Από τα πιο σύγχρονα κτίρια στα Βαλκάνια, το ΤΕΕ Περιστερίου, στην περιοχή του Αϊ Γιάννη του Θεολόγου, δείχνει πως θα έπρεπε να είναι όλα τα σχολεία.
Της Ευτυχίας Βλάχα
Εάν δεν γνώριζα, δεν θα πίστευα ότι βρίσκομαι σε σχολικό χώρο. Σίγουρα, ένα νέο κτίριο κερδίζει πάντα τις εντυπώσεις, όμως δεν είναι μόνο αυτό.
Δεν είναι το φρέσκο, το καθαρό, το προσεγμένο της νέας κατασκευής.
Είναι ο εξαιρετικός σχεδιασμός, η αξιοποίηση της τεχνολογίας, οι λειτουργικές αίθουσες, ο τεχνικός φωτισμός, ο φυσικός φωτισμός, οι περισσότερες αίθουσες με τα μεγάλα ανοίγματα σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι συνέχεια του εξωτερικού περιβάλλοντος.
Είναι η ειδική πρόβλεψη για την χρήση του χώρου από άτομα ΑμεΑ.
Είναι οι πολλές αίθουσες διδασκαλίας, οι οποίες «ανήκουν» στους καθηγητές και είναι οι μαθητές που μετακινούνται ανάλογα με το μάθημα.
Είναι τα πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια, η ξεχωριστή πτέρυγα διοίκησης, το υπόγειο γκαράζ 40 θέσεων, τα δύο ασανσέρ, τα τρία κλιμακοστάσια που εξασφαλίζουν την ασφαλή έξοδο των μαθητών από τρία σημεία, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Είναι οι χώροι των lockers για τους μαθητές αλλά και οι ξεχωριστές αίθουσες για τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων.
Είναι η τεράστια, 900 τετραγωνικών μέτρων, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και ο ασφαλής, μεγάλος και όμορφος προαύλιος χώρος.
Ακόμη, ενδοσυνεννόηση επιτρέπει την άμεση επικοινωνία με όλους τους χώρους του κτιρίου, η θέρμανση διασφαλίζεται με τη χρήση φυσικού αερίου, ενώ σύντομα θα λειτουργήσουν και τα φωτοβολταϊκά συστήματα που έχουν τοποθετηθεί στην ταράτσα του κτιρίου, εξασφαλίζοντας ενέργεια και οικονομία, καθώς τα λειτουργικά έξοδα μιας τόσο μεγάλης μονάδας είναι αρκετά υψηλά.
Όλα μελετήθηκαν και φροντίστηκαν στην κάθε τους λεπτομέρεια Το ΤΕΕ είναι το πρότυπο σχολικής μονάδας.
Έτσι θα έπρεπε να είναι όλα τα σχολεία.
«Είναι ένα στολίδι, ένα τεράστιο οικοδόμημα, το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια, που μπορεί να φιλοξενήσει 900 μαθητές» δήλωσε στο PeristeriNews.gr ο διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Γ΄ Αθήνας κ. Θανάσης Αλεξόπουλος, τον οποίο συναντήσαμε στο χώρο, μαζί με τους διευθυντές των δύο από τα τρία σχολεία που φιλοξενούνται στο ΤΕΕ. Την κ. Μαρία Γαλαζούλα διευθύντρια του ΕΚ και τον κ. Αναστάσιο Ποτηριάδη, διευθυντή του 1ου ΕΠΑΛ.
Το ΤΕΕ κατασκευάστηκε και λειτουργεί με τη διαδικασία του ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα). Θα αποδοθεί στο Δημόσιο μετά από 25 χρόνια. Έως τότε η ανάδοχος εταιρεία έχει την ευθύνη της καθαριότητας και του περιβάλλοντος χώρου.
«Η καθημερινή φροντίδα ανήκει στην εταιρεία που το έχει οικοδομήσει. Ωστόσο το σχολείο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Μπορεί να προκύψουν ζημιές και να απαιτηθούν κάποιες μικροβελτιώσεις. Αυτά είναι θέματα που προβλέπονται από την σύμβαση που έχει υπογραφεί και ανάλογα θα επωμισθεί το έξοδο ο ιδιώτης ή το Δημόσιο» σημειώνει ο κ. Αλεξόπουλος, ενώ ο κ. Ποτηριάδης διευκρινίζει ότι «είναι σαν να είμαστε ενοικιαστές. Εμείς πληρώνουμε τους πάγιους λογαριασμούς, και η εταιρία σύμφωνα με τη σύμβαση, πληρώνει την καθαριότητα του κτιρίου και τη φροντίδα του κήπου. Μέχρι στιγμής η εταιρεία δείχνει πρόθυμη να καλύψει και κάποιες μικρές ζημιές. Όσο για τις μεγαλύτερες, εάν υπάρξουν, όπως προβλέπεται στη σύμβαση, θα πληρωθούν από τα χρήματα των σχολείων».
«Δεν ζημιώνεται ποτέ ιδιωτική εταιρεία, απλά το κέρδος για την δημόσια εκπαίδευση είναι ότι εκεί που δεν θα είχαμε τίποτα, έχουμε κάτι. Και αυτό είναι σημαντικό» τονίζει ο κ. Αλεξόπουλος. «Διανύουμε μία δύσκολη εποχή. Στο δήμο Περιστερίου, υπήρχε ανάγκη να υπάρξει ένα καινούργιο κτίριο, για να καλύψει την τεχνική εκπαίδευση και όπως προέκυψε στην πορεία και την καλλιτεχνική εκπαίδευση. Αυτό το σύστημα της ανέγερσης σχολικών κτιρίων από ιδιωτικές εταιρείες, χωρίς να το στηρίζουμε απόλυτα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι βοηθά, κάπως, την κάλυψη των αναγκών των κτιριακών εκπαιδευτικών κενών που έχουμε».
«Για τον κλιματισμό του σχολείου έχουν χρησιμοποιηθεί τα πιο προηγμένα συστήματα, σε σχολικό χώρο, σε πανελλήνιο επίπεδο», λέει ο κ. Αλεξόπουλος και ο κ. Ποτηριάδης διευκρινίζει ότι «όλοι οι χώροι έχουν και κλιματισμό και ανεμιστήρες εκτός από τους χώρους των παιδιών, οι οποίοι έχουν απλά φυσικό αερισμό. Δηλαδή υπάρχει ένα σύστημα που κρατά σταθερή θερμοκρασία χειμώνα καλοκαίρι γύρω στους 22 βαθμούς. Αν τυχόν διαπιστωθεί ότι το διοξείδιο του άνθρακα έχει υπερβεί το όριο που έχει τεθεί, αυτόματα διοχετεύεται νωπός, προφιλτραρισμένος αέρας».
Σήμερα χρησιμοποιείται το 80% του χώρου. Ωστόσο όπως μας εξηγεί ο κ. Αλεξόπουλος «στόχος είναι να εκμεταλλευτούμε πλήρως τη δυνατότητα που μας δίνει το κτίριο. Έτσι, το υπόλοιπο 20% θα χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες του δημόσιου ΙΕΚ που θα μετακομίσει μόλις η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας πάρει τη σχετική απόφαση».
Αν και όλα δείχνουν να είναι σε τάξη, υπάρχουν δύο θέματα που πρέπει να λυθούν. Πρόκειται για τη φύλαξη του κτιρίου και τη συγκοινωνία.
Έχει ζητηθεί από το Δήμο προσωπικό για την φύλαξη, χωρίς όμως να υπάρχει, προς το παρόν, λύση στο θέμα. Ο κ. Αλεξόπουλος τονίζει ότι «είναι αναγκαίο αυτό, αν αναλογιστεί κάνεις ότι μιλάμε για 12.000 τετραγωνικά μέτρα. Η διεύθυνση βρίσκεται στον δεύτερο όροφο, έτσι γίνεται δύσκολος ο έλεγχος της εισόδου και του κτιρίου ολόκληρου. Επίσης, σύμφωνα με την σύμβαση αν γίνουν ζημιές στο σχολείο, θα αναγκαστεί να τις πληρώσει ο δήμος και μπορεί να του κοστίσει πιο πολύ από έναν φύλακα. Και για το συγκοινωνιακό πρόβλημα έχει γίνει σχετική αίτηση προς την αντιδήμαρχο κ. Τσιώτα, να εξεταστεί το θέμα με το τοπικό δρομολόγιο. Το κτίριο αυτό, αν δεν έχει τη δυνατότητα πρόσβασης, είναι σαν να μην έχει επάνω του ζωή».
