Η δημοσιογράφος σκιαγραφεί τους φόβους της για τον ηλεκτρονικό εθισμό αλλά και τις παγίδες που κρύβονται πίσω από τα likes των social media.
Η Χριστίνα Βίδου αποδεχόμενη την πρόσκληση του καλού της φίλου Δημήτρη Γιατζόγλου και του Προέδρου του φορέα Διάδραση, Σταύρου Θεοδωρακοπούλου μιλά για την δική της εμπειρία με τον ηλεκτρονικό εθισμό καθώς η κόρη της είναι στην προ- εφηβεία και κάθε μέρα καλείται να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις.
«Να κάνω λογαριασμό στο instagram; Έχουν όλοι οι φίλοι μου, να κάνω ένα tik-tok;», μου λέει η κόρη μου.
«Εγώ» λέει η Χριστίνα Βίδου στο βίντεο του Διάδραση «Κρατάω σθεναρά, γιατί είναι πολύ μικρή για κάτι τέτοιο. Ο μεγάλος μου φόβος είναι η υπερ- έκθεση του παιδιού και η υπερ-προβολή και δεν νομίζω αν αυτή η υπερέκθεση την ωφελήσει. Όλα τα παιδιά στο instagram σε αυτή την ηλικία θέλουν την αποδοχή, θέλουν το like, θέλουν να νιώσουν ότι ανήκουν σε μια ομάδα όμως μετά τα πρώτα likes η πίστα αρχίζει να ανεβαίνει. Οι φωτογραφίες αρχίζουν και γίνονται πιο προκλητικές, πιο…δεν ξέρω τι. Από την άλλη δεν ξέρεις ποιοι είναι αυτοί που μπορεί να κοιτάνε τις φωτογραφίες του παιδιού σου και αν τις χακάρουν; Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική αλλά είναι οι αγωνίες και οι φόβοι που έχουμε εμείς οι γονείς».
Στην συνέχεια η Χριστίνα Βίδου μιλάει για ένα λάθος που είχε κάνει και πως το αντίστρεψε τελικά για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη της κόρης της.
«Μια φορά είχαμε λογομαχήσει και εγώ για να την τιμωρήσω πήρα μαζί μου στην δουλειά το κινητό της, το τάμπλετ ακόμη και το κοντρόλ της τηλεόρασης. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως είχα κάνει ένα πολύ-πολύ μεγάλο λάθος, αφού ουσιαστικά της γιγάντωσα την επιθυμία για τις συσκευές αυτές και την χρήση τους. Της ζήτησα συγγνώμη και δεν το έκανα ποτέ ξανά αυτό. Ξέρετε το κλειδί είναι η επικοινωνία, να συζητάς και παράλληλα να κάνεις πράγματα ως γονιός που θα εμπνεύσουν το παιδί σου. Ενώ μιλάγαμε κάποια στιγμή είχα πάρει ένα βιβλίο και διάβαζα, την επόμενη ημέρα συνέχισα με την ανάγνωση του βιβλίου, την Τρίτη ημέρα με το που πήγα σπίτι την είδα και εκείνη να μην είναι πάνω από το κινητό της, αλλά προς έκπληξη μου, καθόταν στον καναπέ και διάβαζε λογοτεχνία. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να παίρνουν θετικά ερεθίσματα από εμάς αλλά και εμείς από αυτά. Στο χέρι μας είναι να βγούμε από την φυλακή που έχουν οι οθόνες και να κάνουμε ξεχωριστές και όμορφες ενέργειες».
