Αριστερή Κίνηση Περιστερίου: Tοποθέτηση στο δημοτικό συμβούλιο για το ζήτημα των απορριμμάτων

Η τοποθέτηση από την Αριστερή Κίνηση Περιστερίου στο δημοτικό συμβούλιο, για τη διαχείριση των απορριμμάτων:

«Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι εδώ και χρόνια αντι-περιβαλλοντική και αναποτελεσματική, με τραγικές συνέπειες για την υγεία και την ποιότητα ζωής για τους κατοίκους του Περιστερίου, της Δυτικής Αττικής αλλά και όλου του λεκανοπεδίου. Η περιφερειακή διοίκηση Πατούλη μαζί με τοπικούς δημάρχους, όπως ο δήμαρχος Περιστερίου, πιστοί στη διαχείριση που προτάσσουν τα ιδιωτικά συμφέροντα στα απορρίμματα, αποδεικνύονται καταστροφικοί για το περιβάλλον και την υγεία όλων.

Στην Αττική παράγονται περίπου δύο εκατομμύρια τόνοι αστικών αποβλήτων (ΑΣΑ) κάθε χρόνο, εκ των οποίων το 88% θάβεται στη χωματερή της Φυλής. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. για το 2018, από τους 1.820.000 τόνους μόνον οι 80.000 τόνοι πήγαν για ανακύκλωση.

Κατά την διάρκεια της θητείας της κας Δούρου, με πραξικοπηματικό τρόπο ψηφίστηκε (12ος/2016) ο νέος Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Απορριμμάτων Αττικής (Π.Ε.Σ.Δ.Α) βάσει του οποίου όχι μόνον δεν έκλεισε ό Χ.Υ.Τ.Α Φυλής αλλά επέκτεινε την λειτουργία του, το 2017 για 3.500.0000 κ.μ , το 2018 για 1.500.000 κ.μ., και το 2019 για 685.000 κ.μ. Δηλ. έγιναν τρεις εσωτερικές επεκτάσεις. Μάλιστα, σε συμφωνία με τον κ. Πατούλη, προχώρησαν όχι μόνο στη διατήρηση της χωματερής στη Φυλή, αλλά και στη δημιουργία και νέας (Γ΄ Φάση) που βαφτίζουν «επέκταση» της σημερινής. Πριν από λίγες μέρες, η διοίκηση Πατούλη ενέκρινε πραξικοπηματικά τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, η οποία περιλαμβάνει όλα τα βήματα για τη συνέχιση αυτής της διαχείρισης για τουλάχιστον 30 χρόνια.

Πρόκειται για νέο χώρο 300 στρεμμάτων, δίπλα σε συγκρότημα εργατικών κατοικιών, που θα υποδέχεται τέσσερα εκατομμύρια κ.μ. σκουπιδιών. Το έργο θα κοστίσει 48 εκατομμύρια Ευρώ!

Ταυτόχρονα, στη ΦΥΛΗ λειτουργεί το Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης Κομποστοποίησης (ΕΜΑΚ) το οποίο καταβροχθίζει κάθε χρόνο πάνω από 12 εκατ., ανακυκλώνοντας μετά βίας το 5% των εισερχομένων υλικών και σκορπίζει δυσοσμία σε αρκετά χιλιόμετρα. Αλλά και ο αποτεφρωτήρας υγειονομικών αποβλήτων για τα μολυσματικά νοσοκομειακά απόβλητα όλης της Ελλάδας βρίσκεται κι αυτός στην πολύπαθη Φυλή.

Το αίσχος της Φυλής πρέπει να τελειώνει!

Οι επιπτώσεις της χωματερής στη Φυλή φτάνουν πολύ πέρα από τη Δ. Αττική και τη Δ. Αθήνα. Οι ρύποι, οι τοξικές ουσίες από το έδαφος και τα νερά, μπαίνουν στην τροφική αλυσίδα και φτάνουν στο πιάτο μας. Τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και των τραπεζών, που μέσω των ΣΔΙΤ εξασφαλίζονται για 30 χρόνια, θα πληρωθούν από τον ιδρώτα όλων μας.