Είναι δύσκολη η πρόσβαση των μαθητών και υπάρχει κίνδυνος ατυχημάτων, αναφέρουν οι διευθυντές των σχολείων. Η κ. Γαλαζούλα μάλιστα ανέφερε ότι «υπήρξε ήδη ατύχημα μαθητή, σε ώρα εκτός σχολείου βέβαια, αλλά δείχνει το πρόβλημα που υπάρχει. Είναι μεγάλα παιδιά, αλλά δεν παύει να είναι ανήλικα». Πολλές φορές λέει ο κ. Ποτηριάδης «μας ζητούν να φύγουν λίγο νωρίτερα για να προλάβουν το λεωφορείο. Όμως αυτό είναι επικίνδυνο. Αν σε αυτό το διάστημα που θεωρείται παρών για το σχολείο, γίνει ένα ατύχημα, καταλαβαίνεται τι θα συμβεί».
Η συγκατοίκηση των διαφορετικών σχολείων μέσα στο χώρο, είναι αρμονική. «Δεν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα συνύπαρξης και λειτουργίας των σχολικών μονάδων» επισημαίνει η διευθύντρια του Ε.Κ. κ. Γαλαζούλα, η οποία με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση μας ξενάγησε στα υπερσύγχρονα, τελευταίας τεχνολογίας εργαστήρια, όπου οι 300 μαθητές του Ε.Κ. απολαμβάνουν πια τις σπουδές τους. Μόνο «κάποια μικροπροβλήματα λόγω της μετεγκατάστασης, εντοπίζονται, τα οποία όμως τώρα πια διευθετούνται» μας είπε. Ωστόσο και οι δύο διευθυντές επισημαίνουν ότι «κατά 90% είμαστε σε πλήρη λειτουργία».
«Είναι ένα στολίδι για το Περιστέρι αλλά και για όλη την ευρύτερη περιοχή αυτό το κτίριο» τονίζει ο κ. Αλεξόπουλος και εκτιμά «ότι θα γίνει πόλος έλξης μαθητών και καθηγητών, για να βλέπουν πώς λειτουργεί ένα κανονικό σχολείο. Θα είναι ένα υπόδειγμα».
Όσο για τα παιδιά, «είναι ενθουσιασμένα και προσέχουν πάρα πολύ το κτίριο» λένε η κ. Γαλαζούλα και ο κ. Ποτηριάδης. «Προσέχουν απίστευτα και δεν έχουν δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα στο κτίριο». Να σκεφτείτε σημειώνει ο κ Ποτηριάδης ότι «οι πρόεδροι των πενταμελών και 15 μελών συμβουλίων όλων των σχολείων, ζήτησαν από μόνοι τους να τοποθετηθούν στον τοίχο της τελευταίας σειράς των θρανίων, προστατευτικά πλαστικά καλύμματα έτσι ώστε οι πιθανά αφηρημένοι μαθητές που ακουμπούν τις καρέκλες τους στον τοίχο, να μην αφήνουν σημάδι.
«Αυτό ουσιαστικά δείχνει ότι τα παιδιά υπογραμμίζουν την ασχήμια» επισημαίνει ο κ. Αλεξόπουλος . «Όπου το κτίριο είναι άσχημο και βρώμικο, τα παιδιά το βρωμίζουν και το ασχημαίνουν, για να υπογραμμίζουν την ασχήμια του και τη βρωμιά του. Όπου είναι καθαρό το σέβονται, γιατί κατά βάθος όλοι θέλουμε την ομορφιά».
Το ΤΕΕ λειτουργεί από το πρωί έως το βράδυ. Το πρωί με το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Λύκειο και το 1ο ΕΠΑΛ. Με το Εργαστηριακό Κέντρο που λειτουργεί όλη την η μέρα από το πρωί έως τις 10:35 το βράδυ και με το 1ο και 2ο Εσπερινό Σχολείο.
Επίσης χρησιμοποιείται από το 3ο ΕΠΑΛ μόνο ως προς τα εργαστήρια προς το παρόν αλλά σύντομα οι μαθητές του θα χρησιμοποιούν τους χώρους και ως προς το θεωρητικό κομμάτι τους.
Τα επίσημα εγκαίνια του κτιρίου, θα γίνουν σύντομα.
