Όταν επιζητάς ως Περιστέρι, που έχεις μια συγκεκριμένη δυναμική να γίνεις πρωτοσέλιδο, να γίνεις πρώτο θέμα, πρέπει να γνωρίζεις εξ αρχής ότι το να βρεθείς στα… μανταλάκια είναι πιο εύκολο να γίνει για αρνητικό τρόπο, παρά για θετικό.
Η λογική είναι απλή…
Είναι σαφώς πολύ πιο εύκολο για τον δημοσιογραφικό κόσμο, να «ακονίσει» το… πληκτρολόγιό του για να ψέξει μία ενέργεια του Περιστερίου και ορθώς θα το κάνει, παρά ένα κακώς κείμενο που θα σημειωθεί σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ κλπ.
Αυτό δεν αφορά το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ, αλλά αποτελεί μια γενική πραγματικότητα στον αθλητισμό και ειδικότερα στην ελληνική δημοσιογραφία.
Ωστόσο, ας πάμε και στην ουσία του θέματος που έχει ξεσπάσει από τη Δευτέρα και «σιγόβραζε» εδώ και περίπου έναν μήνα.
Ξεκαθάρισμα πρώτο: Αυτός που βάζει τα λεφτά, έχει και το δικαίωμα να αποφασίσει το πώς θα λειτουργήσει το τμήμα για την πρόοδό του, ειδικότερα δε όταν η πορεία τον δικαιώνει και τα αποτελέσματα αποτελούν πειστήριο.
Αυτό, βέβαια, δεν μπορεί να αποτελεί και μία μόνιμη επωδό, για τις κινήσεις μιας διοίκησης, ειδικότερα όταν οι ενέργειές της σε μία χρονική περίοδο φαντάζουν εντελώς παράλογες.
Θέμα Ζούρου λοιπόν… Από τη στιγμή που το θέμα ξέσπασε και είδε το φως της δημοσιότητας, αυτό που ξεκαθαρίζεται με κάθε τόνο από την πλευρά της διοίκησης είναι ότι δεν υπάρχει κανένα παράπονο αγωνιστικό προς τον πετυχημένο Έλληνα προπονητή. Λογικό. Έξι νίκες στο πρωτάθλημα, δύο ήττες κι αυτές μόνο η μία ήταν με κάτω τα χέρια, μία πορεία στο Basketball Champions League μέσω της οποίας η ομάδα είναι μέσα στον στόχο της πρόκρισης τη στιγμή που όλοι μέσα στην ομάδα έλεγαν ότι η κλήρωση είναι δύσκολη, ειδικότερα για ένα σύνολο που δεν έχει μάθει να παίζει δύο απαιτητικά ματς μέσα στην εβδομάδα.
Και τέλος πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου, με εντός έδρας νίκη επί του Ηφαίστου, τη στιγμή που πέρυσι το Περιστέρι ηττήθηκε από την Κύμη, ομάδα που ουσιαστικά υποβιβάστηκε ή αν το δούμε εντελώς ψυχρά σώθηκε κατόπιν απόφασης του Παναθηναϊκού.
Πάμε, λοιπόν, στα γιατί…
Δεν ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να έχουν περάσει πάνω από 24 ώρες από τη στιγμή που έγιναν γνωστές οι προθέσεις της διοίκησης και να μην έχει υπάρξει έστω μέσω μίας διαρροής τα αίτια αυτής της απόφασης. Από τη στιγμή που θες να λέγεσαι μεγάλη ομάδα, πρέπει να συμπεριφέρεσαι και ως τέτοια, φέρνοντας τα πάντα στο φως. Όχι για τον Κουστέρη ή τον οποιοδήποτε ρεπόρτερ, αλλά για τον κόσμο που είναι στα κάγκελα για δύο λόγους, αλλά προς το παρόν θα μείνουμε στον έναν: Ο Ηλίας Ζούρος είχε κερδίσει τον κόσμο με τη δουλειά του, τα αποτελέσματά του και κυρίως με το γεγονός ότι η ομάδα έπαιζε (πολύ) καλύτερο μπάσκετ από πέρυσι, άσχετα αν όντως τον τελευταίο μήνα διένυε μία καμπή, η οποία σε καμία περίπτωση δεν εκτροχίασε την ομάδα από τους στόχους της.
