Είναι προσωπικά πολύ δύσκολο αυτή τη σεζόν να ασχολείται κανείς με το ρεπορτάζ του Ατρόμητου. Η ποσότητα και οι ανάγκες της καθημερινότητας είναι πολύ περισσότερες από τις προηγούμενες χρονιές –όσο δύσκολες κι αν ήταν από θέμα εξελίξεων- και καλείσαι πλέον να διαχειριστείς μια κατάσταση πολύ περίεργη.
Αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρέπει να παραμένεις σοβαρός και να μην περνάς στην πλευρά της γραφικότητας, που σε οδηγεί το οπαδικό DNA που υπάρχει εξαρχής και συνήθως το βλέπεις από άλλους και πεθαίνεις στα γέλια και από την άλλη έχεις να διαχειριστείς μια πραγματικότητα, που σου αποτυπώνεται κάθε φορά εντός γηπέδου όλο και πιο εκκωφαντικά.
Ζώντας τα δύο τελευταία χρόνια το ρεπορτάζ, ο «φόβος» που υπήρχε από αυτές τις… ψιλοαδιάφορες πορείες, που ο Ατρόμητος ούτε (επί της ουσίας) κυνηγούσε Ευρώπη, ούτε όμως κινδύνευε με ιστορίες… 2008, ήταν μην τον πάρει η μπάλα και αυτό το αδιάφορο κατέληγε σε μια πλήρη απαξίωση. Το στίγμα βέβαια το δίνει το «κεφάλι» και από τη στιγμή που ο Γιώργος Σπανός είναι ένας παράγοντας που όση αθλητική τρέλα κουβαλάει, δεν την κουβαλούν πολλοί άνθρωποι μαζί, πηγαίνοντας από τη Σπάρτη μέχρι την Κέρκυρα και σε κάνα φιλικό προετοιμασίας στο Πήλιο, ο στόχος ήταν φέτος η επιστροφή στο Europa League.
Σημείο-κλειδί: Ποτέ τα δύο προηγούμενα χρόνια δεν είχε πει η διοίκηση με τόση σαφήνεια, που το έκανε φέτος, ότι στόχος ήταν η Ευρώπη. Όχι μόνο το είπε το καλοκαίρι, αλλά φρόντισε με τις κινήσεις της να το αποδείξει και μέσω της πρόσληψης ενός ξένου τεχνικού με ένσημα όπως τα ήθελε η ομάδα, να επαναφέρει και ένα ενδιαφέρον στο γενικότερο μηχανισμό του Ατρόμητου.
Πλατειάσαμε και το… point είναι διαφορετικό. Μετά την ολοκλήρωση του α’ γύρου, ο Ατρόμητος είναι πλέον στην 4η θέση, με 2 βαθμούς από την κορυφή και με απόσταση μεγαλύτερη των δύο νικών από Πανιώνιο και Αστέρα, που είναι άλλες δύο ομάδες που θα διεκδικήσουν πεντάδα. Είναι η ομάδα με τον καλύτερο απολογισμό εκτός έδρας, είναι η ομάδα με τις λιγότερες ήττες (μόλις μία), επί της ουσίας διαθέτει την καλύτερη αμυντική λειτουργία, αφού έχει δεχθεί δύο γκολ από… πέναλτι και παράλληλα είναι η μοναδική ομάδα από αυτό το γκρουπ που δεν έχει υπέρ της υπόδειξη.
