Ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος, μίλησε με λόγια συγκινητικά σε τηλεοπτική του συνέντευξη, για τον καρκίνο, ενώ αποκάλυψε πως του απομένουν 3 με 4 μήνες ζωής. Μάλιστα, ο δημοσιογράφος, άφησε άναυδο το κοινό δημοσιοποιώντας την επιθυμία του να προχωρήσει σε ευθανασία.
Για τον επερχόμενο θάνατό και για τον τρόπο με τον οποίο τον διαχειρίζεται, μίλησε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα»:
«Το μαθαίνω το Σεπτέμβριο. Είχα κάποια συμπτώματα οργανικά, πάω κάνω τις εξετάσεις μου και μου λένε έχεις έναν όγκο ήδη πολύ προχωρημένο. Ξεκινάω μια σειρά από χημειοθεραπείες. Αναζητούμε ένα παράθυρο ευκαιρίας για χειρουργείο, δεν υπάρχει. Ο δεύτερος κύκλος χημειοθεραπείας δείχνει ότι ο όγκος είναι πιο ισχυρός από τα φάρμακα και αυτή τη στιγμή δεν παίρνει καν χημειοθεραπεία. Άρα αυτή τη στιγμή είμαι αφημένος στην ενέργεια και στις αντοχές του οργανισμού μου οι οποίες προφανώς δεν είναι και ανεξάντλητες. Ο ηπατολόγος μου έχει πει για 2-3 μήνες(…)Στην πραγματικότητα από τον περασμένο Σεπτέμβριο, δίνω μια μάχη η οποία για να το πούμε νηφάλια και πολύ ήρεμα, έχει αποδειχθεί άνιση. Αυτή τη στιγμή στην ουσία δεν δίνω καμία μάχη, απλά περιμένω. Αν θα περιμένω ελπίζοντας να τελειώσω ειρηνικά σε 2-3 μήνες ή 5-6 μήνες, αυτό μόνο ο οργανισμός μου και τα αποθέματα ενέργειας μπορούν να μου το πούνε».
Παράλληλα, ο Αλέξανδρος Βέλιος πρόσθεσε πως «θέλω να είμαι όρθιος ως το τέλος, με σώας τα φρένας ως το τέλος και με το χαμόγελο ως το τέλος». Γι΄αυτό και αποφάσισε να διαχειριστεί τον θάνατό του, κάνοντας ευθανασία:
«Το πρόβλημα της ευθανασίας εξακολουθεί να αποτελεί ένα θέμα ταμπού. Εγώ είμαι διάπυρος υποστηρικτής του δικαιώματος μας στο θάνατο. Θεωρώ ότι είναι το πιο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Το ευ θνήσκειν για μένα είναι θεμελιώδες!(…) Θα με τρόμαζε πολύ και θα λύγιζα αν μπροστά μου είχα μια προοπτική λιωσίματος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, σωματικής κατάπτωσης και πόνων. Η ευθανασία είναι το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια μέχρι τέλους. Κανένας ιερωμένος, κανένας νομοθέτης, κανένας κοινωνικός λειτουργός δεν έχει το δικαίωμα να μου πει πότε και πώς θα πεθάνω! Είναι μια προσωπική μου υπόθεση και δική μου επιλογή(…)Έχω κάνει τα χαρτιά μου ήδη για ένα ίδρυμα στη Ζυρίχη. Είναι το μόνο που δέχεται ξένους. Αποκαλείται βοηθούμενη αυτοκτονία. Πας με τους δικούς σου ανθρώπους και σου δίνουν ένα ποτήρι, δηλώνεις για μια ακόμα τελευταία φορά ότι το κάνεις με τη θέλησή σου, πίνεις το ποτήρι και μέσα σε ελάχιστα λεπτά φεύγεις».
Την εμπειρία της διαχείρισης του (επερχόμενου) θανάτου του, κατέγραψε ο Αλέξανδρος Βέλιος στο βιβλίο: «Εγώ και ο Θάνατός μου. Το δικαίωμα στην ευθανασία».
Δείτε παρακάτω το απόσπασμα από την εκπομπή:
