πιθανό, όχι και πολύ μεγάλο, κέρδος που μπορεί να βγάλει ένας κινηματογράφος. Είναι άλλη μορφή επιχείρησης ο κινηματογράφος. Εδώ, το οικονομικό σκέλος, έπεται της αγάπης για το αντικείμενο».
Το μέλλον είναι αισιόδοξο;
«Ποτέ δεν ξέρεις. Η τεχνολογία αλλάζει και πολλοί θερινοί κλείσανε λόγω της νέας τεχνολογίας του ψηφιακού κινηματογράφου. Όταν καταργήθηκε το φιλμ, έπρεπε μικροί και μεγάλοι κινηματογράφοι, να αγοράσουν μια μηχανή που κόστιζε 30 με 40 χιλιάδες ευρώ. Ποιος μικρός, να κάνει αυτή την επένδυση και πότε να τα βγάλει τα χρήματα; Και μέχρι να τα βγάλει, μπορεί κάτι άλλο να έβγαινε που θα έπρεπε πάλι να το αγοράσει. Έτσι έκλεισαν κάποιοι κινηματογράφοι, ευτυχώς λίγοι. Οι περισσότεροι απλά άλλαξαν χέρια».
Το κτίριο που στεγάζεται σήμερα ο Φοίβος είναι το ίδιο με αυτό όταν πρωτοξεκίνησε;
«Ναι, αυτό είναι το παλιό ιστορικό κτίριο. Δεν έχει αλλάξει από τότε. Είναι όπως ήταν παλιά. Απλά έχει ανακαινιστεί».
Το τεχνολογικό υλικό που υπήρχε το έχετε; Και αν ναι, σκέφτεστε να το εκθέσετε;
«Υπάρχει, το έχουμε κρατήσει. Θέλουμε να το εκθέσουμε, δυστυχώς ο χώρο του φουαγιέ, είναι μικρός, και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Με την πρώτη ευκαιρία πάντως θα το εκθέσουμε. Έχουμε παλιές μηχανές, λυχνίες, από τη δεκαετία του 60. Και νομίζω ότι ενδιαφέρει τον κόσμο να τα δει. Οι παλιοί να τα θυμηθούν και οι νέοι να τα γνωρίσουν και να σκεφτούν πως αλλάζουν τα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν».
Ήταν συνεχής η παρουσία και λειτουργία του Φοίβου;
«Λειτουργεί συνεχώς, εκτός από ένα διάστημα έξι μηνών στο τέλος του 2009. Τότε κινδύνεψε να γκρεμιστεί, με στόχο να μετατραπεί σε πολυχώρο, η εμπορικό κέντρο. Αλλά ευτυχώς δεν έγινε. Κερδίσαμε δικαστικώς και έτσι παρέμεινε. Αν εξαιρέσεις τον κόσμο κανένας φορέας, ούτε ο Δήμος, είχε συμπαρασταθεί τότε στην προσπάθεια συνέχισης του κινηματογράφου. Μάλιστα σε συνεδρίαση, τότε, του Δημοτικού Συμβουλίου, ο χώρος είχε αποχαρακτηριστεί από διατηρητέος. Σήμερα καλό είναι να θυμόμαστε, με αφορμή την μετονομασία του κινηματοθέατρου «Έφη» σε «Κώστας Γαβράς», ότι πριν δύο με τρία χρόνια, ο μεγάλος σκηνοθέτης είχε συλληφθεί στην Τουρκία μετά από διαδήλωση διαμαρτυρίας, με άλλες προσωπικότητες της Ευρώπης, ενάντια στο κλείσιμο ενός κινηματογράφου. Γιατί έτσι θα πρέπει να σκεφτόμαστε, για κάποια σημαντικά και δη ιστορικά κτίρια, όπως ο Φοίβος. Γατί η ιστορία είναι αυτή που μένει στο χρόνο. Και δεν πρέπει να θυσιάζεται στο θεμέλια ενός ακόμη εμπορικού κέντρου».
Για την ιστορία, στο βιβλίο του Γιώργου Αθ. Χριστοφιλόπουλου, με τίτλο «Η πόλη έχει τη δική της ιστορία», διαβάζουμε ότι «ο Φοίβος ξεκίνησε το 1937 ως θερινός, δίπλα από τον σημερινό χειμερινό, από τους αδελφούς Παπάζογλου.
Το 1953 δημιούργησαν τον χειμωνιάτικο, ένα από τα στολίδια της πόλης σε σχέδια του Περιστεριώτη αρχιτέκτονα Σίμου Ραουζαίου.
Η νέα κλειστή αίθουσα εγκαινιάστηκε, με τον αγώνα των ποδοσφαιρικών ομάδων Ουγγαρίας – Γερμανίας. Τότε ο «καλπάζων ταγματάρχης» Φέρεντς Πούσκας και η παρέα του μεσουρανούσαν και όλοι ήθελαν να τους θαυμάσουν. Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών, χρησιμοποιήθηκε ως χώρος προσωρινής κράτησης ομήρων του ΕΑΜ.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, μετά την επικράτηση των Εγγλέζων, χρησιμοποιήθηκε για τον ίδιο σκοπό με διαφορετικό πρόσημο. Κρατούμενοι τώρα ήταν οι φίλοι και οι οπαδοί του ΕΑΜ και του ΚΚΕ».