Δεύτερον: Διαφορά φιλοσοφίας. Θεμιτό και αυτό συμβαίνει σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Όμως, διάολε, διαφορά φιλοσοφίας Οκτώβρη-Νοέμβρη μήνα και με τα αποτελέσματα να είναι θετικά; Δύο τινά συμβαίνουν: Ή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αλλά συμφωνήθηκαν κι άλλα έγιναν εντός παρκέ είτε από τη μία πλευρά, είτε από την άλλη είτε το καλοκαίρι από πλευράς διοίκησης έγινε ένα πολύ μεγάλο λάθος με την πρόσληψη Ζούρου, κάτι όμως που δεν προκύπτει βάσει αποτελεσμάτων.
Τρίτον: Timing. Στις 2 Δεκεμβρίου το Περιστέρι θα μάθει αντίπαλο για τη μεγαλύτερη πρόκληση της νεότερης ιστορίας του, δηλαδή για να βρεθεί στον τελικό του Κυπέλλου. Θεωρήθηκε, λοιπόν, σοφό να πάει η ομάδα σε αυτό το παιχνίδι χωρίς τον προπονητή που την «έχτισε» από το καλοκαίρι και που είναι σε τοπ επίπεδο καμιά εικοσαριά χρόνια, αλλά τον Νίκο Παπανικολόπουλο, που μπορεί να γίνει… Φιλ Τζάκσον και μακάρι να συμβεί αυτό, ωστόσο αυτό δεν το ξέρει κανείς και είναι «άσχημο» και για τον ίδιο να το μάθει τώρα. Σε μια περίοδο που οι διοργανώσεις «καίνε» και το κυριότερο θα αντιμετωπίζεται με καχυποψία, λόγω των συμπαθειών που είχε δημιουργήσει ο Ζούρος στον κόσμο με τη δουλειά του.
Τέταρτον: Timing No. 2. Τα είχαμε πει και το καλοκαίρι για τον Αργύρη Πεδουλάκη. Όσο καλοπροαίρετος και να είναι κάποιος, όσο και να θέλει να αντιληφθεί τη «διαφορά φιλοσοφίας», πώς γίνεται να πείσεις ότι είναι τυχαίο πως το όλο θέμα του διωγμού του Ηλία Ζούρου έσκασε 10 μέρες μετά την απόλυση του Πεδουλάκη από τον Παναθηναϊκό. Όλα αυτά, βέβαια, θα αποδειχθούν σε έναν με δύο μήνες. Χωρίς, φυσικά, να ευχόμαστε κάτι τέτοιο, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον πώς θα αντιδράσει ο οργανισμός απέναντι στον coach Νίκο Παπανικολόπουλο, αν προκύψουν τρεις-τέσσερις ήττες.
Συμπερασματικά, το Περιστέρι δείχνει αυτή τη στιγμή να «πυροβολεί» κατά ριπάς, μάλιστα, τα ίδια του τα πόδια, σε μια περίοδο που ήταν καβάλα στο άλογο. Σε μια σεζόν που έχει νικήσει στο ΟΑΚΑ την ποιοτικότερη ΑΕΚ των τελευταίων ετών, σε μια σεζόν που έχει ξαναζεστάνει τον κόσμο του και με τους ευρωπαϊκούς αγώνες, σε μια περίοδο που φίλοι μαζεύονται σε σπίτια φίλων για να δουν τα ματς σε Τενερίφη, Βαμβέργη, Μόρναρ κλπ.
Και επαναλαμβάνουμε, αυτό στο οποίο έγινε αναφορά και στην αρχή. Η ΚΑΕ οφείλει να γίνει εξωστρεφής. Αν όχι σε Μέσα που μπορεί να μιλάει σε πρώτο ενικό, σε οποιοδήποτε άλλο εκείνη επιθυμεί, τουλάχιστον για να μάθει ο κόσμος τι συμβαίνει και ποια είναι η δική της θέση σε όσα συμβαίνουν.