Επιπλέον, οι πιο τρανταχτές αλλοιώσεις αποτελεσμάτων έγιναν εις βάρος της… Γκολ που δεν μέτρησε στη Λάρισα, πέναλτι ανύπαρκτο στην Τούμπα και βάσει όλης της εικόνας από αυτές τις τέσσερις ομάδες, αν κάποια δικαιούται περισσότερους βαθμούς αυτός είναι ο Ατρόμητος, αν για παράδειγμα σκεφτεί κανείς τον τρόπο που χάθηκε το παιχνίδι με τον Απόλλωνα ή με τον Παναθηναϊκό, που οι «πράσινοι» έπρεπε να παίζουν και με 10 παίκτες από το 20’ λόγω του δολοφονικού τάκλιν του Καμπέσας στον Κιβρακίδη και ενώ το σκορ είναι στο 1-0. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν τα 9(!) δοκάρια, 4 εκ των οποίων σε ματς που ο Ατρόμητος έχασε βαθμούς. Για την ιστορία, ο δεύτερος στη σχετική λίστα είναι ο Αστέρας Τρίπολης με 5, ενώ οι Περιστεριώτες έχουν σταθεί τυχεροί σε αυτή τη στατιστική κατηγορία μόλις 2 φορές (ΑΕΚ, Αστέρα Τρίπολης), κάτι που τον φέρνει στη 2η θέση της λίστας μετά την Ξάνθη που δεν έχει κανένα υπέρ της.
Παράλληλα, στο β’ γύρο ο Ατρόμητος έχει στην έδρα του Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και εκτός Αστέρα, Πανιώνιο, Παναθηναϊκό, δηλαδή ένα πρόγραμμα που θεωρητικά δεν είναι τόσο… βουνό, όσο του α’ μισού. Παρ’ όλα αυτά, οι Περιστεριώτες δεν μπαίνουν από κανέναν (πλην εξαιρέσεων) στην εξίσωση έστω για τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Και πολύ καλά κάνει…
Αν ο Ατρόμητος έχει μία πιθανότητα στις χίλιες να μπει «σφήνα», αυτό πρέπει να το κάνει αθόρυβα και χωρίς να επιζητά την προβολή. Αυτή τη στιγμή πρέπει να απολαμβάνει το γεγονός ότι οι «τρεις» τρώνε τις σάρκες τους για τον τίτλο και ο ίδιος παίρνει αποτέλεσμα με κάθε ποδοσφαιρικό τρόπο. Η ΑΕΚ όποτε χάνει βαθμούς δεν το κάνει επειδή ο άλλος στάθηκε τυχερός ή η ίδια δεν μπόρεσε να «ματώσει» τα δίχτυα, αλλά επειδή φταίει η διαιτησία ή ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν ο ΠΑΟΚ επικρατεί και έχει πάρει ένα πέναλτι-μαϊμού ή ο αντίπαλος βλέπει να μην του μετρά ένα κανονικό γκολ, όπως έγινε χθες με τον Πλατανιά, τότε είναι απλά ένα τρίποντο που δείχνει μέταλλο νικητή κι ότι φέτος είναι η χρονιά του.
Όταν ο Ολυμπιακός χάνει, φταίει η «εξυγίανση» όπως έγινε με τον Ατρόμητο ή όταν νικάει όπως νικάει τον Πανιώνιο, είναι ακόμα μία επικράτηση που μιλάει η καρδιά του πρωταθλητή.
Τι έχει καταφέρει μέσα σε αυτό το αρρωστημένο ελληνικό ποδόσφαιρο ο Ατρόμητος; Στην κακή του μέρα όπως με τον Πλατανιά ή την Κέρκυρα να μην του χαρίζεται τίποτα και να φτάνει σε τριάρες με γκολ για highlight, στην ήττα από τον ΠΑΟΚ να «ξεγυμνώνει» το τι ρόλο βαράει ο καθένας στη νέα εποχή της ΕΠΟ και της εξυγίανσης και εκτός των άλλων να κάνει «διπλά» σε ΟΑΚΑ και «Γ. Καραϊσκάκης».
Όταν, λοιπόν, ο Ατρόμητος έχει δημιουργήσει μια ομάδα που φτιάχνει τους οπαδούς του και βλέπει αυτούς τους παίκτες να γουστάρουν τον διπλανό τους και να γουστάρουν τη φανέλα που φορούν, έχει καμία πραγματική σημασία αν σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα θα θεωρείται διεκδικητής του πρωταθλήματος;
Την απάντηση μπορεί να τη δώσει ο καθένας για τον εαυτό του…