Η χωματερή στη Φυλή πρέπει να κλείσει και να μην ξαναδημιουργηθεί πουθενά. Γι’ αυτό πρέπει επιτέλους να αλλάξει ριζικά το μοντέλο της διαχείρισης των απορριμμάτων της χώρας που σήμερα είναι 7% ανακύκλωση και 0% αξιοποίηση βιοαποβλήτων. Όπως πρέπει να αλλάξουν και τα μοντέλα σχεδιασμού, παραγωγής και κατανάλωσης προϊόντων, στοχεύοντας στη μείωση της παραγωγής απορριμμάτων και στην αύξηση του κύκλου ζωής των προϊόντων.

Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι ευθύνες του Δήμου Περιστερίου και της διοίκησης Παχατουρίδη.

10 Χρόνια πριν, η διοίκηση του κ. Παχατουρίδη, στον καταργημένο χώρο του φυτωρίου στο δημοτικό γκαράζ, πραγματοποίησε παράνομα εργασίες για τη δημιουργία άτυπου Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ). Χωρίς άδεια από τη Διεύθυνση Ανάπτυξης, χωρίς να έχει γίνει καμία περιβαλλοντική μελέτη για επεξεργασία και διάθεση λυμάτων/στραγγιδίων. Χωρίς να υπάρχουν στοιχειώδεις προδιαγραφές για τη χωροθέτηση και την υλοποίηση του έργου στην καρδιά της πόλης.

Τα κριτήρια της δημοτικής αρχής ήταν αυθαίρετα και επικίνδυνα. Προκειμένου να γλιτώσει βενζίνες των απορριμματοφόρων από το να πηγαίνουν στη Φυλή και εργατοώρες των εργατών του δήμου, κατασκεύασε αυθαίρετα αυτό το τερατούργημα στο Περιστέρι του μισού τετραγωνικού πρασίνου ανά κάτοικο.

Επειδή επρόκειτο για ένα καταφανώς προβληματικό έργο που δε θα είχε τη συναίνεση κανενός, όλα έγιναν εν κρυπτώ και το ίδιο το έργο ονομάστηκε παραπλανητικά “λειοτεμαχιστής ογκωδών αντικειμένων”. 10 χρόνια μετά ο δήμος δεν είναι ικανός να εξασφαλίσει έστω εκ των υστέρων βασικές προϋποθέσεις τήρησης των όρων υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους και τους κατοίκους του Δήμου.

Στον απόηχο μιας πανδημίας που δεν έχει τελειώσει, που υπενθυμίζει την ανισορροπία που επιβάλλει το σύστημα της άκρατης εκμετάλλευσης και των ασθενειών που γεννάει, η ομογάλακτη του Παχατουρίδη κυβέρνηση της Ν.Δ ψήφισε τελικά το νομοσχέδιο του Χατζηδάκη. Αυτός ο νέος αντιπεριβαλλοντικός νόμος που πέρασε “νύχτα” στην περίοδο της καραντίνας με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, νομιμοποιεί ουσιαστικά την “προσωρινή” λειτουργία του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (αρ.92, Ν4685/20), δηλαδή του ”λειοτεμαχιστή” όπως ψευδώς την ονόμαζε η διοίκηση επί σειρά ετών. Και όλα αυτά σε ένα χώρο που με Προεδρικό Διάταγμα χαρακτηρίζεται ως Κοινόχρηστο Πράσινο.

Η επιμονή της στην παραμονή της χωματερής σε συνδυασμό με τις επιταγές του σχεδίου Κλεισθένη για τους δήμους, και τους αντίστοιχους χειρισμούς της περιφέρειας Πατούλη στη χωματερή της Φυλής μας οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Ότι η χωματερή στο Άλσος Περιστερίου ήρθε για να μείνει και να αποφέρει κέρδη μέσω των συμπράξεων με ιδιώτες (ΣΔΙΤ) και ενδεχομένως να παραλάβει -με το αζημίωτο- απορρίμματα και άλλων δήμων δεδομένης και της μεγάλης έκτασής της.

Ένα άλλο μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων.

Η διαλογή στην πηγή, η αποκεντρωμένη διαχείριση πρώτα στο επίπεδο των δήμων, τα διαρκώς αυξανόμενα ποσοστά ανακύκλωσης, κομποστοποίησης, και τα διαρκώς μειούμενα αντίστοιχα ποσοστά τελικής διάθεσης, η κατασκευή εργοστασίων πραγματικής αξιοποίησης των ανακυκλώσιμων και όχι καύσης ή αμαρτωλών Κέντρων Διαλογής, είναι στοιχειώδεις άξονες μιας διαχείρισης απορριμμάτων που δεν θα υποθηκεύει την υγεία μας. Αυτά δεν μπορούν να γίνουν όταν όλα τα στάδια σχεδιασμού, παραγωγής, διαχείρισης είναι παραδομένα στο βιομηχανικό, εργολαβικό, τραπεζικό κεφάλαιο.

