Με την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης μέσα στο Μάιο, η οποία θα συνοδευτεί από κάποια ρύθμιση του χρέους, η Κυβέρνηση πλέον κοιτάζει το επόμενο βήμα.
Η λογική στα κλιμάκια του Αλέξη Τσίπρα λέει ότι αφού (μέχρι στιγμής) δεν υπάρχουν στον ορίζοντα μέτρα για το 2018 και θεσμικά εμπόδια θα το προχωρήσουν μέχρι τέρμα αγγίζοντας εκλογές το 2019.
Η κατάσταση στη χώρα βέβαια όσο πάει και δυσκολεύει για όλες τις κοινωνικές μάζες σε σημείο να λέμε κάθε πέρυσι και καλύτερα.
Η ουσία είναι ότι ο κόσμος δεν έχει πλέον την όρεξη και ενδεχομένως την παρακίνηση να βγει στους δρόμους και να διαδηλώσει όπως πριν από μερικά χρόνια. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα και την καθημερινότητα. Αναμονή χωρίς αποτέλεσμα.
Σίγουρα μια εκλογική διαδικασία είναι αβέβαιο τι θα προκαλούσε αλλά η αδυναμία της σημερινής Κυβέρνησης για δράση και ενέργειες εξομάλυνσης της κατάστασης καταντάει ανούσια. Και σύμφωνα με τους επιχειρηματικούς κανόνες όταν δεν υπάρχει ουσία και αποτέλεσμα έρχεται η απόλυση.
Από τις πρώτες εικόνες που συλλέξαμε μέσω των γαλλικών εκλογών φάνηκε πως το ψηφοφόρο κοινό αντέδρασε θέτοντας στις βασικές επιλογές του την ακροδεξιά παράταξη της Μαρίν Λε Πεν. Και αυτό συνέβη σε μια χώρα όπως η Γαλλία που θεωρείται ανώτερη οικονομικά και κοινωνικά από την Ελλάδα. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν τι μπορεί να συμβεί στη χώρα μας.
Εν τοιαύτη περιπτώσει αναμένουμε τόσο τα τελικά αποτελέσματα στην μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα όσο και αυτά του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία. Μόνο τότε μπορεί να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για εκλογές στην Ελλάδα με το αποτέλεσμα τους από τη θέση 2 και κάτω να είναι άγνωστο.
