Δύο βραβεία απέσπασε το ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου «Ο πιο μακρύς δρόμος», το οποίο συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του 58ου Διεθνούς Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Λειψίας, που ολοκληρώθηκε την 1η Νοεμβρίου.
Το δεύτερο βραβείο απονεμήθηκε στην ταινία από την κριτική επιτροπή της μεγαλύτερης γερμανικής συνδικαλιστικής ένωσης, «Ver.di» (Vereinte Dienstleistungsgewerkschaft), η οποία απαριθμεί 2,2 εκατομμύρια μέλη, με την εξής μνεία: « Ναι, υπάρχουν γυναίκες που γυρίζουν ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, και εμείς ανακαλύψαμε μία! Αυτή η τόσο σιωπηλή και σύνθετη ταινία μας γνωρίζει δύο έφηβους πρόσφυγες, τον Τζάσμιν από το Ιράκ και τον Αλσαλέχ από τη Συρία, που βρίσκονται αποκομμένοι στο μακρύ τους δρόμο ανάμεσα στον πόλεμο στην Ανατολή και την Γερμανία στη Δύση και κατηγορούμενοι για παράνομη διακίνηση μεταναστών στην Ελλάδα.
Η τιμητική διάκριση που απονεμήθηκε από την επιτροπή του Φεστιβάλ συνοδεύτηκε από την εξής μνεία: «Η επιτροπή θεωρεί πως πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ντοκιμαντέρ που πρέπει να το δει όλος ο κόσμος. Με συναίσθημα και συνέπεια, η ταινία φέρνει την σύγχρονη πραγματικότητα σε ένα άλλο επίπεδο, παρουσιάζοντας την ιστορία με μια τρυφερή προσέγγιση προς τους χαρακτήρες. Η επιτροπή κρίνει το έργο αυτό σημαντικό και επίκαιρο».
Στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της φυλακής ανηλίκων στην κεντρική Ελλάδα, μόνο η φιλία τους, η αυτοπεποίθησή τους και η απέραντη προσπάθειά τους να ενταχθούν στην ελληνική πραγματικότητα τους βοηθάει να τα βγάλουν πέρα. Και το τηλέφωνο παραμένει η μόνη επαφή τους με τις οικογένειές τους».
Η σκηνοθέτης παρακολουθεί στενά τους δύο φίλους στις ελληνικές φυλακές ανηλίκων πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη δίκη τους μέσω μίας μια συναισθηματικής αφήγησης γεμάτης αγωνία, εκθέτοντας το τραγικό φαινόμενο των επαγγελματιών λαθρεμπόρων, οι οποίοι προσπαθούν να αναγκάσουν τους ανήλικους μετανάστες να γίνουν οι ίδιοι λαθρέμποροι. Στην Ελλάδα, με αργές νομικές διαδικασίες και σκληρούς νόμους κατά του λαθρεμπορίου, αθώοι πρόσφυγες ενδέχεται να καταδικασθούν σε πολύ μεγάλες ποινές. Τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ των φυλακισμένων νεαρών αγοριών και των γονιών τους στις χώρες που πλήττονται από τον πόλεμο, επιτείνουν τον διπλό εγκλωβισμό που βιώνουν οι οικογένειες. Κανείς δεν ξέρει πώς και πότε θα τελειώσει η περιπέτειά τους.
Η παραγωγή του ντοκιμαντέρ ανήκει στον Σπύρο Μαυρογένη, με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
Το Διεθνές Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Λειψίας στη Γερμανία ξεκίνησε το 1955 και είναι το παλαιότερο Φεστιβάλ για ντοκιμαντέρ παγκοσμίως. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει διεθνές διαγωνιστικό για μεγάλες και μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ και κινούμενα σχεδία, καθώς και για ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων, γερμανικά ντοκιμαντέρ, τοπικά αφιερώματα και ιστορικές αναδρομές.
