Άρθρο του Διονύση Παναγόπουλου…
Η μέχρι τώρα πορεία των πραγμάτων έχει δείξει ότι η πλευρά των δανειστών έχει αξιοποιήσει στο έπακρο όλα τα επικοινωνιακά μέσα που διαθέτει, προκειμένου να σπείρει τη σύγχυση, το φόβο ή και την απελπισία με κύριο στόχο τον ελληνικό λαό. Παράλληλα, έχει χρησιμοποιήσει εξίσου αποτελεσματικά και όλα τα οικονομικά μέσα που διαθέτει για να στριμώξει στη γωνία την ελληνική οικονομία
Ωρα Ελλάδος, παρα πέντε. Ένα σημείο επικίνδυνο. Που λίγα προλαβαίνεις να κάνεις. Μα πολλά μπορείς να παραδεχτείς. Όπως τα λάθη του παρελθόντος που πάντα τα παραδέχεσαι μόνο στο ένα βήμα πριν το απόλυτο σκοτάδι.
Μπροστά σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται, αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους εργαζόμενους, τα σωματεία τους και τις λαϊκές κοινωνικές οργανώσεις, να βγουν στους δρόμους και να βάλουν με τη δράση τους τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, κόντρα στις αξιώσεις των δανειστών της χώρας και του μεγάλου εγχώριου και πολυεθνικού κεφαλαίου. Οι παλλαϊκές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις της χώρας, μπορούν να σταθούν σαν ένας πρώτος σταθμός, ώστε ο λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο,
και όχι στημένος μπροστά σε μια τηλεόραση αναμένοντας τις εξελίξεις. Αγωνιάς για την πολυπόθητη συμφωνία. Όμως φοβάσαι. Ποια συμφωνία; Της μεριάς που στήριξες με την ψήφο σου ή της επιβαλλόμενης από τους εταίρους; Και ποιους εταίρους;
Εταίρος σημαίνει σύμμαχος. Συναγωνιστής. Με ίδιους στόχους. Κοινό συμφέρον. Αλληλοϋποστήριξη.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με κατασπάραξη. Με εταίρους που στοχεύουν στον εκμηδενισμό σου με στόχο την υπεροχή του πάνω σου. Στοχεύουν σε πλήρη υποδούλωση. Στον απόλυτο έλεγχο. Όχι μόνο του πλούτου σου…μα και του νου σου.
Και αναρωτιέσαι ξανά: ποια συμφωνία; Η τέλεια συμφωνία συνεπάγεται την από κοινού ικανοποίηση συμφερόντων και όχι την μονομερή επιβίωση. Γιατί τότε η λέξη ΄΄συμφωνία΄΄ αντικαθίσταται από την λέξη ΄΄πόλεμος΄΄. Μόνο που κανείς δεν τολμάει να την αρθρώσει.
Δεν έχουμε συμφωνία, με αποκλειστική ευθύνη των πιστωτών και των θεσμών. Δεν κάνουν διαπραγμάτευση. Ζητούν γη και ύδωρ. Πλήρη υποταγή και λεηλασία.
Κάπου εκεί λοιπόν είναι που παίρνεις την δύναμη και απαιτείς από την κυβέρνηση που ψήφισες να μην υποχωρήσει ούτε βήμα από τον προεκλογικό στόχο, την προεκλογική υπόσχεση. Αυτήν με την οποία σε έπεισε να την ψηφίσεις.
Και οφείλει να το σεβαστεί. , έχει γίνει σαφές ότι η χώρα δεν είναι προτεκτοράτο και μπανανία και ότι δεν προτίθεται να προσυπογράψει την εξόντωση του λαού. Υπάρχει πρόταση – πλαίσιο για συμφωνία συμβατή με το κυβερνητικό πρόγραμμά που θα δώσει διέξοδο στην κρίση και αναπτυξιακή προοπτική.
Αυτή η καθημερινή άμυνα έναντι των απειλών που εκτοξεύονται προς εκφοβισμό, περί GREXIT ή παραμονής στο Ευρώ μόνο κακό κάνει στην χώρα μας .
Τα ενδεχόμενα αποτελέσματα, πάντα καταστροφικά, κρινόμενα από τους ΄΄εταίρους΄΄, ώστε να υποχωρήσεις υπέρ των στόχων τους.
Όμως το YES SIR – ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ μας τελείωσε…κάπου εκεί που η Ελλάδα άλλαξε σελίδα και εναπόθεσε την όποια τελευταία ελπίδα της στο ΟΧΙ. Και είναι ελληνικό το ΟΧΙ. Πάντα τα μεγάλα ΟΧΙ ηταν ελληνικά. Βγαλμένα από τον ελληνικό λαό.
Ας έχει αυτή η συμφωνία άρωμα ελληνικό.
Όλα κρέμονται στις αποφάσεις της κυβέρνησης. Αν θα υποχωρήσουν ή αν θα κρατήσουν ψηλά το ανάστημά τους. Όπως ξεκίνησαν.
Αν υποχωρήσουν, σίγουρα εμείς θα είμαστε οι χαμένοι… Ολοι ξέρουν πως μια τέτοια περίπτωση λειτουργεί σαν Ντόμινο. Κανείς λοιπόν δεν θα τολμήσει να ρίξει το πρώτο τουβλάκι.
Διονύσης Παναγόπουλος,
H-R Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων & Διοίκηση
Μ-Α Κοινωνικής & Εκπαιδευτικής Πολιτικής