Πιστεύουμε πως το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με συνολική σύγκρουση με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό λοιπόν, το πρώτο που χρειάζεται είναι η ανατροπή του μοντέλου των εμπορευματοποιημένων πόλεων. Αυτές λειτουργούν ως αποθήκες εργαζομένων και ανέργων, όπου οι δημότες συνωστίζονται για να αγοράσουν εμπορεύματα και υπηρεσίες, παρά για να μετέχουν ως δημιουργοί ενός συλλογικού κοινωνικού πολιτισμού σε ένα χώρο που θα τους ανήκει.

Ταυτόχρονα χρειάζεται:

• Πλήρης και σε βάθος αλλαγή του μοντέλου και της νομοθεσίας για τη συσκευασία των προϊόντων, δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στην ανακύκλωση και την προστασία του περιβάλλοντος.

• Εξοικονόμηση φυσικών και ενεργειακών πόρων, μέσα από τη μείωση των απορριμμάτων, την αλλαγή σύνθεσής τους (με πρώτο μέτρο την απαγόρευση του πλαστικού στις συσκευασίες), τη διαλογή στην πηγή, την καθαυτό ανακύκλωση, την κομποστοποίηση και επανάχρηση.

• Δημιουργία χώρων πρασίνου τοπικής και υπερτοπικής σημασίας. Δηλαδή από το Περιστέρι, με την απομάκρυνση του δημοτικού γκαράζ, του Εκθεσιακού Κέντρου, του Νεκροταφείου και της Χαβούζας και η ενοποίηση τους με το Άλσος, μέχρι τον Ελαιώνα, από το Ελληνικό μέχρι τη Φυλή.

Ούτε θάψιμο, ούτε κάψιμο!

Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τις λύσεις καύσης ακόμη και ως προσωρινό μέτρο, σε τσιμεντοβιομηχανίες ή άλλες εγκαταστάσεις. Πρόκειται για «λύση» με βλαπτική μακροχρόνια επίδραση στην υγεία των κατοίκων, υποβάθμιση του περιβάλλοντος και κινδύνους ατυχημάτων. Η καύση των απορριμμάτων στον Βόλο για τη λειτουργία της τσιμεντοβιομηχανία της Lafarge είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Το περιβαλλοντικό κίνημα τοποθετήθηκε με σαφήνεια ενάντια στη λειτουργία της εταιρείας στην πόλη και της χρήσης σκουπιδιών ως καύσιμη ύλη για τη λειτουργία του εργοστασίου.

Τι θεωρούμε ότι απαιτείται:

• Θεσμοθέτηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της διαχείρισης των ΑΣΑ. Η διαχείριση με κριτήριο το δημόσιο, κοινωνικό και περιβαλλοντικό όφελος ως τη μόνη αποτελεσματική. Οι ιδιώτες επιχειρηματίες εκ των πραγμάτων περιορίζουν τη δράση τους σε τομείς και υλικά που αποδίδουν κέρδος.

• Προστασία της υγείας κατοίκων περιοχών που γειτνιάζουν με σχετικές εγκαταστάσεις. Κλείσιμο των εγκαταστάσεων στη Φυλή και πλήρη αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Αρκετά έχει υποφέρει η Δυτική Αττική!

• Μεταφορά του κόστους διαχείρισης μεσοπρόθεσμα στους καπιταλιστές και το κεφάλαιο συνολικά, ως βασικούς υπεύθυνους και δημιουργούς του προβλήματος. Κατάργηση των ανταποδοτικών τελών για τη διαχείριση απορριμμάτων για την εργαζόμενη πλειοψηφία.

• Ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων για τα απορρίμματα, δημοκρατικός κοινωνικός έλεγχος όλων των αποφάσεων από τα κινήματα, τις συλλογικότητες και τους κατοίκους κάθε περιοχής.

• Προάσπιση των εργασιακών σχέσεων, των συνθηκών εργασίας, υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων σε όλο το φάσμα της διαχείρισης των Αστικών Στερεών Αποβλήτων.