Γράφτηκε ακριβώς πριν από 80 χρόνια.
Ενα τραγούδι σκέτο ρεπορτάζ, που γράφτηκε ακριβώς πριν από 80 χρόνια.
Ή μάλλον μια επιτυχία, που άντλησε υλικό από ένα πραγματικό γεγονός.
Ας δούμε όμως κατ’ αρχάς το σκηνικό της εποχής.
Το 1931, πρώτη χρονιά του Μεσοπολέμου, έχουμε την έκκληση της Γ’ Διεθνούς για εσωκομματική ομαλότητα στο ΚΚΕ και την απευθείας ανάδειξη του Νίκου Ζαχαριάδη ως άλλου «αυτοκρατορικού απεσταλμένου» της ΕΣΣΔ για την ανασυγκρότηση του διχασμένου κόμματος.
Η Αθήνα είναι ήδη μεγαλύτερη με την ενσωμάτωση και την αφομοίωση των προσφύγων της Μικράς Ασίας, η φτώχεια είναι μια σκληρή πραγματικότητα, η διαδεδομένη χρήση χασίς στους τεκέδες επίσης, και τα στοιχεία για την πορνεία της εποχής συνταρακτικά: 40 χιλιάδες είναι οι φανερές πόρνες βάσει στατιστικών της Αστυνομίας!
Θυμίζουμε ότι το 1931 είναι η χρονιά γέννησης του Στέλιου Καζαντζίδη, της Κικής Δημουλά και του Κώστα Βουτσά.
Στις 11 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς πεθαίνει ο γερμανός σκηνοθέτης Φρίντριχ Μουρνάου, ο οποίος με την ταινία «Νοσφεράτου» υπονόησε την έλευση ενός νέου και σταδιακά ρωμαλέου κοινωνικού κινήματος – που και στην Ελλάδα βρίσκει τις δικές του ρίζες -, του φασισμού.
Ας επιστρέψουμε όμως στις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε το τραγούδι «Κακούργα πεθερά» («Καημένε Αθανασόπουλε») από τον Ιάκωβο Μοντανάρη.
Στο κοινωνικό υπόστρωμα των χωρίς όρους ταξικών αντιθέσεων ευδοκιμούν δύο τάσεις: του φασισμού με μοιραία κορύφωση τη δικτατορία Μεταξά το 1936 και των άγριων απεργιών.
Ενδιάμεσα αναπτύσσεται μια πρωτόγνωρη εγκληματικότητα με ληστείες και δολοφονίες, όπως η περίπτωση των αδελφών Χριστοφιλέα που ληστεύουν και δολοφονούν έναν σοφέρ ή του περίφημου Δράκου της Αναβύσσου που σκορπάει τον τρόμο.
Ενα έγκλημα του 1931 όμως κλέβει την παράσταση, γίνεται «talk of the town» για πολύ καιρό, περνάει στη σφαίρα του θρύλου, καταλαμβάνει πολύ χώρο στις σελίδες των εφημερίδων και φτάνει σήμερα να διδάσκεται στα Τμήματα Εγκληματολογίας.
Αναφέρομαι στη δολοφονία του εργολάβου Δημήτρη Αθανασόπουλου από την πεθερά του, τον 17χρονο ανιψιό της και τη γυναίκα του.
Πεδίο του εγκλήματος η Καλλιθέα, στο σπίτι του θύματος στην οδό Θησέως 101.
Συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Μοσκιός πυροβόλησε τον Αθανασόπουλο κατόπιν προτροπής της πεθεράς τού θύματος Αρτέμιδος Κάστρου.
Παρούσα στη δολοφονία ήταν η σύζυγος του Αθανασόπουλου, η Φούλα, ενώ στη διπλανή κάμαρη κοιμούνταν τα τρία παιδιά τους.
Η φρίκη όμως έχει και συνέχεια αφού οι προαναφερόμενοι μαζί με την υπηρέτρια τοποθέτησαν το πτώμα σε μεταλλική σκάφη, επιχείρησαν να το κάψουν, τελικά το τεμάχισαν και το συσκεύασαν σε δύο πακέτα!
Με τη συνέργεια των Σπύρου Μαγουλόπουλου – πρώην εραστή της σατανικής πεθεράς Αρτέμιδος Κάστρου και της κόρης της Φούλας – και του Γιώργου Κορναράκη πέταξαν το τεμαχισμένο πτώμα σε κοίτη του Κηφισού.
Τα μακάβρια πακέτα βρέθηκαν, το πανελλήνιο σοκαρίστηκε και οι ένοχοι συνελήφθησαν σχεδόν αμέσως αφού ομολόγησαν την πράξη τους.
Ποια όμως ήταν η αιτία του τόσο αποτρόπαιου φονικού;
Ο Αθανασόπουλος σχετιζόταν με την πεθερά του προτού παντρευτεί την κόρη της αλλά και κατά τη διάρκεια του γάμου του.
Η άσωτη ζωή του επιτάχυνε το μοιραίο αφού οι συχνοί καβγάδες του ζευγαριού, τα οικονομικά αδιέξοδα και τα συχνά μεθύσια του αποτυχημένου εργολάβου έγιναν η αιτία για να συλλάβει την ιδέα της εκδίκησης η πεθερά.
Το βράδυ της 4ης Ιανουαρίου ο Αθανασόπουλος προσπάθησε να κάνει έρωτα με τη γυναίκα του, εκείνη αρνήθηκε και την χτύπησε βάναυσα.
Το ξημέρωμα της 5ης Ιανουαρίου ήταν μοιραίο, αφού κατόπιν σχεδίου της σατανικής πεθεράς ο φιλοξενούμενος ανιψιός της Δημήτρης Μοσκιός – ερωτευμένος με τη Φούλα, παρ’ ότι εξάδελφός της – πυροβόλησε τον Αθανασόπουλο δύο φορές και τον σκότωσε.
Ο Ιάκωβος Μοντανάρης ή Γιακουμής ήταν μουσικός της εποχής – έπαιζε σαντούρι, τσέμπαλο, κιθάρα και ούτι – και δεν έχασε την ευκαιρία.
Εμπνευσμένος από το φρικτό συμβάν έγραψε σχεδόν αμέσως το τραγούδι «Κακούργα πεθερά» (ή και «Καημένε Αθανασόπουλε»), το οποίο πρωτοερμήνευσε έξοχα ο Αντώνης Διαμαντίδης (Νταλγκάς) και οι πωλήσεις των δίσκων χτύπησαν κόκκινο!
Ο δημιουργός με τα κέρδη του τραγουδιού – που γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και οι Αθηναίοι το «έλειωσαν» στα γραμμόφωνα της εποχής – αγόρασε ένα σπίτι στο Δουργούτι (σήμερα Νέος Κόσμος).
Και πέρασε στην Ιστορία.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
